หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1645

“ลุงลืมไปเลย คราวหน้าลุงจะไม่ลืมอีกแล้ว” เถิงเฉิงหลินพูดอย่างเขินอายด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาหันไปมองเฉินผิงและหูหม่าซือ "พวกเขาเป็นใครกัน?"

“ลุงเถิงครับ นี่เพื่อนผมเอง” ไป๋จ่านถังอธิบาย

“โอ้ ถ้างั้นก็เข้ามาสิ...”

ลุงของเซินเมิ่งเฉินรีบต้อนรับพวกเขาเข้าไปในบ้านทันที

เขาออกไปหลังจากสั่งให้แม่บ้านเสิร์ฟเครื่องดื่ม

เซินเมิ่งเฉินได้ใช้เวลาไปกับเที่ยวบินอันยาวนานจึงขอตัวไปพักผ่อนในห้องของเธอก่อน ปล่อยให้ไป๋จ่านถังคอยดูแลเฉินผิงและหูหม่าซือ

“หูหม่าซือ คุณเห็นชายท่าทางแปลกๆ เมื่อกี้หรือเปล่า?” เฉินผิงถามด้วยรอยยิ้มบางๆ

“ใช่ เขามีพลังแห่งความอาฆาตมาดร้ายปล่อยออกมา ผมพนันได้เลยว่าเขาฝึกวิชามาร” หูหม่าซือพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“วิชามาร?” ไป๋จ่านถังอ้าปากค้าง

“ไป๋จ่านถัง ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร? ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่บ้านตระกูลเซินได้? ดูเหมือนเขาจะมีตำแหน่งสูงในตระกูลด้วย” เฉินผิงถาม

"คุณเฉินครับ ชายคนนั้นคือเถิงเฉิงหลินลุงของเซินเมิ่งเฉินครับ หลังจากที่พ่อของ เซินเมิ่งเฉินได้จากไป เซินเมิ่งเฉินก็สืบทอดกิจการของครอบครัวทั้งหมด มันเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง บังเอิญว่าลุงของเธอปรากฏตัวและคอยอยู่ช่วยเธอ เขาเป็นอัจฉริยะทางธุรกิจ ในเวลาเพียงหนึ่งปี เขาจัดการธุรกิจของตระกูลเซินเป็นอย่างดีและทำเงินได้มากมาย อันที่จริง เซินเมิ่งเฉิน วางแผนที่จะปล่อยให้เขาจัดการธุรกิจของครอบครัวหลังจากที่เราแต่งงานกัน หลังจากนั้น เธอจะใช้เวลาพักฟื้นหลังคลอดที่จิงตู เนื่องจากเธอคงไม่สามารถมาที่เมืองไป๋ไห่เพื่อดูแลและจัดการสิ่งต่างๆ ได้” ไป๋จ่านถังตอบ

“โอ้ ดูเหมือนว่าเถิงเฉิงหลินนี่จะเป็นคนดีนะ บางทีฉันอาจจะอ่อนไหวเกินไป...”

เฉินผิงลดการตั้งแง่ลงหลังจากฟังคำอธิบายของไป๋จ่านถัง

การบริหารธุรกิจของครอบครัวตระกูลเซินให้ประสบความสำเร็จภายในระยะเวลาหนึ่งปีนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นเถิงเฉิงหลินจะต้องเป็นคนที่มีความสามารถจริงๆ

เฉินผิงและคนอื่นๆ ไปพักผ่อนหลังจากพูดคุยกันเล็กน้อย

ในขณะเดียวกัน มีผู้ชายจำนวนกว่าสิบคนซ่อนตัวอยู่ภายในห้องห้องหนึ่งของบ้านตระกูลเซิน และทุกคนก็มีออร่าของปรมาจารย์อาวุโส

การมีปรมาจารย์อาวุโสจำนวนมากในสถานที่เดียวกันนั้นเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ

ไป๋จ่านถังไม่สามารถติดตามไปด้วยเพราะเขาต้องดูแลเซินเมิ่งเฉิน

อย่างไรก็ตาม เขาจัดการตระเตรียมรถให้กับเฉินผิงและหูหม่าซือใช้ตามที่เห็นสมควร

พวกเขาไม่มีปัญหาในการมาถึงตำแหน่งของซากปรักหักพังโบราณตามแผนที่

เฉินผิงรู้สึกคุ้นเคยในขณะที่เขามองดูภูเขาสูงตระหง่านและหุบเขาที่อยู่รายรอบ

"เป็นไปได้ไหมว่าซากปรักหักพังโบราณอยู่ที่หุบเขาซีหนานส๋วนเยว่"

เฉินผิงพบว่าความคิดนั้นเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ

"คุณเคยมาที่นี่มาก่อนหรือเปล่า?" หูหม่าซือถาม

"ใช่ เมื่อประมาณปีที่แล้ว"