หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1676

เมื่อนึกว่าเฉินผิงหลบหนีไปได้แล้ว ซูอวี่ฉีก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่ทว่ากลับเริ่มกระวนกระวายขึ้นมาทันทีที่เห็นเขาย้อนกลับมา "เฉินผิง ไปเถอะแล้วทิ้งฉันไว้ พวกมันไม่กล้าฆ่าฉันทิ้งหรอก"

เฉินผิงไม่เคยฟังคำขอร้องของเธอเลย

"อวี่ฉี วันนี้ผมต้องช่วยคุณออกไปจากตรงนั้นให้ได้!"

เขาพูดได้ไม่นานก็ก้าวเดินเข้ามาแหกลูกกรงเหล็กด้วยเรี่ยวแรงมหาศาล

ก่อนที่เขาจะสามารถแหกพวกมันออกได้ จู่ๆ ก็มีลำแสงสายหนึ่งพุ่งออกมาจากพื้นดินกลืนกินทั้งเฉินผิงกับซูอวี่ฉีเอาไว้ข้างในนั้น

ต่อมาอักขระที่เรียงกันแน่นขนัดก็เริ่มปรากฏอยู่ตรงเท้าของพวกเขา อักขระที่ลอยอยู่กลางอากาศเปล่งแสงโชติช่วงแล้วเริ่มหมุนวนรอบตัวพวกเขาสองคน

"เจ้าพวกนี้มันอะไรกันน่ะ?"

เฉินผิงขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

เขาไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร แต่เดาว่าน่าจะเป็นวงแหวนอาคม

ขณะที่ยังคงรู้สึกสับสนกับอักขระที่จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นมา พวกเขาทั้งสองคนก็สังเกตเห็นหลุมดำที่เปิดออกใต้เท้าของตนเอง

หลุมดังกล่าวมีพลังดูดที่ค่อยๆ ดึงดึงพวกเขาลงไปในนั้น

เฉินผิงรู้สึกตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้นและพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อที่จะหลุดออกไปให้ได้ แต่กระนั้นความพยายามของเขาก็ไม่เป็นผล เพราะพวกเขายังคงจมลงไปเรื่อยๆ ราวกับว่าพวกเขาติดอยู่ในทรายดูด

"ฮ่าฮ่าฮ่า เฉินผิง ไอ้โง่เอ๊ย แกคิดว่าฉันจะไล่ตามแกไปจริงๆ งั้นรึ? ฉันจงใจออกไปก็เพื่อเปิดโอกาสให้แกได้ช่วยแฟนตัวเอง ตอนนี้แกติดกับเสียแล้ว แกกับแฟนของแกจะถูกขังอยู่ด้วยกันในคุกใต้ดิน แกมันไม่นับเป็นตัวอะไรได้นอกจากคนโง่ที่คิดว่าตัวเองสามารถเอาชนะฉันได้จริงๆ"

แววตาของหนิงจื้อเต็มไปด้วยชัยชนะโดยไม่ต้องสงสัยเลย

แม้จะจ้องมองหนิงจื้อตาเขม็ง แต่ไม่ว่าเฉินผิงจะพยายามสักแค่ไหนก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากหลุมดำไปได้

เช่นเดียวกับที่เฉินผิงกับซูอวี่ฉีต่างค่อยๆ จมลงไป

"ทำไมกันนะ? ทำไมคุณถึงได้โง่ขนาดนั้นล่ะ? ตอนนี้คุณถูกจับตัวเอาไว้แล้ว มันคุ้มค่าแล้วงั้นรึ?"