หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1678

ในตอนนั้นเอง พลังระลอกแล้วระลอกเล่าต่างถาโถมใส่เฉินผิงราวกับคลื่นคลั่ง

คลื่นพลังเช่นนี้ทำให้บริเวณโดยรอบเกิดการสั่นสะเทือนอย่างรรุนแรงและมีเมฆหมอกดำทะมึนล่องลอยอยู่บนฟ้า

หลายคนที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่างพากันวิ่งออกมาจากห้องแล้วจ้องมองไปที่ปรากฏการณ์แปลกประหลาดบนท้องฟ้า

แม้แต่คนในบ้านตระกูลหลงก็รีบวิ่งออกมา

"มันมาจากทางสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ฉันสงสัยว่าคุณเฉินเป็นยังไงบ้างแล้ว"

"ไม่ต้องห่วงหรอกน่า เขาต้องไม่เป็นอะไรแน่"

"หวังว่าสวรรค์จะคุ้มครองคุณเฉินนะ"

ทุกคนต่างภาวนาให้เฉินผิง

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังก้องกัมปนาทไปทั่วทั้งสถานที่ แม้จะสัมผัสได้ถึงคลื่นความร้อนอันทรงพลังหอบหนึ่งที่กำลังพุ่งเข้าใส่ตนเอง แต่เฉินผิงก็ไม่ได้หันกลับไปมอง สิ่งที่เขาสามารถทำได้ก็คือหวังว่าเก๋ออยู่หานจะไม่เป็นอะไร

ฝุ่นธุลีฟุ้งกระจาย ตอนที่หนิงจื้อไล่ตามทัน เฉินผิงก็หายไปกลางอากาศแล้ว

"บัดซบเอ๊ย! ฉันปล่อยให้มันหนีไปเสียได้ เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนั้นกันแน่?" หนิงจื้อสบถออกมา เพราะอดกลั้นเอาไว้ไม่อยู่

"แกมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือ ก็ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องเฉินผิงหรอก" วิญญาณตนนั้นเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง

"คุณพูดถูก!"

ขณะที่หนิงจื้อลูบคฑาวัชระเบาๆ แววโทสะก็ลุกโชนในดวงตาของเขา

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็หลบหนีกลับไปที่บ้านตระกูลหลงอย่างสุดกำลัง เมื่อทุกคนเห็นเขากลับมา พวกเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ความวุ่นวายทางสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เป็นเรื่องใหญ่เกินไป

"เฉินผิง คุณเป็นอะไรไหม?"

เมื่อเห็นเขา กู่หลิงเอ๋อร์ก็รีบวิ่งเข้าไปตรวจร่างกายของเฉินผิงดูอย่างละเอียด

"ผมไม่เป็นไรหรอก"

เฉินผิงสีหน้าค่อนข้างซีดเซียว จากนั้นเขาก็รีบหันไปมองเก๋ออยู่หานที่กำลังติดตามเขาอยู่ เขาจึงตรวจร่างกายของเธอด้วยสีหน้ากังวลใจ