หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1788

แอนนาดึงแขนของเฉินผิงแล้วเดินเล่นอย่างมีความสุขระหว่างที่แอนดรูว์กับฟ่านเจียงตามมาติดๆ

“เฉินผิง คุณมาที่นี่เพราะมีเรื่องอื่นนอกเหนือไปจากมาที่นี่เพื่อเที่ยวพักผ่อนใช่ไหมล่ะ?” จู่ๆ แอนนาก็เอ่ยถามขึ้นมา

เฉินผิงตะลึงงีนไปชั่วขณะก่อนจะส่ายหน้า “ผมยังจะทำอะไรที่นี่ได้อีกเล่า?”

“คุณมาที่นี่เพราะซากปรักหักพังโบราณไม่ใช่รึไง?”

เธอมองเขาพลางยิ้มเยาะราวกับคิดจะอ่านความคิดของเขา

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็ผุดรอยยิ้มเก้อกระดากและเอาแต่นิ่งเงียบ แต่กระนั้นเพียงแค่แอนนามองสีหน้าของเขาก็เข้าใจเจตนาได้แล้ว

“อันที่จริงแล้ว ฉันเองก็มาที่นี่เพราะซากปรักหักพังโบราณเหมือนกัน มิฉะนั้นฉันก็คงจะไม่มาสถานที่เล็กๆ แบบนั้นในวันหยุดสุดสัปดาห์หรอก” เธอกล่าวขึ้น

“คุณเองก็มาที่นี่เพราะซากปรักหักพังโบราณเหมือนกันเหรอ? แต่เพียงแค่พวกคุณสองคนงั้นรึ?”

เฉินผิงผงะเล็กน้อย อย่างไรเสียแอนนาก็ไม่ใช่นักสู้ที่มีฝีมืออยู่แล้ว ในขณะที่แอนดรูว์เพิ่งจะกลายเป็นเจ้ายุทธ์ พวกเขาคิดจะค้นหาซากปรักหักพังโบราณด้วยพลังอันจำกัดแค่นั้นได้ยังไงกัน? เช่นนี้ก็ไม่ต่างจากรนหาที่ตายเลยนะ

หลีงจากได้ยินคำพูดของเฉินผิง รอยยิ้มบนใบหน้าของแอนนาค่อยๆ จางหายไป ชั่วขณะต่อมา แววเศร้าโศกก็แผ่ไปทั่วทั้งหน้าของเธอ

เฉินผิงพูดไม่ออกเพราะเขาไม่รู้ว่าพูดอะไรผิด

“ฉันได้ยินมาว่ามีราชาสมุนไพรอยู่ในซากปรักหักพังโบราณ ดังนั้นฉันก็เลยพยายามที่จะหาราชาสมุนไพรเพื่อช่วยพ่อของฉัน” เธอกัดริมฝีปากแล้วพูดเสียงเบา

เฉินผิงรีบเอ่ยถามขึ้นมาว่า “เกิดอะไรขึ้นกับพ่อของคุณล่ะ? เขาป่วยงั้นเหรอ?”

เธอส่ายหน้า “ไม่ใช่แบบนั้นหรอก มีคนวางยาพิษพ่อของฉันและร่ำลือกันว่ามีเพียงราชาสมุนไพรภายในซากปรักหักพังโบราณเท่านั้นที่จะสามารถช่วยเขาได้”

“วางยาพิษงั้นเหรอ?” เฉินผิงรู้สึกตกตะลึงเพราะพ่อของแอนนาเป็นถึงดยุค เขาสงสัยว่าใครกันที่จะกล้าวางยาพิษกับดยุคของประเทศ

“มีบางคนหมายปองตำแหน่งดยุคของพ่อฉัน ดังนั้นพวกเขาจึงคิดจะฆ่าเขาเพื่อชิงตำแหน่ง” แอนนารีบอธิบายเพราะเธอสามารถสัมผัสได้ถึงความสับสนของเฉินผิง

“คนที่ไม่กลัวตายนั่นเป็นใครกัน?” เขาถาม

เธอมองเขาอย่างจริงจัง “คุณคิดว่าหลังจากพ่อของฉันตายไป ใครจะได้ตำแหน่งดยุคล่ะ?”

เฉินผิงรู้สึกตกตะลึงเพราะเขารู้แต่เพียงว่าลูกชายของดยุคสามารถสืบทอดตำแหน่งอันสูงศักดิ์ได้ แต่ถึงกระนั้นการวางยาพิษพ่อตัวเองให้ถึงแก่ความตายเพื่อให้ได้มาซึ่งตำแหน่งดยุคก็ช่างเป็นเรื่องไร้มนุษยธรรม!

เมื่อนึกได้เช่นนั้น เฉินผิงก็อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ พวกเขาบอกว่าสายสัมพันธ์เครือญาติเป็นเพียงหน้าฉากของตระกูลการเมือง ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริงเสียด้วยสิ คนพวกนี้สามารถเมินเฉยต่อสายสัมพันธ์เครือญาติเพียงเพื่อแสวงหาอำนาจให้แก่ตนเองได้อย่างแท้จริง