หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1715

"สุดยอดไปเลย!" ฝูงชนโห่ร้องตามสัญชาตญาณ แสดงความยินดีกับเฉินผิง

ในขณะเดียวกัน คาซูโอะเริ่มแสดงท่าทางน่ากลัว แต่สายตาของเขาไม่ได้พุ่งไปที่เฉินผิง กลับมองไปที่เก๋อหยู่หาน

แทน

มนุษย์ธรรมดาไม่มีทางรู้จักอาคมเต่าวาโยได้!

จุนลุกขึ้นจากพื้นด้วยหน้าตาขึงขัง ดาบคาตานะสีเลือดปรากฏขึ้นในมือของเขาอีกครั้งพร้อมกับไอวิญญาณหมุนวนอยู่รอบดาบ เห็นได้ชัดว่ามีหลายคนที่จบชีวิตภายใต้อาวุธในมือของจุน

แสงสีแดงเข้มส่องประกายออกมา แล้วร่างกายของจุนก็เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับอาบไปด้วยเลือด

เสียงคร่ำครวญของไอวิญญาณออกมาจากดาบของจุน พร้อมกับไอสังหารหลังจากการต่อสู้

ดาบพิฆาตมังกรในมือของเฉินผิงเปล่งแสงและส่งเสียงกระหึ่มไม่หยุดหย่อนราวกับนักล่ากระหายเลือดกำลังตะครุบเหยื่อของมัน

วิญญาณเหล่านั้นเมื่อสัมผัสได้ถึงพลังดาบพิฆาตมังกร มันเริ่มขยับอย่างกระสับกระส่ายราวกับว่ามันพยายามที่จะหลีกหนี

จุนเริ่มหน้านิ่วคิ้วขมวด

ยังไม่ทันเริ่มสู้ อาวุธของฉันก็เริ่มสั่นคลอนเสียแล้ว

“จงจุดประกายเลือดของคุณให้ลุกโชนเพื่อปลุกวิญญาณแห่งนักรบซามูไรในตัวคุณ” คาสึโอะพึมพำด้วยอำนาจแห่งยุคดึกดำบรรพ์

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น จุนกัดลิ้นของเขาโดยไม่ลังเลและพ่นเลือดใส่ดาบคาตานะ

คมดาบสีแดงเข้มสั่นระริกเมื่อได้ลิ้มรสคาวเลือด วิญญาณเหล่านั้นเริ่มคำรามราวกับสัตว์ป่าที่ไม่เชื่อง

“ดาบแห่งวิญญาณ โจมตี!” จุนตะโกนและฟาดดาบคาตานะอันทรงพลัง ปลดปล่อยพลังที่น่าสะพรึงกลัวราวกับถูกส่งลงมาจากสวรรค์ วิญญาณเหล่านั้นพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้ของเขา

เฉินผิงหัวเราะอย่างดูหมิ่น “แสงศักดิ์สิทธิ์!”

เฉินผิงกระโจนเข้าชกจุนอย่างดุดัน

พลังแห่งการโจมตีนั้นทำให้พื้นที่โดยรอบจุน สั่นสะเทือนและยิ่งทำให้ตัวเขาเปียกโชกอาบไปด้วยเลือดจากแรงกระแทก

เมื่อเห็นว่า จุนยังมีชีวิตอยู่ เฉินผิงก็ปล่อยหมัดออกไปอีกครั้ง

ครั้งนี้จุนไม่มีทางรอดแน่นอน

ทันใดนั้นเอง คาซูโอะโบกมือและก้อนพลังขนาดใหญ่ก็ปะทะจนทำให้ เฉินผิงต้องถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว ถึงอย่างนั้น ไอพลังในตัวเฉินผิงก็ยังคงคุกรุ่นอยู่

"หมายความว่ายังไง?" เฉินถามพร้อมกับจ้องไปที่คาซูโอะ

“ในเมื่อผลของการต่อสู้ออกมาชัดเจนแล้ว ก็ไม่มีความจำเป็นต้องหลั่งเลือดกันอีกต่อไป” คาซูโอะตอบช้าๆ