หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1747

หลังจากลองต่อยเพื่อทดสอบความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ เฉินผิงก็รู้ว่าเขากำลังเจอกับคู่ต่อสู้ที่มีความแข็งแกร่งเหนือกว่าตัวเขามาก

“พวกคุณเป็นใครกัน? ต้องการอะไรจากผม? ผมให้คุณได้หมด”

ในขณะนั้น เฉินผิงรู้ว่าตัวเขาและหูหม่าซืออาจจะไม่สามารถหยุดพวกเขาได้ด้วยการต่อสู้ เขาจึงต้องการจะถ่วงเวลาเอาไว้

“เราเป็นคนของสำนักมาร และเราจะนำร่างของมารโลหิตไปกับเรา” ชายคนนั้นพูดกับเฉินผิง

“สำนักมาร?” เฉินผิงชะงัก เขาไม่เคยได้ยินเรื่องของสำนักนั้นมาก่อน ไม่เพียงแค่นั้น เขายังอึ้งกับการที่พวกเขารู้ว่าร่างของมารโลหิตอยู่ที่นี่

“ร่างอะไรนั่นที่คุณพูดถึง เราไม่มีของพรรค์นั้นอยู่ที่นี่หรอก คุณมาผิดที่หรือเปล่า?”

เฉินผิงทำเป็นไม่รู้เรื่อง

“ไอ้หนู หยุดเสแสร้งได้แล้ว คุณรู้ว่าเรากำลังพูดถึงอะไร ถ้าคุณมอบร่างนั้นให้เราตอนนี้ เราจะยอมไปโดยไม่สร้างปัญหาใดๆ” ผู้หญิงคนนั้นพูด

“ผมไม่รู้จริงๆ”

เฉินผิงส่ายหัว

“ยังไม่เลิกเสแสร้งอีก ดูท่าว่าคุณคงจะไม่ยอมเปิดปากจนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้าย”

เมื่อผู้หญิงคนนั้นพูดจบ เธอก็ยกขาขึ้นแล้วถีบไปทางเฉินผิง

ทันใดนั้น ขายาวๆ สีขาวผ่องของเธอก็อยู่ตรงหน้าเฉินผิง!

เฉินผิงก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว จับข้อเท้าด้วยมือทั้งสองข้างแล้วดึง!

อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนั้นใช้มือของเขาเป็นหลักยันเพื่อกระโดดขึ้นไปในอากาศ และโอบขาของเธอรอบร่างของเฉินผิง รัดเขาไว้ราวกับงู

เฉินผิงรู้สึกกระอักกระอ่วนที่เนื้อตัวสัมผัสกับผู้หญิงอย่างใกล้ชิดขนาดนี้

“เอาสิ นางมารหื่นกาม เข้ามาเลย!”

เมื่อหูหม่าซือเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น หน้าของเขาก็เป็นสีเขียวด้วยความอิจฉา ในชั่วพริบตานั้นเขาก็ซัดเครื่องรางใส่เธอ

เครื่องรางระเบิดต่อหน้าเธอ ทำให้เธอปล่อยตัวเฉินผิงและตีลังกาหลบ!

“เฉินผิง คุณเป็นคนแข็งแกร่ง คุณไปจัดการกับผู้ชายคนนั้น แล้วผมจะจัดการกับผู้หญิง”

หูหม่าซือจับจ้องไปที่ผู้หญิงตรงหน้าเขา

เมื่อเห็นท่าทางของหูหม่าซือ เฉินผิงก็พูดไม่ออก ไม่เอาน่า นี่มันใช่เวลาที่จะมาชื่นชมความงามของเธอหรือไง?

ตูม! ตูม! ตูม!

หูหม่าซือรีบเอื้อมมือมาลูบไล้ใบหน้าของเธอ

หลังจากนั้นในทันใด หูหม่าซือก็ล่าถอยไปอย่างรวดเร็ว กระนั้นเขาช้าเกินไปเล็กน้อย

เมื่อใบหน้าของเธอถูกหูหม่าซือสัมผัส ผู้หญิงคนนั้นก็โกรธมาก เธอเตะเขาจนกระเด็นโดยไม่ลังเล

เขาล้มลงกับพื้น หูหม่าซือกัดฟันด้วยความเจ็บปวดพร้อมพึมพำ “นุ่มมาก เนียนเหลือเกิน...”

เมื่อมองไปที่หูหม่าซือ เฉินผิงก็หมดคำจะพูด

ทำไมหมอนี่ถึงบ้าผู้หญิงขนาดนี้นะ?

“แกอยากตายนักใช่ไหม!”

ชายคนนั้นโกรธจัดและปลดปล่อยแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวออกจากร่างของเขา

เฉินผิงรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาลที่บดขยี้ร่างกายของเขาในทันที ขาของเขาสั่นเบาๆ

อีกด้านหนึ่ง หูหม่าซือที่นอนอยู่บนพื้นรับแรงกดดันจนทั้งตัวขยับไม่ไหว และลุกขึ้นไม่ได้เลย