หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1677

ในขณะเดียวกัน หนิงจื้อก็จ้องมองมาที่เก๋ออยู่หาน แววตาของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความสับสน

นังปัญญาอ่อนที่ไม่แผ่กลิ่นอายอะไรสักอย่างช่วยเฉินผิงออกมาจากวงแหวนอาคมได้ง่ายๆ แบบนั้นได้ยังไงกัน?

หนิงจื้อหลบเลี่ยงคำตอบ

เร็วเข้า ต่อให้เฉินผิงจะไม่โดนขัง แต่แกยังมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถฆ่ามันได้อยู่นะ ลงมือเดี๋ยวนี้เลยสิ!

วิญญาณภายในร่างของหนิงจื้อย้ำเตือนเขา

หลังจากเขาถูกกระตุ้นจนกลับมาได้สติ คฑาวัชระในมือของเขาก็เริ่มเปล่งแสงพร้อมปลดปล่อยอันน่าพรั่นพรึงออกมาระหว่างนี้ ขณะที่ลำพังแค่กลิ่นอายเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะกดดันเจ้ายุทธ์ให้กระอักเลือดจนตายได้แล้ว

ทันทีที่เขาสัมผัสได้ถึงพลังอันมหาศาลของกลิ่นอายดังกล่าว เฉินผิงก็สีหน้าเคร่งขรึม

แต่กระนั้นเขาก็รู้ว่าตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะออกไปปะทะกับหนิงจื้อ ตอนนี้ซูอวี่ฉีถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินอีกครั้ง มิฉะนั้นย่อมไม่มีทางที่จะช่วยซูอวี่ฉีได้อีกต่อไปแล้ว

เพราะฉะนั้นเขาต้องรอดชีวิตไปให้ได้ เพราะหากเขาตาย เช่นนั้นซูอวี่ฉีก็จะไม่มีโอกาสออกมาได้อีกเลย

เมื่อนึกได้เช่นนั้น เฉินผิงก็กระโจนขึ้นกลางอากาศเตรียมที่จะหลบหนีไป

เห็นได้ชัดว่าหนิงจื้อไม่ยอดเปิดโอกาสให้เขาได้หนี เขาควงคฑาวัชระในมือพลางปลดปล่อยพลังทำลายล้างเข้าบดขยี้เฉินผิง

เฉินผิงกัดฟันทน ทว่ากลับไม่กล้าชะลอฝีเท้าลงสักนิด สิ่งที่เขาทำได้ในตอนนี้ก็คือภาวนาให้เขาสามารถรอดจากการโจมตีของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ได้

ตู้ม!

หลังจากเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว คลื่อนกระแทกอันทรงพลังก็ถูกปลดปล่อยไปทั่วทุกสารทิศ

เฉินผิงที่เตรียมได้รับบาดเจ็บสาหัสเพราะพลังโจมตีอันมหาศาล กลับรู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาไม่รู้สึกอะไรเลย

"เกิดอะไรขึ้นน่ะ?"

เขาอดที่จะสงสัยไม่ได้จึงเหลียวกลับไปมอง

เขาพลันทักทายเข้ากับภาพของเก๋ออยู่หานที่กำลังติดตามเขาจากด้านหลัง เห็นได้ชัดว่าเธอคอยปกป้องเขาจากพลังโจมตี

เฉินผิงรู้สึกตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่พลิกผันจึงรีบตรวจดูร่างกายของเก๋ออยู่หานทันที หลังจากเก๋อชางเซิงฝากฝังให้เขาคอยดูแลเธอแล้ว เขาย่อมไม่มีทางปล่อยให้เธอตายเป็นอันขาด

นั่นคือพลังของอาวุธศักดิ์สิทธิ์เชียวนะ!ถึงจะด้อยกว่าพลังที่แท้จริงของปราชญ์ยุทธ์ แต่ก็ใช่ว่าจะต่างกันมากนัก มันจะไม่สามารถทำร้ายร่างกายคนธรรมดาสามัญได้ยังไงกันเล่า?

ถ้าหากเธอสามารถปฏิบัติตามคำสั่งของเฉินผิงได้ เมื่อสักครู่นี้พวกเขาก็คงช่วยซูอวี่ฉีออกมาได้แล้ว

"หนิงจื้อ แกรอก่อนเถอะ ก่อนที่ฉันจะเอาชีวิตแกก็เป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้นแล้ว"

เฉินผิงพูดจบได้ไม่นานก็หลบหนีไป

มีเก๋ออยู่หานคอยคุ้มกันอยู่ข้างหลัง ทำให้เขาไม่มีอะไรต้องกลัวอีก

"เฉินผิง แกอย่าได้ใจเกินไปนักเลย เพราะฉันจะไม่ปล่อยให้แกหนัไปได้แน่!"

เมื่อพูดจบ คฑาวัชระของหนิงจื้อก็ยิ่งเปล่งประกายเจิดจ้า ก่อนที่จะปลดปล่อยกลิ่นอายอันแกร่งกล้ายิ่งกว่าออกมา

เมื่อสัมผัสได้ถึงการโจมตีที่ใกล้เข้ามา เฉินผิงก็เร่งฝีเท้า เพราะเกรงว่าเก๋ออยู่หานจะไม่แข็งแกร่งมากพอที่จะต้านทานมันเอาไว้ได้

"กล้าดียังไงถึงได้คิดที่จะหนี..."

ขณะที่หนิงจื้อพูด เขาก็ขว้างคฑาวัชระไปทางเฉินผิง