ในระหว่างนั้น เฉินผิงอยู่ที่บ้านตระกูลเก๋อ เนื่องจากเขาไม่เห็นว่าสี่ยอดฝีมือแห่งตระกูลหลงจะกลับมาสักที เฉินผิงรู้ว่าหากเขาอยากรู้เรื่องของคฤหาสน์จื้อเสี่ยวมากกว่านี้ เขาก็ต้องไปหาเก๋อฝูไห่
เพราะซุนฝูไห่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรพลังวิญญาณ และเขารู้ว่าที่ซ่อนของสำนักบำเพ็ญเพียรพลังวิญญาณเหล่านั้นอยู่ที่ไหน เขาเลยเดาได้ว่าเก๋อฝูไห่น่าจะรู้ที่ตั้งของคฤหาสน์จื้อเสี่ยว!
"เฉินผิง พ่อของฉันไม่อยู่บ้าน และเขาก็ออกไปนานแล้ว พ่อบอกว่าอยากจะไปที่ปราสาทของตระกูลเก๋อ แต่ฉันก็ไม่แน่ใจว่ามันอยู่ที่ไหน..." เก๋อเจียอี๋พูดกับเฉินผิง
“ในเมื่อคุณเก๋อไม่อยู่ ผมก็จะไม่รบกวนคุณอีก” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้ม
เขาแน่ใจว่าที่ปราสาทของตระกูลเก๋อตามที่เก๋อฝูไห่กล่าวถึงนั้น เป็นที่ซึ่งสำนักของตระกูลเก๋อ ซ่อนอยู่อย่างแน่นอน!
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเก๋อฝูไห่ไม่อยู่ เฉินผิงจึงได้แต่รอให้เขากลับมา
เมื่อเฉินผิงกำลังจะไป จู่ๆ เก๋อเจียอี๋ก็หน้าแดงและเอ่ยปากขอ "เฉินผิง คุณอยู่ต่ออีกหน่อยได้ไหม? ฉันอยากคุยกับคุณ..."
สำหรับเก๋อเจียอี๋แล้ว มันน่าตกใจมากที่ได้เห็นเฉินผิงเพิ่มระดับพลังและสังหารหลงเซียวด้วยตาของเธอเอง
แต่ไหนแต่ไร เป็นธรรมดาที่หญิงงามมักถูกดึงดูดเข้าหาวีรบุรุษ ในเวลานั้นเก๋อเจียอี๋ถูกใจเฉินผิง เข้าแล้ว
เธอไม่สนใจว่าเขาจะมีแฟนหรือเปล่า
เฉินผิงรับรู้ถึงเจตนาของเก๋อเจียอี๋อย่างชัดเจน อย่างไรก็ตาม เขาไม่ค่อยอยากจะอยู่ต่อและพูดคุยเรื่อยเปื่อยกับเธอเท่าไหร่นัก
เฉินผิงยังไม่แน่ใจว่าแม่ของเขากำลังประสบกับปัญหาอะไรอยู่ในตอนนี้ เมื่อเธอถูกส่งไปยังคฤหาสน์จื้อเสี่ยว ในขณะนั้นเขารู้สึกกระวนกระวายและเป็นกังวล
"ตอนนี้ผมไม่ว่างครับ คุณหนูเก๋อ ไว้ผมมีเวลาเมื่อไหร่ค่อยคุยกัน"
พูดจบเฉินผิงก็จากไปในทันทีและตรงไปที่หุบเขายา เนื่องจากเขาไม่รู้จักตำแหน่งที่แน่นอนของ คฤหาสน์จื้อเสี่ยว ตอนนี้เขาจึงต้องมุ่งเป้าไปที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ก่อนและหาทางช่วยซูอวี่ฉี
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เฉินผิงมาถึงหุบเขายา เขาก็ตกตะลึงกับภาพที่เห็น
แทบจะทุกคนในยุทธภพมาที่นี่เพื่อทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับเขา โดยหวังว่าพวกเขาจะได้รับความคุ้มครองจากเฉินผิง
พวกเขาทุกคนรู้ว่าเฉินผิงเป็นเจ้าแห่งหุบเขายา และพวกที่กลายเป็นผู้ติดตามของเขาก็ได้เป็นพันธมิตรกับหุบเขายาเช่นกัน
จึงเป็นเหตุผลที่พวกเขาแห่กันไปที่นั่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...