หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1801

เมื่อเห็นว่าคนจาก สำนักเทพอัคคีหนีไปแล้ว เฉินผิง และคนอื่นๆ ก็ไม่จำเป็นต้องปกปิดความสามารถที่แท้จริงอีกต่อไป

“ฮึ่ม! พวกสำนักเทพอัคคีเป็นขยะชัดๆ เมื่อฉันรักษาพ่อของฉันแล้วล่ะก็ฉันจะทำให้ทุกคนรู้ว่าพวกมันเป็นสำนักจอมปลอม” แอนนาคำรามด้วยความโกรธ

"มาเถอะ ไม่ต้องโมโหแล้ว เรามามีสมาธิกับการฆ่าปีศาจเสือตัวนี้ก่อนจะดีกว่า” เฉินผิงพูดเกลี้ยกล่อม

เมื่อเข้าใจสถานการณ์ของพวกเขาดี หูหม่าซือจึงพูดกับเฉินผิงว่า “คุณเป็นคนเดียวที่สามารถฆ่ามันได้ หากมีใครพยายามทำเช่นนั้น ฉันเกรงว่าพวกเขาจะเข้าไปเกะกะคุณเสียมากกว่า บางทีพวกเขาอาจจะได้รับบาดเจ็บด้วยซ้ำ!”

เฉินผิงพยักหน้าและก้าวไปข้างหน้า "ตกลง ผมจัดการมันเอง"

ด้วยการโบกมือขวาของเขา กระบี่พิฆาตมังกรก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาทันทีเมื่อเขาต้องการ ร่างกายของเขาก็เริ่มเปล่งแสงประกายออกมา

ถึงฉันจะมั่นใจว่าปราบปีศาจเสือได้ แต่ฉันจะต้องไม่ประมาท ท้ายที่สุดมันเป็นสัตว์อสูรที่มีพลังถึงระดับขุนพลยุทธ์แม้ว่ามันจะไม่ได้อาศัยอยู่ในป่าและดุร้ายน้อยกว่าสัตว์อสูรป่า แต่ฉันก็ยังต้องระมัดระวังอยู่ดี

เขายังคงถ่ายพลังลงในกระบี่พิฆาตมังกรด้วยพลังมังกรในตัวของเขา ขณะที่เขาชี้ดาบขึ้นฟ้า มันก็เปล่งประกายด้วยแสงสีเขียว

เงาดาบขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นด้านหลังเฉินผิง สูงตระหง่านเหนือทุกสิ่งราวกับภูเขา

ดาบนั่นส่งเสียงดังอื้ออึง ซึ่งให้ความรู้สึกราวกับว่ามันกำลังเขย่าภูเขาหิมะทั้งลูก

จากนั้น มีเสียงหนึ่งดูเหมือนจะมาจากที่ไหนสักแห่งในภูเขาหิมะ ตอบสนองต่อกระบี่พิฆาตมังกรในมือของเฉินผิง

ความตื่นเต้นปรากฏขึ้นไปทั่วใบหน้าของเฉินผิงเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงการตอบสนอง

สำหรับปีศาจเสือ ความกลัวปรากฏขึ้นภายในสายตาที่ดุร้ายของมัน เมื่อมันรู้สึกถึงรัศมีที่แผ่ออกมาจากเฉินผิง

มันเริ่มถอยหลังอย่างช้าๆ ดูเหมือนว่ามันหวาดกลัวที่จะต่อสู้กับเขา

เฉินผิงเย้ยหยันเมื่อเห็นปีศาจเสือตัวเขื่อง “เป็นอย่างที่คิดเอาไว้เลย สำหรับสัตว์ร้ายที่ถูกเลี้ยงมาโดยมนุษย์ มันฉลาดมาก”

แต่ฉันจะไม่ยอมปล่อยเจ้าปีศาจเสือตัวนี้ไปเด็ดขาด ท้ายที่สุดแล้ว แก่นอสูรในร่างกายของมันเป็นแหล่งพลังในการฝึกบำเพ็ญฌานที่ดีที่สุด

ความรู้สึกอิจฉาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ลองคิดดูสิว่าจะน่าประทับใจแค่ไหนหากฉันมีสัตว์อสูรระดับขุนพลยุทธ์! มันอาจจะเป็นม้าของฉันก็ได้!