หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1787

“พี่ชาย ขอผมถามอะไรหน่อยสิ คุณได้กระบี่เล่มนี้มาได้ยังไงกัน?” เฉินผิงถาม

พ่อค้าเร่มองไปทางยอดเขาที่มีหิมะปกคลุมจากระยะไกล “ผมเจอกระบี่เล่มนี้ ตอนที่ผมกำลังเก็บบัวหิมะเมื่อสองสามปีก่อน ทีแรกมันก็ดูคมกริบเป็นพิเศษ เพียงแต่กลับทื่อและสนิมเขรอะเพราะผมไม่รู้จักวิธีดูแลรักษา ถ้ามันไม่ตกอยู่ในสภาพนี้ ผมคงไม่ขายแค่ห้าล้านหรอก คุณอยากได้หรือเปล่าล่ะ? ผมอยากปิดร้านและกลับบ้านแล้ว”

“ผมอยากได้มัน” เฉินผิงไม่พูดอะไรอีกก็โอนเงินห้าล้านให้พ่อค้าที่ดีใจอย่างล้นเหลือและตะลึงงันด้วยความไม่อยากเชื่อว่าเขาจะขายกระบี่ได้ในราคาห้าล้าน

เฉินผิงไม่สามารถละมือจากกระบี่ได้เลย อย่างน้อยที่สุดเขาก็แน่ใจว่าสำนักดาบปรัศนีน่าจะมีความใกล้ชิดกับซากปรักหักพังโบราณมากทีเดียว

“ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะจ่ายเงินห้าล้านให้กับกระบี่เก่าๆ สนิมเขรอะ คุณขุดเจอทองรึไงกัน?”

มีเสียงของหญิงสาวผู้หนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลังของเฉินผิง ทำให้เขาถึงกับผงะด้วยความคุ้นเคย แม้จะจำไม่ได้อยู่ชั่วขณะก็ตามที

จากนั้นหลังจากหันมามองหน้าของหญิงสาวให้ชัดๆ เขาก็จำได้แล้ว

“เจ้าหญิงแอนนา แปลกชะมัดที่ได้เจอคุณที่นี่!” เฉินผิงร้องอุทาน

“นี่คือประเทศของฉัน ทำไมฉันจะอยู่ที่นี่ในวันหยุดสุดสัปดาห์บ้างไม่ได้เล่า? ในทางกลับกัน ฉันรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ได้เห็นคุณที่นี่ ฉันนึกว่าตาฝาดเสียอีก!” แอนนาตอบด้วยความรู้สึกตื่นเต้นพอๆ กัน

ตามมาด้วยแอนดรูว์ร่างยักษ์ที่มีรัศมีซึ่งเฉินผิงยากจะมองออกในครั้งเดียวอยู่ข้างหลังแอนนา เขาไม่คาดคิดว่าแอนดรูว์จะบรรลุระดับเจ้ายุทธ์ในเวลาเพียงแค่ปีเดียว

แม้จะยังห่างไกลเมื่อเทียบกับเฉินผิง แต่ก็เป็นย่างก้าวที่น่าประทับใจพอสมควร

เมื่อปีที่แล้วที่เฉินผิงเข้าร่วมการแข่งขันระดับนานาชาติตามคำขอร้องของจ้าวอู๋ฉี ตอนนั้นแอนดรูว์อยู่ในระดับปรมาจารย์ยุทธ์เท่านั้น เฉินผิงได้ฆ่าอิจิโระและสุดท้ายก็ได้แก้แค้นตระกูลวาตานาเบะแห่งต่าวกั๋ว

“แอนดรูว์ คุณก้าวหน้าขึ้นมากเลยนะ” เฉินผิงบอกแอนดรูว์พลางยิ้มให้

“คุณเฉิน คุณเองก็ทำได้ไม่เลวเลยนี่” แอนดรูว์ตอบพลางยิ้มตอบ

เขาไม่แน่ชัดในพลังของเฉินผิง เพียงแต่พูดไปตามมารยาทเท่านั้น

ถึงกู่หลิงเอ๋อร์จะมาด้วย แต่ซูอวี่ฉียังถูกขังอยู่ในคุกใต้ดิน

“คุณคงไม่ได้เลิกกับพวกเธอหรอกใช่ไหม? เดาว่าผู้ชายไม่ใช่ของดีอะไร พวกมันล้วนเส็งเคร็งกันทั้งนั้น!” แอนนาด่าพลางหัวเราะคิกคัก

เฉินผิงถอนหายใจโดยไม่ตอบโต้ ในเมื่อเธอเรียกฉันว่าคนเส็งเคร็ง งั้นฉันก็เป็นคนเส็งเคร็งก็แล้วกัน

เขาไม่อยากให้หญิงสาวคนไหนมาตกหลุมรักเขาอีก

โดยเฉพาะสายตาเศร้าสร้อยของจี้หรูเสว่ซึ่งเป็นสายตาที่เขาไม่สามารถปฏิเสธได้เลย

ถ้าเป็นไปได้ล่ะก็ หลังจบเรื่องนี้ฉันจะไปซ่อนตัวและเก็บหญิงสาวพวกนี้ไว้เป็นตัวสำรอง

เฉินผิงครุ่นคิดว่าความคิดดังกล่าวจะทำให้เขาถูกประณามหรือเปล่า