หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1624

หลงจิ้งกั๋วนึกบางอย่างขึ้นมาได้ในทันใด “ถ้าอย่างนั้นน้ำพุมังกรก็ยังไม่ได้เหือดแห้ง แต่ถูกแกขโมยไป?”

ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่าทำไมน้ำพุมังกร ทรัพยากรที่สำคัญที่สุดของตระกูลหลงถึงได้ลดลงจนหมด

ปรากฏว่าหลงซิงซูเป็นคนเอาไปใช้อย่างลับๆ

หลงซิงซูเป็นคนดูแลน้ำพุมังกรมาตลอด และหลงจิ้งกั๋วไม่เคยสงสัยเขาเลย เมื่อเขาคิดเรื่องนี้ออกในที่สุด เขาจึงตระหนักว่าความจริงมันช่างย้อนแย้งและเจ็บแสบ

"ไอ้คนทรยศ! ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้แก..."

หลงจิ้งกั๋วโกรธมาก เขาพุ่งเข้าหาหลงซิงซูอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาไปข้างหน้าได้สองก้าว เขาก็ถูกตรึงด้วยแรงดึงดูดอันแข็งแกร่ง เฉินผิง ขยับมือและจับตัวหลงจิ้งกั๋วได้อย่างง่ายดาย

“กล้าดียังไงถึงมาหลอกฉัน?”

เฉินผิงจ้องไปที่หลงจิ้งกั๋วก่อนจะชกใส่เขา

เลือดสดๆ กระฉูดออกจากปากของหลงจิ้งกั๋ว ขณะที่ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด

"เฉินผิง ถ้าแกฆ่าฉัน แกจะไม่มีวันรู้ว่าแม่ของแกอยู่ที่ไหน..."

หลงจิ้งกั๋วกัดฟัน

“บอกฉันมา แกเอาแม่ฉันไปซ่อนไว้ที่ไหน?”

เฉินผิงคว้าคอเสื้อของหลงจิ้งกั๋วและเขย่าตัวเขาพลางตะโกนไปด้วย

"ฮ่าๆ ฉันไม่บอกหรอก ฉันจะทำให้แกไม่มีวันได้เจอเธอ..."

หลงจิ้งกั๋วหัวเราะเสียงดัง

"อ้าก!"

เฉินผิงชกหลงจิ้งกั๋วอย่างบ้าคลั่งราวกับเขาเสียสติไปแล้ว

หมัดแต่ละหมัดอัดลงบนตัวหลงจิ้งกั๋ว

ใบหน้าของหลงจิ้งกั๋วพังยับเยิน แต่เขาก็ยังไม่ยอมพูด

เขาเหลือลมหายใจเฮือกสุดท้าย แต่ก็ยังไม่ยอมบอกว่าเขาซ่อนแม่ของเฉินผิงไว้ที่ไหน

“แม่ของคุณถูกสมุนของเขาพาตัวไปที่คฤหาสน์จื้อเสี่ยว” หลงซิงซูบอก

เฉินผิงส่งสายตาให้หลงจิ้งกั๋วอย่างไม่แยแส ก่อนจะกระทืบเขา

ตูม!

หัวของหลงจิ้งกั๋วแตกโพละ เขาสิ้นใจในทันที

หลังจากสังหารหลงจิ้งกั๋วแล้ว เฉินผิงก็หันไปมองคนของตระกูลหลง

ทุกคนก้มหัวลงหลบสายตาเขา

“เฉินผิง คุณกับผมต่างมีสายเลือดของตระกูลหลงอยู่ในตัว อีกอย่างคนพวกนี้ไม่ได้รู้อะไรเลย ผมหวังว่าคุณจะไม่ฆ่าพวกเขา... ตราบใดที่ผมยังเป็นประมุขตระกูล ผมจะประกาศให้ทั่วทั้งยุทธ์ภพได้รู้ว่าเราเป็นพันธมิตรของคุณ เราจะไม่มีวันเป็นศัตรูกับคุณ” หลงซิงซูกล่าวกับเฉินผิง อย่างจริงใจ

เฉินผิงจ้องไปที่หลงซิงซู เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดความจริงหรือไม่ อย่างไรก็ตาม เป็นความจริงที่สมาชิกในตระกูลหลงไม่รู้ว่าหลงจิ้งกั๋วทำอะไร เพราะเขาทำเรื่องชั่วช้านั้นด้วยตัวคนเดียว

“ก็ได้ ผมจะเชื่อคุณ!”

เฉินผิงพยักหน้า

หลงซิงซูยินดียิ่ง ด้วยการสนับสนุนของเฉินผิง เขาจะสามารถรักษาตำแหน่งประมุขได้ คงไม่มีใครกล้าหือกับเขา

หลงซิงซูกลายเป็นประมุขตระกูลหลงในทันใด เฉินผิงพักอยู่ที่คฤหาสน์ของตระกูลหลง และรอให้ชายทั้งสี่กลับมา...