หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1662

หลังจากเก๋อฝูไห่พูดอย่างนั้น ดูเหมือนเฉินผิงจะเข้าใจเจตนาของเขา

ไม่น่าแปลกใจที่เก๋อเจียอี๋เข้ามาในห้องของฉันกลางดึก มันถูกวางแผนไว้แต่แรก

เฉินผิงจะต้องเป็นสมาชิกของครอบครัวตระกูลเก๋อเสียก่อน หากเขาต้องการเข้าไปในที่ดินของตระกูล

ถ้าเขาได้ร่วมหอลงโลงกับเก๋อเจียอี๋ เขาจะถือเป็นสมาชิกในครอบครัวของพวกเขาทันที เมื่อกลายเป็นครอบครัวเดียวกันกับพวกเขาแล้ว การเข้าสู่ที่ดินของตระกูลเก๋อของเขาก็จะได้รับการยอมรับ

แต่เก๋อฝูไห่ไม่รู้ว่าอันที่จริงแล้วเฉินผิงไม่ได้ทำอะไรกับเก๋อเจียอี๋เมื่อคืนนี้

เธอไม่ได้บังคับให้เขาทำในสิ่งที่เธอต้องการ โดยแลกกับรางวัลในการไปยังที่ดินของตระกูลของเธอ สำหรับเฉินผิงแล้ว ดูเหมือนว่าเธอตั้งใจและพยายามที่จะเอาชนะใจเขาจริงๆ

"คุณเก๋อครับ เราควรไปได้แล้ว ผมแทบรอไม่ไหวแล้ว!" เฉินผิงกระตุ้นเก๋อฝูไห่

เฉินผิงกลัวว่าเก๋อฝูไห่จะไม่ยอมพาเขาไปยังที่ดินของตระกูลเก๋อ ถ้าอีกฝ่ายรู้ว่าเขาไม่ได้นอนกับเก๋อเจียอี๋

“เอาล่ะ ในเมื่อคุณใจร้อนนัก เราก็ไปกันเถอะ”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็โบกมือเบาๆ ทันใดนั้นก็เกิดลำแสงก็ห่อหุ้มร่างกายของพวกเขา

เฉินผิงรู้ได้ทันทีว่านั่นคือคาถาย้ายมิติ ดูเหมือนว่าเก๋อฝูไห่จะเชี่ยวชาญคาถานั้น

เมื่อเกิดแสงสว่างวาบเฉินผิงก็หลับตาอย่างรวดเร็ว และเมื่อเขาลืมตาขึ้น เขาพบว่าตอนนี้พวกเขาได้ออกมาสู่ดินแดนอันรกร้างว่างเปล่า

“นี่... นี่คืออาณาจักรลับอย่างนั้นหรือครับ? สำหรับผมแล้วมันดูไม่ต่างอะไรกับโลกมนุษย์เลยนะครับ” เฉินผิงอุทานขณะที่เขามองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกอยากรู้อยากเห็น

เก๋อฝูไห่มองไปที่เฉินผิงก่อนจะหัวเราะเบาๆ และพูดขึ้น "เรายังไม่ได้อยู่ในอาณาจักรลับหรอกนะ คาถาย้ายมิติสามารถใช้ได้ในมิติเดียวกันเท่านั้น เนื่องจากอาณาจักรลับไม่ได้อยู่ในมิติเดียวกับโลกมนุษย์ใบนี้ จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะย้ายมิติโดยตรงไปยังอาณาจักรลับได้ แล้วนับประสาอะไรกับการพาคนอื่นเข้ามา"

เมื่อได้ยินคำอธิบายของเขา เฉินผิงหน้าแดงด้วยความเขินอาย

อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงเดินทางต่อไป เฉินผิงยังคงติดตามเก๋อฝูไห่ต่อไประยะหนึ่งก่อนจะถึงเชิงเขา

เฉินผิงแทบไม่เชื่อสายตาของตน เขาจ้องมองใบหน้าของเก๋อฝูไห่อย่างสงสัย

"คุณเก๋อ นี่คือ... อาณาจักรลับเหรอครับ?"

ในความคิดของเฉินผิง อาณาจักรลับควรจะเต็มไปด้วยต้นไม้เขียวขจี สัตว์ร้ายมากมายเดินเตร่ไปมา อย่างน้อยมันควรมีสภาพแวดล้อมที่ดีกว่านี้

เหตุใดที่นี่จึงรกร้างเช่นนี้?

เก๋อฝูไห่ยิ้มให้กับความฉงนของเฉินผิง "หึ ไม่เหมือนที่คุณจินตนาการเอาไว้เลยสินะ ใช่มั้ย?"

"ใช่ครับ มันต่างกันมากเลย" เฉินผิงพยักหน้า

เก๋อฝูไห่อ้าปากระเบิดเสียงหัวเราะออกมา "ฮ่า ฮ่า ฮ่า! แน่นอนว่ามันแตกต่าง! ทุกอาณาจักรลับมีสภาพแวดล้อมของตัวเอง ตัวอย่างเช่น ประตูสายอัสนีของคฤหาสน์จื้อเสี่ยวนั้น ก็เป็นสถานที่ที่มีหิมะตกอย่างต่อเนื่องตลอดทั้งปี..."