เฉินผิงก้าวเดินเข้าไปกระชากยันต์ออกจากหน้าผากของเก๋ออยู่หานพลางสวนตอบ “หุ่นเชิดผีดิบงั้นรึ? เหลวไหลทั้งแพ!”
“นี่! คุณติดบ่วงเสน่ห์ของศพผู้หญิงคนนี้งั้นเหรอ? ทำไมคุณถึงไม่เชื่อผมล่ะ? หรือเธอจะเป็นสเปคของคุณ?” หูหม่าซือพินิจพิเคราะห์เฉินผิงและพบว่าเขาช่างแปลกประหลาดนัก
“ไม่มีวันเสียล่ะ!” ฝ่ายหลังกลอกตาใส่เขา จากนั้นก็อธิบายทุกอย่างให้เขาฟัง
หลังจากหูหม่าซือฟังคำอธิบายของเฉินผิง เขาก็เข้าใจสถานการณ์ขึ้นมาบ้างแล้ว เขาจึงระเบิกเสียงหัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “บอกความจริงผมมาเสียดีๆ คุณเอาเปรียบเธอแล้วใช่ไหม? ยังไงซะ ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรอยู่ดี เช่นนั้นคุณอยากจะทำอะไรกับเธอก็ได้นี่นา”
“ผมไม่ได้เป็นคนน่ารังเกียจแบบคุณนะ” เฉินผิงถึงกับพูดไม่ออก ดูเหมือนว่าระหว่างที่หูหม่าซืออยู่ในเมืองไป๋ไห่ เขาจะใช้เวลาไปกับสาวๆ เยอะทีเดียว มิฉะนั้น ทำไมถึงได้มีแต่ความคิดสกปรกเต็มไปหมดเลยเล่า?
หูหม่าซือตอบว่า “เช่นนั้นคุณพาเธอมาที่นี่ทำไมล่ะ? ผมต้องบอกคุณเอาไว้ก่อนเลยว่าผมไม่เก่งพอที่จะรักษาเธอหรอกนะ”
เขาคิดว่าเฉินผิงพาเก๋ออยู่หานมาให้เขาช่วยคืนชีพเธอ
“ผมไม่ต้องให้คุณคืนชีพเธอหรอก ผมเจอตำรับยาที่ทำให้เธอคืนชีพแล้วล่ะ แต่ผมยังขาดสมุนไพรอีกอย่างหนึ่งไปซึ่งก็คือ—หญ้าป๋ายมู้ ผมไม่รู้ว่าจะหาได้จากที่ไหน คุณพอจะรู้ไหมว่าผมจะสามารถหามัยเจอได้ที่ไหนบ้าง?” เฉินผิงถาม
“หญ้าป๋ายมู้งั้นรึ?” หูหม่าซือขมวดคิ้วทว่ากลับเงยหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “โอ้ ผมรู้แล้วล่ะว่าจะหาได้ที่ไหน!”
“ที่ไหนงั้นเหรอ?” เฉินผิงเอ่ยเร่งด้วยความร้อนใจ
“ผมสามารถบอกตำแหน่งกับคุณได้ แต่ก่อนอื่นคุณต้องไปที่สำนักผนึกสวรรค์แล้วเอาคาถาเวทย์มาให้ผม” หูหม่าซือกล่าวพลางยิ้มเยาะ
“บ้าเอ๊ย! คุณไม่รู้หรือไงว่าสถานที่แห่งนั้นอันตรายขนาดไหนน่ะ? คุณคิดจะฆ่าผมใช่ไหม?” เฉินผิงจ้องเขาตาเขม็ง
หูหม่าซือหัวเราะและเอ่ยรับรองกับเขาว่า “อย่าห่วงไปเลย ผมไม่ปล่อยให้คุณตายหรอกน่า ผมมีความสุขนักรึไงกัน? ผมค้นพบซากปรักหักพังโบราณของสำนักผนึกสวรรค์อยู่หลายครั้งหลายหน ตราบใดที่พวกเราไม่ก้าวผ่านประตูสำนักผนึกสวรรค์ พวกเราก็จะปลอดภัยดี ส่วนเรื่องเวทย์กลไกภายในอุโมงค์ พวกเราสองคนสามารถรับมือกับพวกมันได้!”
เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจ “ถ้าหากพวกเราไม่เข้าไปแล้วผมจะเอาคาถาเวทย์มาได้ยังไงกันเล่า?”
“อา อย่าไปสนใจเรื่องนั้นเลย ยังไงซะก็ไม่อันตราย ขอเพียงคุณเอาคาถาเวทย์มาได้ ผมย่อมต้องช่วยคุณตามหาหญ้าป๋ายมู้อย่างแน่นอน” หูหม่าซือให้สัญญา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...