หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1629

พอทุกคนออกไปแล้ว หนิงจื้อก็คุกเข่าลง "สวัสดีครับท่าน!"

ชายในชุดคลุมสีเงินรมสีดำไม่รอช้า เขาชักคทาที่ส่องแสงออกมาจากเสื้อคลุมของเขา

"ท่านต้าเหนิงรับรู้ถึงสถานการณ์ของคุณ เขาจึงส่งผมมาโดยเฉพาะเพื่อมอบอาวุธศักดิ์สิทธิ์ให้กับคุณ อาวุธชิ้นนี้จะช่วยปกป้องคุณได้ในช่วงเวลาวิกฤต"

ระหว่างที่พูดเขาก็ยื่นคทาให้หนิงจื้อ

หนิงจื้อจ้องมองที่คทา สายตาของเขาลุกโชนราวกับไฟ

นี่คืออาวุธศักดิ์สิทธิ์ อาวุธที่ปราชญ์ยุทธ์เป็นผู้ใช้!

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้ แต่การใช้อาวุธศักดิ์สิทธิผสานกับพลังของปราชญ์ยุทธ์คงจะเอาชนะเจ้ายุทธ์ได้ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก

"ฝากขอบคุณท่านต้าเหนิงแทนผมด้วย ผมจะพยายามดูแลสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ให้เต็มที่!" เขารับปากด้วยสีหน้าที่เผยความตื่นเต้น

“ท่านต้าเหนิงบอกว่าเฉินผิงมีพรสวรรค์ที่หาได้ยากยิ่ง ดังนั้นจะเป็นการดีที่สุดถ้าสามารถเกลี้ยกล่อมให้มาอยู่ฝ่ายเราได้ ถ้าไม่ได้ผล ก็ให้สงบศึกกับเขาชั่วคราว อย่าไปมีเรื่องขัดแย้งกับเขาอีก คุณมีเรื่องสำคัญกว่านั้นมากที่ต้องทำ!" ชายในชุดคลุมสีเงินรมดำเอ่ยหนักแน่น

“ท่านครับ แฟนสาวของเขายังคงถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ถ้าเราสงบศึกกับเขา เราคงจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยตัวแฟนสาวของเขา” หนิงจื้อพึมพำ สีหน้าของเขาดูไม่เห็นด้วย

เฉินผิงมันจะมาญาติดีกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้ยังไงถ้าเราไม่ปล่อยตัวซูอวี่ฉี?

ชายในชุดคลุมสีเงินรมดำตอบกลับด้วยการตะคอก

"โง่เง่าเสียจริง! เธอจะสำคัญอะไรนักหนาทั้งที่เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง? สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ในตอนนี้มีทรัพยากรอยู่มากมาย เพราะงั้นก็แค่เอาไปเสนอให้เขา ถ้าต้องเลือกระหว่างผู้หญิงกับทรัพยากร ผมเชื่อว่าผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนจะเลือกอย่างหลัง!"

“เข้าใจแล้วครับ!”

หนิงจื้อรีบพยักหน้า เพราะเขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาทำให้ผู้อาวุโสระดับชุดคลุมเงินรมดำขุ่นเคือง

เมื่อหมอกสีดำเริ่มกระจาย ชายในชุดคลุมสีเงินรมดำก็หายไปในอากาศ

หนิงจื้อที่ถือคทาในมือตะเกียกตะกายลุกขึ้นยืน ความคลั่งไคล้ส่องประกายในดวงตาของเขา

ตอนนี้เขามีคทาแล้ว เขาไม่ต้องการสงบศึกกับเฉินผิง

เขาอยากจะฆ่าชายคนนั้น ล้างแค้นให้พ่อของเขาและตระกูลหนิง

พวกเขารู้ดีว่าตอนนี้เฉินผิงแข็งแกร่งขนาดไหน และเรื่องที่ว่าฝ่ายหลังเกลียดสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เข้าไส้ ถ้าไปตามหาเขาก็ไม่เท่ากับว่าฉันรนหาที่ตายเหรอ?

สมาชิกของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้รีบวิ่งออกไป

ในทางกลับกัน หนิงจื้อกลับถอนหายใจ "ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเฉินผิงจะสร้างความกดดันให้ สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้มากเพียงนี้"

“ถ้ามีอาวุธศักดิ์สิทธิ์แกก็ไม่ต้องกลัวอีกต่อไป แกจะไปคุยกับเขาดีๆ ก็ยังได้” วิญญาณแนะนำเสียงราบเรียบ

“ผมก็แค่กังวลว่าเขาจะไม่ยอมคุยด้วย เขาเป็นคนแปลกๆ”

ไม่ใช่ว่าหนิงจื้อไม่อยากจะคุยกับเฉินผิงดีๆ เพราะถ้าพวกเขาสงบศึกได้จริงๆ หนิงจื้อก็จะสามารถฝึกวิชาได้เต็มที่โดยไม่มีอะไรมากวนใจ

ถ้าฉันมีพลังมากพอเมื่อไหร่ ฉันจะหาโอกาสแก้แค้นเขาให้ได้

“ถ้าได้คุยกับเขา ระหว่างนั้นแกต้องควงอาวุธศักดิ์สิทธิ์ไปด้วย เขาจะได้เห็นว่าแกเอาจริง ทีนี้ก็จะคุยได้ง่ายขึ้นเยอะ!” วิญญาณแนะนำ

“เอาตามนั้น!”

หนิงจื้อพยักหน้าเห็นด้วย