หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1636

"เก็บของพวกนี้ไว้ให้ดีๆ นี่คือซากปรักหักพังโบราณที่มีทรัพยากรอยู่มากมาย เมื่อถึงเวลา ตระกูลหลงสามารถจัดการประลองเพื่อรรวบวมตำแหน่งของทรัพยากรที่เหลือมาได้"

จากนั้นเฉินผิงก็เอากระดาษโน้ตปึกหนึ่งให้หลงซิงซู

หลงซิงซูรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยเมื่อรับมันมา เขาถือแผนที่ขณะมองดูเฉินผิงอย่างตกตะลึง เขาจัดการค้นหาที่ตั้งของซากปรักหักพังเหล่านี้ตั้งแต่แรกได้ยังไง?

“ผมจะอยู่ที่นี่อีกสองสามวัน แค่ทำธุระของคุณไปตามปกติ ไม่ต้องกังวลกับผม” เฉินผิงเสริมพร้อมกับโบกมือ

"ได้ครับ"

หลงซิงซูพยักหน้าหนักแน่นและหันหลังกลับเพื่อจะเดินออกไป

"เดี๋ยวก่อน ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง คุณเข้าไปในคุกใต้ดินได้หรือเปล่า?" เฉินผิงถาม

หลงซิงซูหยุดชั่วครู่แล้วตอบ "เราเข้าไปได้แล้ว หลังจากที่หลงจิ้งกั๋วตาย วงแหวนอาคมที่อยู่รอบๆ คุกใต้ดินก็หายไป คุณจะไปดูไหม?"

หลงซิงซูเดาว่าว่าเฉินผิงจะไปดูสถานที่ซึ่งแม่ของเขาเคยถูกคุมขัง

แต่เฉินผิงกลับส่ายหัว “ไม่หรอก ในเมื่อคุกใต้ดินสามารถเข้าถึงได้แล้ว คุณควรจะเก็บศิลาวัชระไว้ที่นั่นเพื่อความปลอดภัย บางทีมันอาจจะถูกเอามาใช้สักวันหนึ่ง”

“ผมให้คนเอาศิลาไปเก็บไว้แล้ว” หลงซิงซูตอบ

"ดี งั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว"

เมื่อเฉินผิงโบกมืออีกครั้ง หลงซิงซูก็ออกจากห้องไป

เฉินผิงคิดว่าจะใช้ศิลาวัชระเพื่อระเบิดคุกใต้ดินของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เป็นทางเลือกสุดท้าย

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของซูอวี่ฉีด้วย ถ้าเขาจะระเบิดคุกใต้ดิน เขาก็ต้องระบุตำแหน่งของห้องขังเธอให้แน่นอน

แม้เฉินผิงจะเคยเข้าไปในคุกใต้ดินสองครั้ง เวลาที่เขาอยู่ในนั้นก็สั้นเกินกว่าที่จะสังเกตเห็นได้

การเข้าสู่คุกใต้ดินที่ยังตั้งตระหง่านเป็นไปได้ยาก แม้จะมีวงแหวนจักรวาลที่เป็นอุปกรณ์ข้ามมิติแต่เขาก็ไม่สามารถบุกเข้าไปในคุกใต้ดินได้ง่ายๆ เนื่องจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เพิ่งจะแยกพื้นที่บางส่วนในคุกออกไป

ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวว่าจะถูกจับได้ เฉินผิงคงใช้ปราณสัมผัสของเขาเพื่อค้นหาว่าแท้จริงแล้วผู้หญิงเหล่านั้นเป็นผู้บำเพ็ญเพียรหรือเปล่า

“ชิวจวี๋ ดูไอ้โรคจิตนั่นสิ เอาแต่จ้องมาที่เราเหมือนพวกหื่นกาม น่าขยะแขยง!” หานฉิงเอ๋อร์อุทาน

หานฉิงเอ๋อร์สังเกตเห็นสายตาของเฉินผิงที่มองพวกเธอมาสักพักแล้ว

“คุณหนูหาน ฉันคิดว่าเราควรกินให้เสร็จเร็วๆ แล้วกลับบ้านกันเถอะค่ะ ผู้ชายคนนี้มีพลังวิญญาณในตัวเขา ฉันคิดว่าเขาอาจเป็นผู้บำเพ็ญเพียรเช่นกัน และเขาอาจรู้ได้ว่าเราเป็นใคร” ชิวจวี๋กระซิบ

"ไม่! ฉันคิดว่าเราควรจะสั่งสอนชายคนนี้สักหน่อย! ฉันอยากรู้ว่าเขาใช้วิธีฉ้อฉลแบบไหนในการหลอกลวงผู้หญิงจำนวนมาก พวกเธอทุกคนต่างคลั่งไคล้เขา!" หานฉิงเอ๋อร์ขู่ฟ่อ จ้องตรงไปที่เฉินผิง

เฉินผิงเลิกคิ้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

พอถึงตอนที่หานฉิงเอ๋อร์ปลดปล่อยปราณสัมผัสของเธอออกมานั้นเอง เฉินผิงจึงตระหนักว่าเธอเป็นขุนพลยุทธ์

เป็นเรื่องน่าตกใจสำหรับเขา ในยุทธภพแห่งจิงตู มีเด็กอายุเท่าเธอแค่ไม่กี่คนที่สามารถบรรลุถึงระดับนั้น อันที่จริงเขาไม่เคยได้ยินเรื่องขุนพลยุทธ์ที่เป็นผู้หญิงมาก่อนเลย