หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1637

เมื่อปราณสัมผัสของหานฉิงเอ๋อร์แทรกซึมเข้าไปในจิตใจของเฉินผิง เฉินผิงก็ตอบโต้ด้วยแสงสีทองที่ตัดการเชื่อมต่อระหว่างเธอกับส่วนลึกในจิตใจเขาทันที

"อ๊ะ!" หานฉิงเอ๋อร์อุทาน

“คุณหนูหาน! เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?” ชิวจวี๋ถามอย่างร้อนรน

"ขะ- เขามีปราณสัมผัสที่ทรงพลังอะไรอย่างนี้!"

ทันใดนั้นสีหน้าของหานฉิงเอ๋อร์ก็บูดบึ้งเป็นอย่างมาก

เมื่อเฉินผิงเห็นว่าหานฉิงเอ๋อร์ใช้ปราณสัมผัสของเธอ เขาจึงไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องปกปิดปราณสัมผัสของตัวเอง

เขารวบรวมปราณสัมผัสของเขาและแผ่พุ่งไปที่จิตใจของหานฉิงเอ๋อร์ พยายามที่จะค้นหาว่าหานฉิงเอ๋อร์คือใคร

ขณะที่ปราณสัมผัสของเฉินผิงเข้าถึงจิตใจของหานฉิงเอ๋อร์ เขาก็เห็นว่าร่างกายของชิวจวี๋เริ่มเปล่งแสงสีม่วงจางๆ

เมื่อแสงแห่งปราณสัมผัสของเขาสัมผัสกับแสงที่ส่องสว่างของชิวจวี๋ พวกมันก็ถูกขับไล่ไปในทันที ทำให้เขาไม่มีจังหวะตอบโต้

เฉินผิงตกตะลึงพึงพรืด มองทั้งคู่ด้วยดวงตาที่เบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อ

คนที่สามารถเอาชนะปราณสัมผัสของเขาได้อย่างง่ายดายจะต้องแข็งแกร่งยิ่งกว่าเขา

"เรามียอดฝีมือมากมายอยู่ในจิงตูตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?" เฉินผิงพึมพำกับตัวเอง

เฉินผิงไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหญิงสาวอายุยังน้อยจะมีพลังมากขนาดนี้

“คุณหนูหาน ไปกันเถอะค่ะ!” ชิวจวี๋เร่ง

“กลัวอะไรนักหนา ผู้ชายคนนี้สู้เธอไม่ได้หรอก!” หานฉิงเอ๋อร์ตอบโต้

จากนั้นเธอก็จ้องเฉินผิงอย่างเย็นชา

หานฉิงเอ๋อร์ยังคงไม่พอใจเขา ตอนที่เฉินผิงตัดปราณสัมผัสของเธอออกจากจิตใจของเขาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย หานฉิงเอ๋อร์ตกใจเป็นอย่างมาก

“คุณหนูหาน ถ้าเราออกมาอยู่ข้างนอกนานเกินไป ฉันจะโดนคุณหานลงโทษเพราะเรื่องนี้นะคะ” ชิวจวี๋คร่ำครวญอย่างเศร้าๆ

หานฉิงเอ๋อร์ถอนหายใจเมื่อเห็นสีหน้าของชิวจวี๋ "ก็ได้ เราจะไปกันแล้ว"

จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและเดินตามชิวจวี๋ออกจากร้านอาหาร ส่วนด้านเฉินผิงก็ออกไปด้วยโดยไม่ได้กินอะไรเลยแม้แต่คำเดียว

เขาสงสัยในตัวผู้หญิงสองคนนั้นมาก ผู้บำเพ็ญเพียรที่ทรงพลังเช่นนี้มาจากที่ไหน?