หนิงจื้อคำราม “ฉันต้องฆ่าเฉินผิง! ฉันต้องฆ่ามันให้ได้!”
ความเกลียดชังที่เขามีต่อเฉินผิงนั้นฝังลึกเข้าไปถึงกระดูก จนเขาอยากจะจบชีวิตของเฉินผิงเสียตอนนี้
ทันใดนั้น เสียงแหบพร่าของชายชราก็ดังขึ้นในหัวของหนิงจื้อ "ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ซะทีเดียวที่จะฆ่าเขา แต่แกจะต้องวางแผนอย่างรอบคอบเสียก่อน"
“ท่านครับ ผมต้องทำยังไงถึงจะฆ่าเขาได้” หนิงจื้อรีบถาม
วิญญาณสูงอายุตอบว่า "แกมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือแล้ว จงรวบรวมนักรบเสื้อคลุมทองแดงรมดำและคิดหาวิธีที่จะล่อเฉินผิงมาที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ที่ซึ่งแกและคนของแกจะซุ่มโจมตีเขา"
ด้วยความสงสัยในคำแนะนำของวิญญาณ หนิงจื้อจึงถามขึ้นว่า "เฉินผิงจะไปปรากฏตัวที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือครับ? ทำไมเขาถึงมาตอนนี้ ตอนที่เราไม่เหลือโอกาสจะชนะแล้ว"
"แน่นอน เขาจะมา! แกลืมไปแล้วหรือว่าเรามีสิ่งล้ำค่าสำหรับเขา?"
วิญญาณยิ้ม
ขณะเดียวกัน หนิงจื้อนึกถึงซูอวี่ฉีที่กำลังติดกับดักได้และยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย "ใช่แล้ว ผมสามารถใช้แฟนสาวของเขาเป็นเหยื่อลและล่อให้เขามาที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้! ผมจะไม่มีวันปล่อยเขามีชีวิตรอดออกไปเด็ดขาด สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้คงไม่มีวันสงบสุขตราบใดที่เฉินผิงยังมีชีวิตอยู่"
“นั่นไม่ใช่ส่วนที่น่ากลัว เมื่อเฉินผิงแข็งแกร่งขึ้น แกจะสูญเสียคุณค่าของตัวแกเองในสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ และท่านต้าเหนิงคงจะเตะคุณลอยไปจนสุดขอบถนน” วิญญาณกล่าวอธิบาย
"คุณพูดถูก ผมจะยอมเสียชื่อเสียงของท่านต้าเหนิงไม่ได้ ผมต้องฆ่าเฉินผิง..."
ความมุ่งมั่นเปล่งประกายในดวงตาของหนิงจื้อ เขาใช้อิทธิพลเรียกเหล่านักรบเสื้อคลุมทองแดงรมดำมาทันที
เฉินผิงยังคงอยู่ในจิงตูโดยไม่สนใจแผนการของหนิงจื้อ เฝ้ารอการกลับมาของเก๋อฝูไห่อย่างอดทนและติดตามข่าวสารเกี่ยวกับคฤหาสน์จื้อเสี่ยว
วันนั้น เขาได้รับโทรศัพท์จากเก๋อเจียอี๋
เก๋อฝูไห่ต้องกลับมาแล้วแน่ๆ ถ้าเก๋อเจียอี๋ตามหาฉัน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...