สมาชิกตระกูลตระกูลหลงตัวสั่นเทาภายใต้แรงกดดันมหาศาล พวกเขาล้มลงกับพื้นและคุกเข่า บางคนที่ไม่สามารถทนต่อแรงกดดันได้ถึงกับกระอักเลือดออกมาก่อนจะตายคาที่
แม้แต่หลงจิ้งกั๋วที่พยายามต้านแรงกดดันสุดกำลังก็ได้แต่คุกเข่าอย่างหมดหนทาง
เฉินผิงมอลลงมาที่หลงจิ้งกั๋วแล้วพูด "ฟังนะ แกไม่มีสิทธิ์มาต่อรองกับฉัน อันที่จริง แกไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากฟังที่ฉันบอก ฉันมีหลายวิธีที่จะทำให้แกพบเจอชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย"
ขณะที่เฉินผิงพูด ลำแสงสีทองก็ลอยเข้าสู่ร่างของหลงจิ้งกั๋ว
ร่างกายของหลงจิ้งกั๋วเกิดอาการคันอย่างควบคุมไม่ได้ ความเจ็บปวดรุนแรงแล่นไปทั่วร่าง
รู้สึกราวกับมดนับหมื่นตัวกำลังกัดเขา
หลงจิ้งกั๋วกลิ้งไปมากับพื้นในขณะที่ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด
เขาเป็นเจ้ายุทธ์ชราผู้โด่งดัง แต่เขากลับนอนเกลือกกลิ้งบนพื้นอย่างไร้ศักดิ์ศรี
เหล่าสมุนของเขาจ้องมองที่หลงจิ้งกั๋วด้วยสีหน้าที่อธิบายไม่ถูก
มีเพียงหลงซิงซูเท่านั้นที่เผยสีหน้าเย็นชาขณะที่เขาคุกเข่า
"ก็ได้ ฉันจะปล่อยเธอไป ฉันสัญญา ฉันจะปล่อยแม่ของแกไป..." หลงจิ้งกั๋วหายใจหอบ ความเจ็บปวดแสนสาหัสทรมานเขาเสียจนไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากยอมทำตามคำสั่งของเฉินผิง
เฉินผิงโบกมือ แล้วแสงสีทองก็ลอยออกมาจากร่างของหลงจิ้งกั๋ว
ร่างกายของหลงจิ้งกั๋วชุ่มเหงื่อ เขาหายใจออกแรงๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นยืน
“พาฉันไปที่นั่น” เฉินผิงสั่งหลงจิ้งกั๋วอย่างเย็นชา
เขารู้ว่ามีเพียงหลงจิ้งกั๋วเท่านั้นที่สามารถเปิดประตูสู่คุกใต้ดินได้
หลงจิ้งกั๋วพยักหน้าก่อนจะเดินไปที่ลานบ้าน ในขณะที่เฉินผิงเดินตามหลังเขา
"จะไปไม่ได้..."
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...