หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1751

ถ้าเป็นการต่อสู้สองต่อหนึ่ง เฉินผิงรู้ว่าเขาและเก๋อหยู่หานสามารถรั้งชายคนนั้นไว้ได้ อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่มีโอกาสชนะคู่ต่อสู้สองคนนี้เลย ที่จริงพวกเขาอาจจะไม่รอดจากเงื้อมมืออีกฝ่ายได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว

ทันทีที่เฉินผิงกำลังจะเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงในสนามรบ พื้นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงราวกับเกิดแผ่นดินไหว

จากนั้นลำแสงสีขาวก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ตามมาด้วยเสียงระเบิดดังกึกก้อง

ในขณะนั้น ชายหญิงทั้งสองต่างตัวแข็งทื่อ พวกเขาจ้องมองไปยังดินแดนต้องห้ามด้วยสายตาเคร่งเครียด

แสงพร่างพราวค่อยๆ หายไป และรัศมีอันน่าสยดสยองก็ปกคลุมไปทั่วพื้นที่ต้องห้าม

"นี่มัน...?"

พวกเขาเบิกตากว้าง สีหน้าดูจริงจัง

ไม่นานก็มีร่างสองร่างก็เดินออกมาจากดินแดนต้องห้ามอันมืดมิด

คนที่เดินนำหน้าคือฟ่านเจียง รัศมีของเขาลดน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด และเขาดูซีดเซียว เดาได้ไม่ยากว่าเวทย์มนต์ที่เขาใช้นั้นกระทบเขาเป็นอันมาก

ที่เดินตามหลังฟ่านเจียงคือร่างของมารโลหิตซึ่งกลายเป็นหุ่นเชิดผีดิบ!

มารโลหิตยืนอยู่ตรงนั้นดูเหมือนหุ่นกระบอกไร้วิญญาณ ดวงตาของเขาหมองคล้ำและดูไร้ชีวิต

"คุณเฉิน เราทำสำเร็จแล้ว…” ฟ่านเจียงพูดอย่างอ่อนแรง

"ดี คุณควรไปพักผ่อนได้แล้ว”

หลังจากแน่ใจว่าฟ่านเจียงได้พักตามสมควรแล้ว เฉินผิงก็เข้าไปในร่างของมารโลหิตและเชื่อมโยงกับปราณสัมผัสของเขาที่เหลืออยู่ภายในร่างนั้น

เฉินผิงดีใจมาก เขาไม่อาจซ่อนความรู้สึกนั้นไว้ได้จนต้องหัวเราะออกมา แม้ว่าจะอยู่ในสภาพที่ไม่สู้ดีนักก็ตาม

ตรงกันข้าม ทั้งชายและหญิงสองคนนั้นดูเคร่งเครียด

“รีบๆ กำจัดไอ้หมอนั่นซะ! ตอนนี้ปราณสัมผัสของเขาเชื่อมต่อกับร่างของมารโลหิตแล้ว!” ผู้หญิงคนนั้นพูดเร่งทันทีเมื่อเธอสังเกตเห็นบางอย่างที่ผิดปกติ

ทันใดนั้นฝ่ายชายก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ เปลวไฟที่แผดเผาบนร่างของเขาเผาไหม้อย่างรุนแรง และรัศมีของเขาก็พุ่งสูงอย่างมากเช่นกัน

อันตรายที่น่าสะพรึงกลัวรอคอยเฉินผิงอยู่ ชายผู้นี้ตั้งใจแน่วแน่ที่จะจู่โจมเฉินผิงจนถึงแก่ชีวิต โดยไม่เหลือโอกาสให้เขารอดไปได้

เมื่อเฉินผิงรู้สึกถึงแรงกดดันที่รุนแรงและรัศมีอันน่าหวาดกลัวที่กำลังตรงมาทางเขา เขาจึงใช้ปราณสัมผัสอย่างรวดเร็ว จากนั้นร่างของมารโลหิตจึงกระโดดขึ้นมาขวางชายคนนั้นไว้

ฉันจู่โจมมารโลหิต แต่มันไม่ได้โต้ตอบฉันเลย เป็นไปได้ยังไงที่แขนของฉันจะหักโดยที่มารโลหิตไม่ได้รับบาดเจ็บสักนิดเดียว?