หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1679

ถึงแม้ว่าทีแรกเฉินผิงจะค่อนข้างลังเลใจ แต่เมื่อคิดว่าเก๋ออยู่หานก็ไม่ต่างอะไรจากหุ่นเชิดก็ช่วยขจัดความกังวลใจทั้งหมดของเขาไปได้

หลังจากเขาพักฟื้นอยู่ในบ้านตระกูลหลงได้สองสามวัน บาดแผลของเขาก็เกือบหายดีแล้ว

เขาคิดจะพาเก๋ออยู่หานมาที่หุบเขายาเผื่อว่าจะมียาใดที่สามารถรักษาเธอได้บ้าง

อย่างไรเสียหุบเขายาก็มีความสามารถในการกลั่นยาชั้นสูงด้วยเตาหลอมเสินหนง

แต่ขณะที่เฉินผิงกำลังจะพาเก๋ออยู่หานไปที่หุบเขายา จู่ๆ ก็มีคนแจ้งเขาให้ทราบว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งมาขอเข้าพบเฉินผิงอยู่ข้างนอก

เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจ เพราะเขานึกไม่ออกว่าทำไมจู่ๆ ถึงได้มีผู้หญิงมาตามหาตนได้

เมื่อเขาเดินออกมา เขาถึงได้รู้ว่าเป็นเก๋อเจียอี๋

พอเก๋อเจียอี๋เห็นเขา เธอก็ลูบแก้มของเขาทันที "คุณไม่เจอฉันตั้งสองสามวัน คิดถึงฉันไหมล่ะ?"

เธอไม่ฟังคำเตือนของเก๋อฝูไห่สักนิด

เฉินผิงถอยหลังไปสองสามก้าวพลางถามขึ้นอย่างกระอักกระอ่วนใจว่า "คุณหนูเก๋อ คุณตามหาผมทำไมครับ?"

"ฉันไม่ใช่คนที่ตามหาคุณหรอก พ่อของฉันอยากจะเชิญคุณไปที่บ้านตระกูลเก๋อน่ะสิ" เก๋อเจียอี๋ชี้แจง

ควรทราบว่าการที่เก๋อฝูไห่เชิญเขาไป ย่อมต้องมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น เฉินผิงจึงพูดว่า "ได้เลย! ไปกันเถอะ..."

เฉินผิงเปิดประตูรถแล้วขึ้นรถไปไม่พูดอะไรอีก

เก๋อเจียอี๋แสยะยิ้มแล้วขึ้นรถไปนั่งเบาะหลังเช่นเดียวกัน

"ออกรถได้" เธอสั่งคนขับพลางเบียดกระแซะเข้าหาเฉินผิง

เฉินผิงทำอะไรไม่ถูก เพราะเก๋อเจียอี๋นั่งอยู่ข้างซ้ายและเก๋ออยู่หานอยู่ข้างขวา ส่วนตัวเขาติดอยู่ตรงกลางระหว่างพวกเธอสองคนจนไม่สามารถขยับตัวได้

หลังจากรถแล่นออกไปแล้ว ยามที่เธอยืนอยู่ตรงลานสนาม สีหน้าของกู่หลิงเอ๋อร์ก็ฉายแววเศร้าสร้อย