หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1630

ในระหว่างนั้น เฉินผิงอยู่ที่บ้านตระกูลเก๋อ เนื่องจากเขาไม่เห็นว่าสี่ยอดฝีมือแห่งตระกูลหลงจะกลับมาสักที เฉินผิงรู้ว่าหากเขาอยากรู้เรื่องของคฤหาสน์จื้อเสี่ยวมากกว่านี้ เขาก็ต้องไปหาเก๋อฝูไห่

เพราะซุนฝูไห่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรพลังวิญญาณ และเขารู้ว่าที่ซ่อนของสำนักบำเพ็ญเพียรพลังวิญญาณเหล่านั้นอยู่ที่ไหน เขาเลยเดาได้ว่าเก๋อฝูไห่น่าจะรู้ที่ตั้งของคฤหาสน์จื้อเสี่ยว!

"เฉินผิง พ่อของฉันไม่อยู่บ้าน และเขาก็ออกไปนานแล้ว พ่อบอกว่าอยากจะไปที่ปราสาทของตระกูลเก๋อ แต่ฉันก็ไม่แน่ใจว่ามันอยู่ที่ไหน..." เก๋อเจียอี๋พูดกับเฉินผิง

“ในเมื่อคุณเก๋อไม่อยู่ ผมก็จะไม่รบกวนคุณอีก” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้ม

เขาแน่ใจว่าที่ปราสาทของตระกูลเก๋อตามที่เก๋อฝูไห่กล่าวถึงนั้น เป็นที่ซึ่งสำนักของตระกูลเก๋อ ซ่อนอยู่อย่างแน่นอน!

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเก๋อฝูไห่ไม่อยู่ เฉินผิงจึงได้แต่รอให้เขากลับมา

เมื่อเฉินผิงกำลังจะไป จู่ๆ เก๋อเจียอี๋ก็หน้าแดงและเอ่ยปากขอ "เฉินผิง คุณอยู่ต่ออีกหน่อยได้ไหม? ฉันอยากคุยกับคุณ..."

สำหรับเก๋อเจียอี๋แล้ว มันน่าตกใจมากที่ได้เห็นเฉินผิงเพิ่มระดับพลังและสังหารหลงเซียวด้วยตาของเธอเอง

แต่ไหนแต่ไร เป็นธรรมดาที่หญิงงามมักถูกดึงดูดเข้าหาวีรบุรุษ ในเวลานั้นเก๋อเจียอี๋ถูกใจเฉินผิง เข้าแล้ว

เธอไม่สนใจว่าเขาจะมีแฟนหรือเปล่า

เฉินผิงรับรู้ถึงเจตนาของเก๋อเจียอี๋อย่างชัดเจน อย่างไรก็ตาม เขาไม่ค่อยอยากจะอยู่ต่อและพูดคุยเรื่อยเปื่อยกับเธอเท่าไหร่นัก

เฉินผิงยังไม่แน่ใจว่าแม่ของเขากำลังประสบกับปัญหาอะไรอยู่ในตอนนี้ เมื่อเธอถูกส่งไปยังคฤหาสน์จื้อเสี่ยว ในขณะนั้นเขารู้สึกกระวนกระวายและเป็นกังวล

"ตอนนี้ผมไม่ว่างครับ คุณหนูเก๋อ ไว้ผมมีเวลาเมื่อไหร่ค่อยคุยกัน"

พูดจบเฉินผิงก็จากไปในทันทีและตรงไปที่หุบเขายา เนื่องจากเขาไม่รู้จักตำแหน่งที่แน่นอนของ คฤหาสน์จื้อเสี่ยว ตอนนี้เขาจึงต้องมุ่งเป้าไปที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ก่อนและหาทางช่วยซูอวี่ฉี

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เฉินผิงมาถึงหุบเขายา เขาก็ตกตะลึงกับภาพที่เห็น

แทบจะทุกคนในยุทธภพมาที่นี่เพื่อทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับเขา โดยหวังว่าพวกเขาจะได้รับความคุ้มครองจากเฉินผิง

พวกเขาทุกคนรู้ว่าเฉินผิงเป็นเจ้าแห่งหุบเขายา และพวกที่กลายเป็นผู้ติดตามของเขาก็ได้เป็นพันธมิตรกับหุบเขายาเช่นกัน

จึงเป็นเหตุผลที่พวกเขาแห่กันไปที่นั่น

แต่แล้วเมื่อหานฉิงเอ๋อร์เห็นเฉินผิงในที่สุด เธอก็รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก

“พวกเขาเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา คุณหนูหาน เห็นได้ชัดว่าคุณคงไม่สนใจพวกเขาหรอก! ฉันคิดว่าเราควรกลับไปตอนนี้ดีกว่า ไม่เช่นนั้น คุณและคุณนายหานคงจะร้อนรนมากถ้าเราออกมานานเกินไป” ชิวจวี๋เกลี้ยกล่อมหานฉิงเอ๋อร์

"ฉันไม่กลับไปแน่นอน! ฉันจะอยู่เที่ยวเล่นที่นี่อีกสองสามวัน"

พอพูดอย่างนั้น หานฉิงเอ๋อร์ก็กระโดดออกไปอย่างรวดเร็ว

“ทำแบบนี้มันอันตรายนะคะ คุณหนูหาน!”

ชิวจวี๋ไล่ตามเธอ

“อันตรายอะไรกัน? ฉันไม่คิดว่าจะมีใครที่นี่สู้ฉันได้หรอก แถมฉันยังมีเธอคอยปกป้อง ใครจะกล้าแตะต้องฉัน”

หานฉิงเอ๋อร์ไม่กังวลเลยสักนิด