เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วอย่างไร
สองวันผ่านไปไวเช่นนั้น วันถัดมาจะเป็นพิธีเปิดสำนักมังกร
ทุกคนในตระกูลหลงจึงยุ่งกันมาก
ในขณะที่เฉินผิงไม่จำเป็นจำต้องเป็นกังวัลเรื่องการเตรียมงานเพราะมีหลงซิงซูเป็นคนดูแลอยู่
สิ่งเดียวที่เฉินผิงต้องทำก็คือพาเก๋อหยู่หานเดินดูรอบๆ และแนะนำเธอให้ทุกคนได้รู้จัก
ในขณะเดียวกัน เขาต้องการให้เธอคุ้นเคยกับร่างกายของตัวเอง เพื่อป้องกันไม่ให้เธอเปิดเผยตัวตนออกมา
เสี่ยวหรูสังเกตเห็นเฉินผิงอยู่กับเก๋อหยู่หานบ่อยๆ มาตลอดสองสามวันนี้ เธอจึงถามออกมาอย่างไม่พอใจว่า “หลิงเอ๋อร์สองสามวันมานี้ฉันเห็นพี่เฉินผิงอยู่กับผู้หญิงคนนั้นบ่อยๆ ฉันควรจะเตือนเขาสักหน่อยดีไหมว่าเธอเป็นแฟนของเขา?”
“ปล่อยให้เขาทำตามใจไปเถอะ คุณหลงบอกว่าฉันไม่ควรกดดันเขามากเกินไป ฉันควรให้เขามีความเป็นส่วนตัวบ้างถ้าหากว่าฉันชอบคนๆ นั้นจริงๆ ยิ่งฉันบีบบังคับเขามากเท่าไหร่เขาก็จะยิ่งพยายามที่จะหนีไป”
กู่หลิงเอ๋อร์คิดได้แล้ว จากนั้นเธอจึงหันไปมองเสี่ยวหรูและถามว่า “จ้าวฉวางอยู่ไหนเหรอ? วันนี้เขาไม่มาหาเธอหรือยังไง?”
“เขายุ่ง เขามีเรื่องมากมายที่ต้องทำเพราะสำนักมังกรจะมีพิธีเปิดในวันพรุ่งนี้ ถ้าเธอเบื่อละก็ เราไปเดินเล่นกันดีไหม?” เสี่ยวหรูถามเพราะกลัวว่ากู่หลิงเอ๋อร์จะรู้สึกเบื่อ
“เป็นความคิดที่เยี่ยมไปเลย!” กู่หลิงเอ๋อร์พยักหน้า
ขณะที่พวกเธอกำลังจะออกไปเดินเล่น หญิงสาวสองคนที่หน้าตาคล้ายกันแต่งตัวยั่วยวนก็เดินเข้ามา
“พวกเธอสองคนจะไปไหนกันเหรอ? ให้พวกเราไปด้วยสิ!” พวกเธอพูดพร้อมด้วยรอยยิ้ม
“อู่เม่ยเอ๋อร์! เสี่ยวหลาน!” เสี่ยวหรูรีบวิ่งเข้าไปหาพวกเธอทันที
กู่หลิงเอ๋อร์ก็เดินตรงเข้าไปหาพวกเธอและพูดคุยอย่างมีความสุขด้วยเช่นเดียวกัน
ก่อนหน้านี้พี่น้องสองสาวถูกหลงอู่ส่งไปเพื่อบำเพ็ญฌาน เพราะพวกเธอมีพรสวรรค์ในการใช้มนต์มหาเสน่ห์ ถ้ามีใครสักคนสามารถแนะแนวในการบำเพ็ญฌานของพวกเธอได้ในอนาคตพวกเธอจะต้องบรรลุขั้นสูงสุดอย่างแน่นอน
ดังนั้นพวกเธอจึงถูกส่งไปต่างประเทศเพื่อบำเพ็ญฌานในการฝึกเวทย์มหาเสน่ห์โดยเฉพาะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...