หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1747

หลังจากลองต่อยเพื่อทดสอบความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ เฉินผิงก็รู้ว่าเขากำลังเจอกับคู่ต่อสู้ที่มีความแข็งแกร่งเหนือกว่าตัวเขามาก

“พวกคุณเป็นใครกัน? ต้องการอะไรจากผม? ผมให้คุณได้หมด”

ในขณะนั้น เฉินผิงรู้ว่าตัวเขาและหูหม่าซืออาจจะไม่สามารถหยุดพวกเขาได้ด้วยการต่อสู้ เขาจึงต้องการจะถ่วงเวลาเอาไว้

“เราเป็นคนของสำนักมาร และเราจะนำร่างของมารโลหิตไปกับเรา” ชายคนนั้นพูดกับเฉินผิง

“สำนักมาร?” เฉินผิงชะงัก เขาไม่เคยได้ยินเรื่องของสำนักนั้นมาก่อน ไม่เพียงแค่นั้น เขายังอึ้งกับการที่พวกเขารู้ว่าร่างของมารโลหิตอยู่ที่นี่

“ร่างอะไรนั่นที่คุณพูดถึง เราไม่มีของพรรค์นั้นอยู่ที่นี่หรอก คุณมาผิดที่หรือเปล่า?”

เฉินผิงทำเป็นไม่รู้เรื่อง

“ไอ้หนู หยุดเสแสร้งได้แล้ว คุณรู้ว่าเรากำลังพูดถึงอะไร ถ้าคุณมอบร่างนั้นให้เราตอนนี้ เราจะยอมไปโดยไม่สร้างปัญหาใดๆ” ผู้หญิงคนนั้นพูด

“ผมไม่รู้จริงๆ”

เฉินผิงส่ายหัว

“ยังไม่เลิกเสแสร้งอีก ดูท่าว่าคุณคงจะไม่ยอมเปิดปากจนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้าย”

เมื่อผู้หญิงคนนั้นพูดจบ เธอก็ยกขาขึ้นแล้วถีบไปทางเฉินผิง

ทันใดนั้น ขายาวๆ สีขาวผ่องของเธอก็อยู่ตรงหน้าเฉินผิง!

เฉินผิงก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว จับข้อเท้าด้วยมือทั้งสองข้างแล้วดึง!

อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนั้นใช้มือของเขาเป็นหลักยันเพื่อกระโดดขึ้นไปในอากาศ และโอบขาของเธอรอบร่างของเฉินผิง รัดเขาไว้ราวกับงู

เฉินผิงรู้สึกกระอักกระอ่วนที่เนื้อตัวสัมผัสกับผู้หญิงอย่างใกล้ชิดขนาดนี้

“เอาสิ นางมารหื่นกาม เข้ามาเลย!”

เมื่อหูหม่าซือเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น หน้าของเขาก็เป็นสีเขียวด้วยความอิจฉา ในชั่วพริบตานั้นเขาก็ซัดเครื่องรางใส่เธอ

เครื่องรางระเบิดต่อหน้าเธอ ทำให้เธอปล่อยตัวเฉินผิงและตีลังกาหลบ!

“เฉินผิง คุณเป็นคนแข็งแกร่ง คุณไปจัดการกับผู้ชายคนนั้น แล้วผมจะจัดการกับผู้หญิง”

หูหม่าซือจับจ้องไปที่ผู้หญิงตรงหน้าเขา

เมื่อเห็นท่าทางของหูหม่าซือ เฉินผิงก็พูดไม่ออก ไม่เอาน่า นี่มันใช่เวลาที่จะมาชื่นชมความงามของเธอหรือไง?

ตูม! ตูม! ตูม!