เช้าวันรุ่งขึ้นเฉินผิงบอกพ่อแม่ของเขาไว้แล้วเขาก็นำหลินจือเนื้อไปที่วิลล่าผานหลงวาน
ในเวลานี้ ตรงทางเข้าของพื้นที่วิลล่าผานหลงวานชุยจื้อหย่วน ซุนเสี่ยวเหมิงและหวังหลานหลานทั้งสามคนกำลังโต้เถียงกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่ตรงทางเข้า!
“ทำไมคุณไม่ให้เราเข้าไป เรามาที่นี่เพื่อซื้อบ้าน นี่คือวิธีที่พวกคุณปฏิบัติต่อลูกค้าของคุณเหรอ”
ซุนเสี่ยวเหมิงตวาดเสียงดังใส่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย!
แรกเริ่มเดิมทีก็อารมณ์ค่อนข้างดีเลยมาดูบ้านที่ผานหลงวาน ถ้าค่าคอมมิชชั่นออกเมื่อไหร่ ก็สามารถดาวน์บ้านที่นี่ ถึงแม้จะซื้อวิลล่าบนยอดเขาไม่ได้ ก็ยังใช้เงินกู้ซื้อบ้านตรงตีนเขาได้สักหลัง!
แต่ใครจะรู้ว่าเมื่อพวกเขามาถึงที่นี่ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่ยอมให้พวกเขาเข้าไป มันทำให้ซุนเสี่ยวเหมิงโกรธมาก
“ถ้าคุณจะซื้อบ้าน คุณสามารถไปที่สำนักงานขายข้างๆ ได้ แต่ตอนนี้พวกคุณเข้าไปไม่ได้ จนกว่าคุณจะเป็นเจ้าของบ้าน...”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพูดกับซุนเสี่ยวเหมิงอย่างไม่ใยดี
“เราจะซื้อได้อย่างไรถ้าเราไม่ได้เข้าไปดูแบบบ้าน?” ซุนเสี่ยวเหมิงยังคงโต้เถียง
“ถ้าพวกคุณอยากเห็นบ้าน สามารถให้พนักงานขายนำไป ห้ามเข้าไปเอง นี่คือกฎของเรา...”
รปภ.ยังขวางประตูไม่ให้เข้า!
“เสี่ยวเหมิง ลืมมันไปเถอะ ไปที่สำนักงานขายก่อนแล้วให้พนักงานขายนำไปก็ได้แล้ว…”
ชุยจื้อหย่วนดึงซุนเสี่ยวเหมิงและพูด
แม้ว่าชุยจื้อหย่วนจะโกรธ แต่ก็ไม่กล้าสร้างปัญหานี่คือผานหลงวานชุมชนที่ดีที่สุดในหงเฉิง คนมีอำนาจทั้งหมดอาศัยอยู่ที่นี่ เขาเป็นแค่ผู้จัดการแผนกเล็กๆ เขากล้าจะสร้างปัญหาที่นี่ได้อย่างไร!
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ซุนเสี่ยวเหมิงทำได้เพียงจ้องไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและกล่าวว่า “คอยดู เมื่อฉันเป็นเจ้าของกิจการให้ผู้จัดการทรัพย์สินไล่นายออกเป็นอย่างแรก…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...