จุดชีพจรตันเถียนในร่างกายของเฉินผิงหมุนวนอย่างบ้าคลั่ง และวิญญาณใหม่ของเขากำลังเกิดการเปลี่ยนแปลง
ในตอนแรกวิญญาณใหม่มีขนาดเล็กเท่านิ้วหัวแม่มือ ตอนนี้มันค่อยๆ ใหญ่ขึ้นและสามารถมองเห็นใบหน้าของมันได้อย่างชัดเจน
มันดูเหมือนเฉินผิงที่ตัวเล็กกว่า
เมื่อวิญญาณใหม่เติบโตขึ้น ลักษณะทางกายภาพของเฉินผิงก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
ผู้จำแลงสามารถเปลี่ยนลักษณะทางกายภาพได้ตามใจต้องการ
อย่างไรก็ตาม ในยุคปัจจุบันที่พลังวิญญาณหายาก ความสามารถของผู้จำแลงในการเปลี่ยนแปลงลักษณะทางกายภาพก็เอาแน่เอานอนไม่ได้
ถึงกระนั้น เฉินผิงก็ไม่ได้สนใจที่จะเปลี่ยนแปลงลักษณะทางกายภาพของเขา สิ่งที่เขาต้องการคือพลัง เขาต้องการพลังที่แข็งแกร่งกว่านี้
ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้น ในขณะนั้นมีลำแสงสองสายส่องออกมาจากดวงตาของเขา
เมฆบนท้องฟ้ากระจายออกเมื่อแสงส่องผ่าน
รัศมีของเฉินผิงเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นนับสิบเท่า
นี่คือผลพลอยได้จากการเพิ่มระดับของการบำเพ็ญเพียร
เมื่อหลงเซียวจ้องมองเฉินผิงผู้ผ่านพ้นอสุนีบาตมาได้ สีหน้าของเขาก็บิดเบี้ยว
ฉันไม่สามารถเอาชนะเฉินผิงได้โดยเร็วตอนที่เขาเป็นเพียงเจ้ายุทธ์ระดับสูงสุด ตอนนี้เขาผ่านอสุนีบาตมาได้สามรอบแล้ว ไม่มีทางที่ฉันจะเอาชนะเขาได้
“ถอยก่อน... เร็วเข้า!” เสียงชายแก่ในหัวหลงเซียวเร่งเร้า
หลงเซียวหันหลังกลับและกำลังจะวิ่งหนี
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะได้ทำอย่างนั้น เสียงของเฉินผิงก็ดังขึ้นอย่างเย็นชา “ยังไม่รู้เลยว่าใครเป็นฝ่ายชนะ แล้วทำไมตอนนี้แกถึงอยากจะหนี? แกบอกไม่ใช่หรือว่าวันนี้พวกเราคนใดคนหนึ่งจะต้องตาย “
หัวใจของหลงเซียวเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาไม่รู้ว่าเฉินผิงมาอยู่ข้างหลังเขาได้ยังไงในเสี้ยววินาที
“หนีต่อไป! อย่าไปสนใจคำพูดของมัน...” เสียงชายแก่เร่งเร้าให้หลงเซียวหนี
หลงเซียวไม่หันหลังกลับและวิ่งต่อไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...