หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1679

ถึงแม้ว่าทีแรกเฉินผิงจะค่อนข้างลังเลใจ แต่เมื่อคิดว่าเก๋ออยู่หานก็ไม่ต่างอะไรจากหุ่นเชิดก็ช่วยขจัดความกังวลใจทั้งหมดของเขาไปได้

หลังจากเขาพักฟื้นอยู่ในบ้านตระกูลหลงได้สองสามวัน บาดแผลของเขาก็เกือบหายดีแล้ว

เขาคิดจะพาเก๋ออยู่หานมาที่หุบเขายาเผื่อว่าจะมียาใดที่สามารถรักษาเธอได้บ้าง

อย่างไรเสียหุบเขายาก็มีความสามารถในการกลั่นยาชั้นสูงด้วยเตาหลอมเสินหนง

แต่ขณะที่เฉินผิงกำลังจะพาเก๋ออยู่หานไปที่หุบเขายา จู่ๆ ก็มีคนแจ้งเขาให้ทราบว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งมาขอเข้าพบเฉินผิงอยู่ข้างนอก

เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจ เพราะเขานึกไม่ออกว่าทำไมจู่ๆ ถึงได้มีผู้หญิงมาตามหาตนได้

เมื่อเขาเดินออกมา เขาถึงได้รู้ว่าเป็นเก๋อเจียอี๋

พอเก๋อเจียอี๋เห็นเขา เธอก็ลูบแก้มของเขาทันที "คุณไม่เจอฉันตั้งสองสามวัน คิดถึงฉันไหมล่ะ?"

เธอไม่ฟังคำเตือนของเก๋อฝูไห่สักนิด

เฉินผิงถอยหลังไปสองสามก้าวพลางถามขึ้นอย่างกระอักกระอ่วนใจว่า "คุณหนูเก๋อ คุณตามหาผมทำไมครับ?"

"ฉันไม่ใช่คนที่ตามหาคุณหรอก พ่อของฉันอยากจะเชิญคุณไปที่บ้านตระกูลเก๋อน่ะสิ" เก๋อเจียอี๋ชี้แจง

ควรทราบว่าการที่เก๋อฝูไห่เชิญเขาไป ย่อมต้องมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น เฉินผิงจึงพูดว่า "ได้เลย! ไปกันเถอะ..."

เฉินผิงเปิดประตูรถแล้วขึ้นรถไปไม่พูดอะไรอีก

เก๋อเจียอี๋แสยะยิ้มแล้วขึ้นรถไปนั่งเบาะหลังเช่นเดียวกัน

"ออกรถได้" เธอสั่งคนขับพลางเบียดกระแซะเข้าหาเฉินผิง

เฉินผิงทำอะไรไม่ถูก เพราะเก๋อเจียอี๋นั่งอยู่ข้างซ้ายและเก๋ออยู่หานอยู่ข้างขวา ส่วนตัวเขาติดอยู่ตรงกลางระหว่างพวกเธอสองคนจนไม่สามารถขยับตัวได้

หลังจากรถแล่นออกไปแล้ว ยามที่เธอยืนอยู่ตรงลานสนาม สีหน้าของกู่หลิงเอ๋อร์ก็ฉายแววเศร้าสร้อย

ขณะที่เก๋อเจียอี๋พูด เธอก็เอนศีรษะซบไหล่ของเฉินผิง

เฉินผิงไม่มีทางเลือกนอกจากปล่อยให้เธอซบเขาไป จากนั้นเขาก็หลับตาและท่องคาถาใจพิสุทธิ์อยู่ในใจ

มิฉะนั้นเขาคงไม่สามารถรับรองได้ว่าตนเองจะสามารถอดกลั้นไม่ให้เอาเปรียบเก๋อเจียอี๋เสียตรงนั้นเลย

อย่างไรเสียเขาก็เป็นผู้ชายธรรมดาๆ คนหนึ่ง

ขณะที่เขากำลังท่องคาถาใจพิสุทธิ์ จู่ๆ เขาก็สัมผัสได้ว่ามีคนเอนซบไหล่ขวาของเขาเช่นกัน

เมื่อเขาลืมตาขึ้นมามองดู เขาก็รู้ว่าเป็นเก๋ออยู่หานนั่นเอง ถึงแม้ว่าดวงตาของเธอจะหม่นแสง แต่เธอก็เลียบแบบท่าทางของเก๋อเจียอี๋และเอนศีรษะซบไหล่ของเขาได้

เรื่องนั้นสร้างความประหลาดใจให้แก่เฉินผิงเป็นอันมาก ถ้าหากเก๋ออยู่หานพัฒนาความรู้สึกขึ้นมาได้ ก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเธอกำลังฟื้นตัวอย่างค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป

ตอนที่คนขับเห็นเฉินผิงถูกสาวงามทั้งสองคนห้อมล้อมเอาไว้ ทว่ากลับมีสีหน้าราวกับทุกข์ทรมานเสียเต็มประดา เขาก็รู้สึกอิจฉาตาร้อน