ตอนแรกเฉินผิงต้องการจะจัดการเรื่องนี้อย่างใจเย็น มันเป็นความผิดของอีกฝ่าย ถึงกับมาปาดหน้ารถตรงประตูชุมชน แต่ใครจะไปรู้ว่าพออีกฝ่ายลงรถมาก็ด่ากราดเลย นี่ทำให้อารมณ์โกรธของเฉินผิงปะทุขึ้นมา
“ก็เห็นอยู่ว่าจู่ๆ คุรก็ฝ่ามาตรงหน้า ทำไมถึงโทษว่าผมชนรถคุณไปได้ล่ะ”
เฉินผิงถามผู้หญิงคนนั้น!
“อะไรนะ รถยี่ห้อฉางอันผุๆของคุณมาขวางประตูทางเข้า ที่นี่คือที่ที่คุณสามารถเข้ามาได้งั้นเหรอ” ผู้หญิงคนนั้นมองที่เฉินผิงอย่างดูถูก แล้วตะโกนใส่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคน "พวกนายทั้งหมดเฝ้าประตูยังไง ปล่อยให้รถแบบนี้เข้าชุมชนมา ทำให้คนในชุมชนและเจ้าบ้านที่นี่ของเราอับอายขายหน้าอายเกินไปแล้ว..."
รปภ.หลายคนมองดูผู้หญิงที่กำลังอาละวาด และถึงจะโกรธแต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา อย่างไรก็ตาม พวกเขาเป็นรปภ. และไม่สามารถทำอะไรผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาได้
เฉินผิงมองดูท่าทางเย่อหยิ่งผู้หญิงคนนี้และอยากจะปะทะฝ่ามือบนใบหน้าเธอสักสองรอยแต่เขาพอนึกได้ว่าเขาต้องรีบไปฝึกเลยไม่อยากจะเสียเวลา เขาเลยพูดกับผู้หญิงคนนั้น “คุณบอกราคามาเถอะ ผมไม่มีเวลาว่างจะคุยกับคุณ...”
เมื่อเห็นว่าเฉินผิงยังใจร้อนอยู่เล็กน้อย หญิงสาวก็ขึ้นเสียงทันทีแล้วพูดว่า “คุณรู้ไหมว่ารถ ของฉันมีค่าแค่ไหน สองล้านกว่าหยวน คุณมาชนมัน มีไม่ถึงสองแสนหยวนก็ไม่พอจ่ายหรอก เอารถคุณมาชดใช้ก็ไม่พอ”
“อย่าพูดไร้สาระ แค่บอกราคามาก็พอ...” เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย !
“นายกล้าพูดว่าฉันไร้สาระเหรอ ไม่เชื่อฉันก็...”
เธอพูดและยกมือขึ้นอยากจะตบเฉินผิง แต่กลับถูกเฉินผิงคว้าไว้มันแล้วก็ตบหน้าไปยังหน้าของเธอผู้นั้น!
แว่นกันแดดที่เธอคนนั้นใส่กระเด็นออกไป แม้แต่หมวกฟางบนหัวของเธอก็ยังกระเด็นนี่ทำให้ผู้หญิงที่หยิ่งผยองตะลึงงัน!
เธอไม่คิดเลยว่าเฉินผิงจะกล้าลงมือกับตน คนที่ขับรถฉางผุๆพังๆจะเอาความกล้าหาญมาจากไหน?
“ไอ้คนเหลือขอ แกกล้าตบฉัน วันนี้ถ้าฉันไม่ได้ฆ่าแกให้ตาย ฉันคงจะไม่...”
หญิงสาวตวาดและหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทร!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...