หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1778

ตอนที่เฉินผิงมาถึงตำหนักบงกชชาดก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

บรรดาหญิงสาวต่างจ้องมองมาที่เขาตาไม่กระพริบ ทั้งยังดูเหมือนว่าจะโกรธจัดอีกด้วย

เรื่องนั้นสร้างความสับสนให้แก่เฉินผิง เพราะเขาไม่รู้ว่าไปทำอะไรล้ำเส้นพวกเธอเข้า

ต่อให้เขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สายตาอันดุเดือดของพวกเธอก็ทำให้เขารู้สึกตื่นตระหนก

แทนที่จะอธิบายอะไรสักอย่าง บรรดาหญิงสาวกลับเอาแต่จ้องมองมาที่เขาทำให้เขายิ่งกังวลใจมากขึ้นเรื่อยๆ

ในที่สุดเสี่ยวหรูก็เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมา “พี่เฉินผิง ฉันได้ยินมาว่าพี่กำลังจะไปที่ฉวงกั๋ว”

เฉินผิงผงกศีรษะ “ใช่”

“มิหนำซ้ำยังจะไปที่เกาะหมีขาวด้วยใช่ไหม?” กู่หลิงเอ๋อร์ถาม

“ใช่” เฉินผิงพยักหน้าอีกครั้ง

“คุณกำลังจะออกเดินทางพรุ่งนี้งั้นเหรอ?” จี้หรูเสว่เอ่ยถามขึ้นมาบ้าง

“ใช่” เฉินผิงผงกศีรษะอีกครั้ง

“ทำไมคุณถึงไม่บอกพวกเราว่าคุณกำลังจะไปที่สนุกๆ ล่ะ? ทำไมคุณถึงไม่พาพวกเราไปด้วย? คุณลืมเรื่องของเราไปแล้วใช่ไหม? คุณมีหัวใจหรือเปล่า?”

“พี่หรูเสว่ย้ายมาที่นี่เพราะคุณ แต่คุณทำกับเธอแบบนี้งั้นเหรอ?” เสี่ยวหลานตะคอกใส่เฉินผิง เพราะโทสะที่กำลังพลุ่งพล่าน

“ฉันยังไม่เคยไปเกาะหมีขาวมาก่อนเลย ฉันอยากเห็นมากๆ เลย...”

เก๋อหยู่หานถูกผนึกเอาไว้หลายพันปี ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่ามีเกาะหมีขาวอยู่ด้วย

“ฉันก็ไม่เคยไปที่นั่นเหมือนกัน ฉันอยากจะรู้ว่านั่นเป็นสถานที่แบบไหนกัน...” เสี่ยวหมินมองเฉินผิงด้วยแววตาน่าสงสาร “พี่เฉิน พี่พาฉันไปที่นั่นด้วยสิ?”

“พาฉันไปที่นั่นด้วย! พาฉันไปที่นั่นด้วยสิ!”

“ฉันก็อยากไปด้วยนะ!”

“ฉันด้วย!”

บรรดาหญิงสาวต่างพูดฉอดๆ เพื่อแสดงความปรารถนาที่จะไปเกาะหมีขาว