เฉินผิงพยักหน้าและถามเก๋อฝูไห่ว่า "จะเป็นไปได้หรือไม่ครับ ที่จะเดินทางระหว่างแปดมหาอาณาจักรลับ คุณเก๋อ?"
“อืม... ก็ไม่เชิง มีพลังอาคมเคลื่อนย้ายที่พอจะช่วยให้เดินทางระหว่างแปดมหาอาณาจักรลับได้ แต่คนๆ เดียวกันสามารถใช้อาคมได้เพียงหนึ่งครั้งทุกๆ สามวันเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีใครใช้มันเท่าไหร่” เก๋อฝูไห่ตอบ
"ทำไมครับ?" เฉินผิงรู้สึกสับสน ทำไมถึงไม่มีการสำรวจอาณาจักรลับอื่นๆ ถ้ามีพลังอาคมเคลื่อนย้ายอยู่?
เก๋อฝูไห่ถามว่า "คุณเฉิน คุณอยากพบว่าตัวเองติดอยู่ที่ต่างแดนอย่างนั้นหรือ? คุณต้องติดอยู่ในที่แห่งนั้นเป็นเวลาถึงสามวัน และฉันรับประกันได้ว่าใครบางคนจะขโมยทรัพย์สินทั้งหมดของคุณถ้าคุณอยู่ในนั้นเพียงสามชั่วโมงเท่านั้น”
เขายิ้มและพูดต่อ "ผู้ฝึกบำเพ็ญเพียรในอาณาจักรลับมีบุคลิกเดียวกันกับมนุษย์ที่คุณเห็นในโลกนี้"
ในที่สุดเฉินผิงก็เข้าใจในสิ่งที่เก๋อฝูไห่ต้องการจะบอก แม้แต่ในอาณาจักรลับ การหลอกลวงและการวางแผนถือเป็นเรื่องปกติในหมู่ตระกูลเซียน
ทันใดนั้น เขาก็นึกถึงการเผชิญหน้าครั้งก่อนของเขากับหานฉิงเอ๋อร์ เช่นเดียวกับกลุ่มชายชุดดำที่มีทักษะในและเหล่าคนรับใช้
"คุณเก๋อครับ ผู้ที่อยู่อาศัยในอาณาจักรลับจะสามารถเข้ามาในโลกมนุษย์ได้หรือเปล่าครับ?" เฉินผิงถาม
เก๋อฝูไห่กล่าวว่า "แน่นอน ฉันเพิ่งกลับมาจากอาณาจักรลับด้วยตัวเองไม่ใช่หรือ? แต่ถึงกระนั้น มันก็ค่อนข้างแปลกสำหรับผู้ฝึกฝนจากอาณาจักรลับที่จะเข้าสู่โลกมนุษย์ การอยู่ในพื้นที่นี้นานเกินไปทำให้ความสามารถของพวกเขาหยุดนิ่งและถดถอยลง! นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ว่า พวกเขาจึงไม่ค่อยมาที่โลกนี้เว้นแต่ว่าพวกเขาจะมีเหตุฉุกเฉิน อันที่จริง พวกเขามีจำนวนที่ค่อยๆ เพิ่มขึ้นกับสิ่งต่างๆ ที่นี่"
เขากล่าวเสริมว่า "ในฐานะตัวแทนของตระกูลเก๋อในโลกมนุษย์ ฉันใช้เวลามากมายในอาณาจักรนี้ นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมความสามารถของฉันถึงไม่เคยพัฒนาขึ้นเลย!"
ริมฝีปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มอันเจ้าเล่ห์ เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการพัฒนาความสามารถของเขา แต่เขาก็ทำได้เพียงยอมรับชะตากรรมของเขาที่ได้รับเลือกให้เป็นหน้าตาของตระกูลเก๋อในโลกมนุษย์นี้
เฉินผิงครุ่นคิดถึงคำพูดของเก๋อฝูไห่ อันที่จริง ผู้ฝึกบำเพ็ญเพียรที่เขาพบในโลกมนุษย์นี้มักจะอ่อนแอ แต่เขาก็เป็นข้อยกเว้น
จริงอยู่ เขาไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วเขาจะประสบกับปัญหาคอขวดในการฝึกฝึกบำเพ็ญเพียรของเขาหรือไม่
หากโลกมนุษย์มีข้อจำกัดและขอบเขตของความก้าวหน้าในการฝึกบำเพ็ญเพียรจริงๆ เฉินผิงจึงมีความตั้งใจอย่างมากที่จะเข้าไปฝึกฝนในอาณาจักรลับ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...