หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1657

เพียงไม่นาน เจ้าสำนักต้วนฉางและคนของเขาก็มาถึง เขาเดินผ่านประตูเข้ามาและอุทานว่า "เถิงเฉิงหลิน! ใครกันที่กล้าดูถูกสำนักต้วนฉาง บอกฉันมาสิ!"

เถิงเฉิงหลินรีบพุ่งไปหาเขาทันที “นายท่าน ชายสองคนนี้ให้ผมโทรหาท่าน...”

เมื่อพูดจบ เจ้าสำนักต้วนฉางก็มองไปยังทิศทางที่เถิงเฉิงหลินชี้ไป สีหน้าของเขาซีดลงทันทีเมื่อเห็นหูหม่าซือและเฉินผิง

"ฉันเองแหละที่ดูถูกสำนักต้วนฉาง พวกแกจะทำอะไรฉันล่ะ?" หูหม่าซือเดินตรงเขาไปหาเจ้าสำนักต้วนฉาง

เมื่อเห็นปฏิกิริยาอันจองหองของเขา เถิงเฉิงหลินถึงร้องลั่น “แกกล้าดียังไงมาพูดจาแบบนี้กับเจ้านายของฉัน แกรอ—”

ไม่ทันที่เขาจะพูดจบประโยค เจ้าสำนักถ้วนฉางก็เข้ามาขัดจังหวะและตบหน้าเขาอย่างแรง! "ไอ้โง่! แกกล้าดียังไงที่ดูหมิ่นหูหม่าซือ"

หลังจากลงโทษเถิงเฉิงหลินแล้ว เขาก็ยิ้มแห้งๆ และกล่าวขอโทษทันที "หูหม่าซือ ผมไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่นี่ ผมต้องขอโทษแทนลูกน้องของผมด้วยครับที่ไม่ให้ความเคารพคุณ"

เถิงเฉิงหลินถึงกับอ้าปากค้างเมื่อเขาได้เห็นว่าเจ้าสำนักต้วนฉางกำลังพูดคุยกับหูหม่าซือด้วยท่าทีที่สุภาพนอบน้อม!

แขกทุกคนต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่พลิกผันนี้เช่นกัน ทุกความสนใจพุ่งไปยังหูหม่าซือในทันที พวกเขารู้สึกถึงความเกรงขามของชายผู้นี้ทันที

เมื่อรู้ว่าผู้คนให้ความสนใจมาที่เขา หูหม่าซือก็มีความสุขในช่วงเวลาแห่งความรุ่งโรจน์ของเขา

เฉินผิงเดินเข้ามาและพูดว่า "มันไม่ใช่เรื่องของความเคารพหรอกนะ แต่ลูกน้องของคุณต้องการยึดครองตระกูลเซิน ผมไม่สนหรอกนะว่านั่นเป็นความคิดของคุณหรือลูกน้องของคุณ แต่ฟังให้ดีตระกูลเซินกับผมจะกลับไปก่อน ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา คุณจะเป็นคนแรกที่ผมตามหา"

"ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะครับ คุณเฉิน แต่โปรดอย่าได้เป็นกังวลไปเลยครับ จะไม่มีใครหน้าไหนกล้ามาแตะต้องตระกูลเซินอย่างแน่นอนครับ ตราบใดที่สำนักต้วนฉางยังอยู่!" เจ้าสำนักให้คำมั่นสัญญาทันที

“พาคนของคุณออกไปเดี๋ยวนี้!” เฉินผิงโบกมือ

เจ้าสำนักต้วนฉางสั่งให้ลูกน้องถอยทันที

หลังจากใช้เวลาตกแต่งสถานที่ งานแต่งงานก็ดำเนินต่อไป

หลังจากเหตุการณ์นั้น เฉินผิงและหูหม่าซือก็ได้ขโมยความโดดเด่นจากคู่บ่าวสาวที่แผนกต้อนรับทันที

แขกทุกคนเดินไปที่โต๊ะเพื่อดื่มอวยพรเพื่อที่จะได้ที่นั่งดีๆ