หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1799

ทุกคนต่างรู้สึกตึงเครียดทันทีในขณะที่เฉินผิงและเพื่อนๆ กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้น

ท้ายที่สุดแล้ว แก่นอสูรของปีศาจเสือเป็นทรัพยากรที่แสนทรงพลังในการฝึกบำเพ็ญฌาน การเดินทางของพวกเขาจะคุ้มค่าหากพวกเขาได้พบกับสัตว์อสูรที่ทรงพลังกว่านี้สักสองสามตัว

เฉินผิงชำเลืองมองเก๋อหยู่หาน ผู้ซึ่งเชี่ยวชาญวิชาฝึกฝนสัตว์ร้าย ถ้าเธอสามารถฝึกปีศาจเสือได้สำเร็จ พวกเขาจะได้รับความช่วยเหลืออย่างมากสำหรับทีมของพวกเขา

ทันใดนั้น ปีศาจเสือขนาดมหึมาก็เดินเข้ามาและส่งเสียงคำรามกึกก้องทันทีที่มันเจอพวกเขา ราวกับว่ามันกำลังพยายามขู่เฉินผิงและพรรคพวก

ทันทีที่ปีศาจเสือปรากฏตัว ทุกคนรวมทั้งโจเอลและแดนนี่ต่างตื่นตระหนก พวกเขาชักอาวุธของพวกเขาออกมาในทันทีและตั้งท่าเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตี

“ปีศาจเสือตัวนี้มีพลังเทียบเท่ากับระดับขุนพลยุทธ์ ด้านในจะต้องมีของดีอยู่อย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นมันคงจะไม่ได้รับการคุ้มกันจากสัตว์ร้ายที่ทรงพลังเช่นนี้” ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกายทันทีเมื่อเขาสังเกตเห็นระดับการบำเพ็ญฌานของปีศาจเสือตัวนี้

แต่ทว่า เก๋อหยู่หานขมวดคิ้วก่อนจะพูดขึ้น “นี่ไม่ใช่อสูรวิญญาณที่เฝ้าสถานที่นี้”

เฉินผิงหันไปหาเก๋อหยู่หานด้วยความสับสน "คุณหมายความว่ายังไง?"

“ปีศาจเสือตัวนี้ไม่ใช่อสูรวิญญาณที่เฝ้าซากปรักหักพังโบราณแห่งนี้ มันถูกเลี้ยงมาโดยใครบางคนและไม่ใช่สัตว์ป่า” เก๋อหยู่หานอธิบาย

“มันถูกเลี้ยงมาโดยใครบางคนงั้นรึ?” เฉินผิงจำได้ทันทีว่าหูหม่าซือเพิ่งพูดถึงเรื่องที่มีคนอื่นเอาชนะพวกมันได้ก่อนหน้านี้

ผู้ที่เลี้ยงปีศาจเสือต้องเป็นผู้ที่เคยเข้าไปในโบราณสถานมาก่อนพวกเขา

ดังนั้นเพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ผู้อื่นเข้าไปในซากปรักหักพังโบราณ เจ้าของจึงปล่อยปีศาจเสือและกระจายข่าวเพื่อไม่ให้ผู้คนเข้าใกล้

ความอยากรู้อยากเห็นของเฉินผิงพลุ่งพล่านในขณะนี้ เขาต้องการรู้ว่าใครเป็นคนย่างเท้าเข้าไปในซากปรักหักพังโบราณก่อนพวกเขา

เจ้าของปีศาจเสือตัวนี้ต้องแข็งแกร่งเกินกว่าจะจินตนาการได้ เนื่องจากพวกเขาสามารถเลี้ยงสัตว์ที่มีความสามารถเทียบเท่ากับขุนพลยุทธ์ได้

โฮก!

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงและคนอื่นๆ ไม่คิดหนี ปีศาจเสือจึงแยกเขี้ยวและคำรามอีกครั้ง

เสียงคำรามของมันเต็มไปด้วยรัศมีพลังที่น่าสะพรึงกลัว ส่งผลให้ศิษย์ที่อ่อนแอสำนักเทพอัคคีหลายคนได้รับบาดเจ็บภายในอย่างรุนแรง อวัยวะภายในบิดเบี้ยว เลือดไหลออกจากปากอย่างต่อเนื่อง

"คุณโจเอล เราควรทำยังไงกันดีครับ?”

แดนนี่เหงื่อแตกพลั่ก แม้แต่โจเอลเองก็ยังยอมรับว่าพวกเขาไม่อาจต่อกรกับปีศาจเสือได้ เขาสงสัยว่านั่นอาจหมายความว่า พวกเขาทำได้เพียงยอมแพ้และรอคอยความตายราวกับเป็นเป้านิ่งเท่านั้น

โจเอลไม่พูดอะไร เขาพิจารณารัศมีของปีศาจเสืออยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า “เราคงทำได้แค่พยายามผ่านมันไปเท่านั้น”

“ผ่านมันไป? ยังไงครับ? ปีศาจเสือมีความเร็วกว่าพวกเรานะ...”

แดนนี่รู้สึกสับสนเพราะเขาไม่รู้ว่าโจเอลวางแผนจะผ่านปีศาจเสือได้อย่างไร

สีหน้าของโจเอลฉายแววอาฆาตขณะที่เขาพูดว่า “ยังมีคนตามหลังเราอยู่ ใช่มั้ย?”

แดนนี่อึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะรู้ตัวว่าโจเอลหมายถึงอะไร

"คุณโจเอล คุณวางแผนที่จะให้พวกเขาจัดการกับปีศาจเสืองั้นหรือ?” แดนนี่ถาม