หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1663

เฉินผิงรู้สึกเขินอายเมื่อได้ยินเช่นนั้น แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญเพียรแต่เขาก็แทบไม่มีความรู้เกี่ยวข้องกับโลกแห่งการฝึกตนเป็นเซียน

บ้าจริง ฉันดูเหมือนมือใหม่เลย มันน่าอายจริงๆ!

“อย่ากังวลไปเลย ไม่ช้าก็เร็ว คุณจะเข้าใจเรื่องพวกนี้ นอกจากนี้ ฉันยังสามารถพาคุณมาที่ได้บ่อยเท่าที่คุณต้องการ หลังจากที่คุณกลายเป็นครอบครัวเดียวกับพวกเราแล้ว”

เก๋อฝูไห่มองไปที่เฉินผิงพร้อมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา จากนั้น เขาก็โบกมือ และแสงก็ห่อหุ้มพวกเขาอีกครั้ง

ชั่วพริบตาต่อมา พวกเขาก็มาปรากฏตัวขึ้นที่ถนนที่จอแจ มีแผงขายอาหารและสินค้าอื่นๆ เรียงเป็นแถวยาวเหยียดจนสุดลูกหูลูกตา สำหรับเฉินผิงแล้ว เมืองนี้ไม่ต่างอะไรจากเมืองในโลกมนุษย์

"มาสิ ทางนี้..."

เก๋อฝูไห่พาเฉินผิงไปตามถนนและหยุดอยู่หน้าลานบ้าน

เมื่อมองไปที่ลานบ้าน เฉินผิงอุทานอย่างเหลือเชื่อ "คุณเก๋อครับ อย่าบอกนะว่านี่คือที่ดินของครอบครัวตระกูลเก๋อ"

เก๋อฝูไห่พยักหน้ายืนยัน "ใช่แล้ว ที่นี่แหละ"

ชั่วขณะนั้น เฉินผิงพูดอะไรไม่ออก ลานบ้านดูไม่น่าประทับใจและดูไม่เหมือนสถานที่ที่เป็นของตระกูลอันทรงเกียรติสำหรับเขา

อันที่จริง มันเทียบไม่ได้เลยกับลานบ้านของเก๋อฝูไห่ในจิงตูด้วยซ้ำ

แม้ว่าเก๋อฝูไห่จะเดาได้ว่าเฉินผิงคิดอะไรอยู่ในใจ แต่เขาไม่ได้พูดอะไรและยิ้มออกมาเล็กน้อยเท่านั้น จากนั้นเขาก็พาเฉินผิงเข้าไป

เมื่อเฉินผิงก้าวผ่านประตู เขาได้รับการต้อนรับด้วยพลังวิญญาณมากมายที่หลั่งไหลเข้ามา สิ่งต่อไปที่เขาเห็นคือคฤหาสน์อันน่าเกรงขามและสูงตระหง่าน

มีผู้คุมสองคนยืนตรงทางเข้าคฤหาสน์ เฉินผิงสัมผัสได้ถึงพลังที่แผ่ออกมาจากพวกเขาได้ทันที พวกเขามีพลังถึงระดับเจ้ายุทธ์เชียวรึ?

เฉินผิงตกใจมากจนอ้าปากค้าง

เป็นอีกครั้งที่เฉินผิงหันไปมองเก๋อฝูไห่ด้วยความไม่เชื่อ เมื่อรู้ว่าเก๋อฝูไห่เป็นถึงระดับเจ้ายุทธ์ด้วย เฉินผิงรู้สึกว่าเป็นเรื่องแปลกที่ผู้คุมนั้นก็อยู่ในระดับเดียวกับเขา

"นี่คือที่ดินของครอบครัวตระกูลเก๋อ..." เก๋อฝูไห่พูดด้วยรอยยิ้ม

"คุณเก๋อครับ ผมขอถามอะไรหน่อย... คุณมีตำแหน่งอะไรในตระกูลเก๋อครับ?" เฉินผิงสงสัยใคร่รู้

เขายิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วตอบว่า "ฉันเป็นแค่เด็กทำธุระของครอบครัวจระกูลเก๋อ จริงๆ แล้วไม่มีใครจากเชื้อสายหลักที่ต้องการไปยังโลกมนุษย์หรอกนะ"

โอ้ ดูเหมือนเก๋อฝูไห่จะไม่ค่อยสำคัญกับครอบครัวของพวกเขาเท่าไหร่นัก

ทันใดนั้น มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกมาจากอาคาร เขามีหนวดเคราเต็มตัวและมีออร่าพลังที่ดุร้ายอยู่รอบตัวเขา

ชายคนนั้นมองเก๋อฝูไห่และเฉินผิงเพียงครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะโบกมือเบาๆ

กระแสพลังวิญญาณมหาศาลก็ปรากฏขึ้นและห่อหุ้มร่างของคนทั้งสองไว้

เฉินผิงตื่นตระหนกต่างจากเก๋อฝูไห่ที่ไร้อารมณ์ ทันใดนั้นแสงสีทองก็สว่างวาบขึ้นจากร่างกายของเฉินผิง เขาปิดกั้นพลังวิญญาณอื่นที่แปลกปลอมไม่ให้เข้าสู่ร่างกายของเขา

นั่นเป็นเพราะเฉินผิงตระหนักว่าพลังวิญญาณนั่นกำลังพยายามปิดกั้นพลังบำเพ็ญฌานของเขา

เฉินผิงจะยอมปล่อยให้ใครบางคนมาผนึกพลังบำเพ็ญฌานของเขาโดยไม่มีเหตุผลได้อย่างไร?

บนร่างของเฉินผิง ประกายไฟสีทองลอยขึ้นขณะที่เขาพยายามต่อสู้ดิ้นรนอย่างหนัก เขาใช้พลังมังกรเพื่อหยุดพลังวิญญาณที่แปลกปลอมไม่ให้เข้าสู่ร่างกายของเขา

ชายผู้มีหนวดเคราขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

“คุณเฉิน จงอย่าขัดขืน นี่เป็นขั้นตอนที่บังคับใช้ในการเข้าพบผู้อาวุโสใหญ่ ทุกคนต้องผนึกพลังบำเพ็ญฌานของตนเสียก่อน” เก๋อฝูไห่พูดก่อนจะเดินเข้าประตูไป