หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1800

"ถูกต้องแล้ว เราจะปล่อยให้คนเหล่านี้จัดการกับปีศาจเสือ จากนั้นในขณะที่ปีศาจเสือกำลังกินพวกเขา เราก็ใช้เส้นทางอื่นเพื่ออ้อมมันไปได้”

โจเอลตั้งใจจะให้เฉินผิงและคนอื่นๆ เป็นอาหารของปีศาจเสือ เพื่อที่เขาและพรรคพวกจะได้แอบผ่านสัตว์ร้ายในขณะที่มันกำลังง่วนอยู่กับการเขมือบเหยื่อของมัน!

“เอ่อ... นั่นไม่ใช่ความคิดที่ดีเลยนะครับ” แดนนี่พูดอย่างไม่สบายใจ

“ไม่ใช่ความคิดที่ดี? มันจะเป็นอะไรไป? เรากำลังอยู่ในสถานการณ์ที่หน้าสิ่วหน้าขวานในขณะนี้ อย่าบอกนะว่าคิดจะปล่อยให้พวกมันมีชีวิตอยู่และส่งพวกเราไปตายแทน?” โจเอลถามแดนนี่ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาพร้อมกับขมวดคิ้ว

แดนนี่ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร

เมื่อเห็นว่าแดนนี่ยังคงยืนนิ่งเฉย โจเอลก็พาสมาชิกคนอื่นๆ ไปหาเฉินผิงเป็นการส่วนตัว

ขณะที่เฉินผิงกำลังรู้สึกหงุดหงิดที่รู้ว่าปีศาจเสือถูกเลี้ยงโดยมนุษย์และไม่สามารถเลี้ยงให้เชื่องได้ เขาสังเกตเห็นว่าได้ถูกโจเอลและคนของเขาล้อมเอาไว้แล้ว

สมาชิกของสำนักเทพอัคคีต่างก็จ้องมองที่เฉินผิงและพรรคอย่างชั่วร้ายในขณะที่ถืออาวุธ

โจเอลพูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “ปีศาจเสือกำลังขวางทางพวกเรา ในเมื่อคุณเลือกที่จะติดตามเรา คุณจะต้องตอบแทนพวกเราหน่อย”

"คุณหมายความว่ายังไงกัน?" เฉินผิงถามโดยแสร้งทำเป็นไม่รู้

อันที่จริง เฉินผิงเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเขาสังเกตเห็นโจเอลและคนของเขาล้อมพวกเขาไว้

“ไปสู้กับปีศาจเสือนั่นซะ” โจเอลตอบห้วนๆ

แอนนาหันไปหาโจเอลด้วยความตกใจและถามว่า “อะไรนะ? คุณต้องการให้เราจัดการกับปีศาจเสืออย่างนั้นเหรอ? เห็นได้ชัดว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดุร้ายอย่างมาก ด้วยความสามารถของเราแล้ว ความพยายามนั่นไม่เท่ากับว่าให้พวกเราไปตายอย่างงั้นเหรอ?”

โจเอลตีกระดิ่งทองเหลืองอีกครั้ง จากนั้นรัศมีสะกดจิตก็ปะทุออกมาจากร่างของเขาและกลืนกินกลุ่มของเฉินผิงทันที

“ถ้าแกไปฆ่าปีศาจเสือ คุณอาจมีโอกาสรอด แต่ถ้าไม่ทำเช่นนั้น แกจะต้องพินาศอย่างแน่นอน...”

เมื่อเขาพูดจบ สมาชิกของสำนักเทพอัคคีก็จ้องมองไปที่เฉินผิงและคนอื่นๆ ด้วยท่าทางอาฆาตแค้นและชี้อาวุธตรงไปที่พวกเขา

ใบหน้าของแอนนาแดงก่ำด้วยความโกรธ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่คือตัวตนที่แท้จริงของสำนักเทพอัคคี พวกเขายังมีหน้าประกาศแก่ผู้อื่นไปทั่วว่าพวกเขากำลังช่วยโลกและช่วยเหลือผู้อื่น

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็มองคนอื่นๆ และเริ่มเข้าใกล้ปีศาจเสือ

สำหรับคนที่มีความสามารถระดับเดียวกัน การกำจัดปีศาจเสือนั้นไม่ต่างอะไรกับการเดินเล่นในสวนสาธารณะ

เมื่อเฉินผิงและคนอื่นๆ เดินผ่านแดนนี่ อีกฝ่ายต้องเบือนหน้าด้วยความอับอายและไม่กล้ามองพวกเขา

ทันใดนั้น ปีศาจเสือก็ส่งเสียงคำรามออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัวขณะที่มันเฝ้าดูกลุ่มคนที่เดินไปหามัน รัศมีพลังที่รุนแรงของมันก็พัดผ่านอากาศราวกับพายุ

เฉินผิงโบกมือของเขาเบาๆ ก่อนที่โล่จะปรากฏออกมาทันทีช่วยปิดกั้นรัศมีไว้

โจเอลหันไปหาแดนนี่และเร่งเร้า “เราควรรีบหนี”

เราต้องใช้โอกาสนี้หลบหนีให้เร็วที่สุด จากความสามารถของคนพวกนั้น ฉันรู้ดีว่าไม่มีทางที่พวกเขาจะรั้งปีศาจเสือไว้ได้นานนัก

แดนนี่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากติดตามโจเอลและคนอื่นๆ หลังจากนั้นพวกเขาก็ใช้เส้นทางอื่นและเดินทางต่อไปยังภูเขาหิมะ