"เก็บของพวกนี้ไว้ให้ดีๆ นี่คือซากปรักหักพังโบราณที่มีทรัพยากรอยู่มากมาย เมื่อถึงเวลา ตระกูลหลงสามารถจัดการประลองเพื่อรรวบวมตำแหน่งของทรัพยากรที่เหลือมาได้"
จากนั้นเฉินผิงก็เอากระดาษโน้ตปึกหนึ่งให้หลงซิงซู
หลงซิงซูรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยเมื่อรับมันมา เขาถือแผนที่ขณะมองดูเฉินผิงอย่างตกตะลึง เขาจัดการค้นหาที่ตั้งของซากปรักหักพังเหล่านี้ตั้งแต่แรกได้ยังไง?
“ผมจะอยู่ที่นี่อีกสองสามวัน แค่ทำธุระของคุณไปตามปกติ ไม่ต้องกังวลกับผม” เฉินผิงเสริมพร้อมกับโบกมือ
"ได้ครับ"
หลงซิงซูพยักหน้าหนักแน่นและหันหลังกลับเพื่อจะเดินออกไป
"เดี๋ยวก่อน ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง คุณเข้าไปในคุกใต้ดินได้หรือเปล่า?" เฉินผิงถาม
หลงซิงซูหยุดชั่วครู่แล้วตอบ "เราเข้าไปได้แล้ว หลังจากที่หลงจิ้งกั๋วตาย วงแหวนอาคมที่อยู่รอบๆ คุกใต้ดินก็หายไป คุณจะไปดูไหม?"
หลงซิงซูเดาว่าว่าเฉินผิงจะไปดูสถานที่ซึ่งแม่ของเขาเคยถูกคุมขัง
แต่เฉินผิงกลับส่ายหัว “ไม่หรอก ในเมื่อคุกใต้ดินสามารถเข้าถึงได้แล้ว คุณควรจะเก็บศิลาวัชระไว้ที่นั่นเพื่อความปลอดภัย บางทีมันอาจจะถูกเอามาใช้สักวันหนึ่ง”
“ผมให้คนเอาศิลาไปเก็บไว้แล้ว” หลงซิงซูตอบ
"ดี งั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว"
เมื่อเฉินผิงโบกมืออีกครั้ง หลงซิงซูก็ออกจากห้องไป
เฉินผิงคิดว่าจะใช้ศิลาวัชระเพื่อระเบิดคุกใต้ดินของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เป็นทางเลือกสุดท้าย
อย่างไรก็ตาม เฉินผิงต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของซูอวี่ฉีด้วย ถ้าเขาจะระเบิดคุกใต้ดิน เขาก็ต้องระบุตำแหน่งของห้องขังเธอให้แน่นอน
แม้เฉินผิงจะเคยเข้าไปในคุกใต้ดินสองครั้ง เวลาที่เขาอยู่ในนั้นก็สั้นเกินกว่าที่จะสังเกตเห็นได้
การเข้าสู่คุกใต้ดินที่ยังตั้งตระหง่านเป็นไปได้ยาก แม้จะมีวงแหวนจักรวาลที่เป็นอุปกรณ์ข้ามมิติแต่เขาก็ไม่สามารถบุกเข้าไปในคุกใต้ดินได้ง่ายๆ เนื่องจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เพิ่งจะแยกพื้นที่บางส่วนในคุกออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...