หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 180

เฉินผิงก้าวไปข้างหน้าสองก้าว: "ฉันเป็นคนตีเอง!"

ชายคนนั้นเหลือบมองเฉินผิง จากนั้นมองไปที่ซุยจื้อหย่วนและคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างหลังเฉินผิง แล้วพูดอย่างเย็นชา: “ไอ้เหลือขอ ถ้านายคุกเข่าขอโทษภรรยาฉันตอนนี้ ฉันอาจจะไว้ชีวิตนาย มิฉะนั้นพวกแกทั้งสองสามคนก็อย่าคิดที่จะหนี!”

พอชุยจื้อหย่วนได้ยินว่าชายผู้นั้นถือว่าพวกเขาและเฉินผิงเป็นพวกเดียวกัน เขาก็ตกใจและโบกมือเพื่ออธิบาย "พี่ใหญ่ พี่ใหญ่ คุณเข้าใจผิดแล้ว เราไม่ใช่พวกเดียวกัน แม้ว่าเราจะรู้จักกัน แต่...”

เรื่องที่เขาทำ เราไม่รู้เรื่องอะไรด้วย”

ชายหนุ่มมองดูภรรยาของเขา ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าแล้วพูดว่า “เป็นไอ้คนเหลือขอนี้คนเดียว เขาไม่ใช่แค่ชนรถฉัน แต่ยังตบฉันด้วย…”

“ไอ้คนเหลือขอ เรื่องที่ชนรถหนึ่งเรื่อง แกตบภรรยาฉันหนึ่งครึ่ง ถ้าคุกเข่าตอนนี้ แกจะยังรอด...”

ชายผู้นั้นมองเฉินผิงด้วยสีหน้าอาฆาตแค้น!

เฉินผิงยิ้มเบา ๆ "พวกคุณชอบให้คนคุกเข่ามากๆเลยเหรอ แต่ผมจะบอกคุณให้ว่าผมไม่มีทางคุกเข่าให้ใครนอกจากพ่อแม่ของผม และพวกคุณก็ไม่ควรค่าที่ผมจะต้องคุกเข่าให้... "

“ไอ้เด็กเหลือขอ แกพูดว่าอะไรนะ?” ชายคนนั้นตกตะลึงครู่หนึ่งแล้วก็โกรธจัด!

เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเฉินผิงที่เผชิญหน้ากับผู้คนมากมายเพียงลำพังจะมีความกล้าที่จะพูดเรื่องนี้!

“เฉินผิง คุณบ้าไปแล้วเหรอ คุณกำลังรนหาที่ตาย…”

ซุนเสี่ยวเหมิงตำหนิเฉินผิงเสียงดัง

และชุยจื้อหย่วนนั้นก็พูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ยว่า “เฉินผิง มาถึงขั้นนี้แล้ว อย่าแสร้งทำเลย ต่อให้คุกเข่า เราก็จะไม่หัวเราะเยาะ แล้วก็จะไม่เอาคุณไปนินทาที่บริษัท"

“ใช่ เราจะไม่พูดแน่ คุณคุกเข่าเถอะน่า ไม่งั้นคุณอาจจะถูกกระทืบ นายคุกเข่าลงเถอะ!”

หวังหลานหลานก็หัวเราะ!

“พวกคุณชอบให้คุกเข่าขนาดนั้น พวกคุณก็คุกเข่าซะ …” เฉินผิงมองชุยจื้อหย่วนและหวังหลานหลาน แล้วพูดว่า

“หึ ถ้าคุณมีปัญญาบ้าก็บ้าต่อไป คอยดูว่าใครจะมาคุกเข่าขอความเมตตาทีหลัง...”

ชุยจื้อหย่วนสูดอากาศเย็น!