หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 181

“พี่ตง ฉันไม่ได้โกหกพี่จริงๆ คุณเฉิน...”

แต่ผู้จัดการจังยังไม่ทันจะพูดจบ ก็ถูกผู้ชายคนั้นผลักออกโดยตรง "ถ้าวันนี้เขาไม่คุกเข่าลง แม้ว่าราชาแห่งสวรรค์จะอยู่ที่นี่ก็ไม่มีประโยชน์ ฉันจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น!"

หลังชายคนนั้นพูดจบ มองเพียงแวบเดียวก็จะให้ลูกน้องลงมือ!

ผู้จัดการจังเห็นสถานการณ์ ก็รีบขยิบตาให้พนักงานขายของ ให้เธอพาชุยจื้อหย่วนและคนอื่นๆ ออกไปโดยเร็ว เหตุการณ์แบบนี้ผู้คนเห็นยิ่งน้อยยิ่งดี ถ้าถูกเผยแพร่หรือบันทึกไว้ ชื่อเสียงผานหลงวานของพวกเขาก็จะลดลงอย่างฮวบฮาบ!

เมื่อพนักงานขายของเห็นสถานการณ์ ก็รีบบอกให้ชุยจื้อหย่วนและคนอื่นๆ ออกไป ชุยจื้อหย่วนมีความไม่เต็มใจเล็กน้อย เขาอยากเห็นเหตุการณ์ที่เฉินผิงถูกทุบตีด้วยตาของเขาเอง!

"เหตุการณ์น่าชมขนาดนี้ คาดไม่ถึงว่าจะไม่ให้ดู น่าเสียดายจริง ๆ ..."

ชุยจื้อหย่วนพูดอย่างผิดหวัง!

“แต่ไม่ใช่ ให้ไอ้เฉินผิงคนนี้เล่นตัวไปวันๆ คราวนี้เจอกับคนที่เก่งกล้า เป็นโชคร้ายของเขาแล้ว!”

หวังหลานหลานก็ยังหัวเราเยาะ!

มีเพียงซุนเสี่ยวเหมิงเท่านั้นที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ในใจมีความกังวลเล็กน้อย นี้ถ้าก่อเรื่องวุ่นวายถึงชีวิตจริงๆ ทำให้แก่ชีวิตของผู้คนจริงๆ มันจะเป็นปัญหา!

“เสี่ยวเหมิง คุณคงไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเฉินผิงอยู่ใช่ไหม คุณเกลียดเขามาตลอดไม่ใช่เหรอ”

หวังหลานหลานเห็นซุนเสี่ยวเหมิงแบบนั้น ดังนั้นจึงถาม

"เกลียดก็คือเกลียด แต่ไม่สามารถเห็นเขาทิ้งชีวิตโดยไม่สนใจ..."

ซุนเสี่ยวเหมิงหน้าตาดูเศร้า "ถ้างั้นพวกเราโทรแจ้งตำรวจเถอะ!"

“โทรแจ้งตำรวจอะไรล่ะ คุณไม่เห็นเหรอผู้ชายคนนั้นดุร้ายขนาดไหน ถ้ารู้ว่าพวกเราโทรแจ้งตำรวจ ดีไม่ดีอาจจะถูกเขาฆ่าทั้งครอบครัวก็ได้...”

ชุยจื้อหย่วนข่มขู่ซุนเสี่ยวเหมิง!

เมื่อพูดแบบนี้ ซุนเสี่ยวเหมิงตกใจมากและไม่กล้าพูดถึงเรื่องโทรแจ้งตำรวจอีกเลย!

ผู้ชายคนนี้เริ่มเล่นเป็นคนพาลกับเฉินผิง ด้วยท่าทางเหมือนหมูตายไม่กลัวน้ำร้อน!

“นี่คือคุณกำลังรนหาที่ตาย...”

ออร่าสังหารของเฉินผิงยิ่งอยู่เข้มข้นขึ้น และผู้จัดการจังที่อยู่ข้างๆ เห็นสถานการณ์ ก็รีบขวางอยู่ตรงหน้าเฉินผิง "คุณเฉิน ช่างมันเถอะ ช่างมันเถอะ ไม่คุ้มที่จะตี ๆ ฆ่า ๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร!"

ผู้จัดการจังฉันไม่ต้องการให้เกิดคดีฆาตกรรมหน้าเขตชุมชนของฉัน และทั้งสองคนนี้เขาไม่สามารถทำให้ใครไม่พอใจ และไม่ต้องการให้ใครได้รับอุบัติเหตุ!

เฉินผิงไม่ได้พูดอะไร แต่หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาเบา ๆ แล้วโทรหาหลินเทียนหู่!

"สิบนาที ถึงประตูทางเข้าเขตชุมชนผานหลงวาน..."

เพียงพูดแค่ประโยคเดียว เฉินผิงก็วางสายแล้ว!

เมื่อพี่ตงเห็นว่าเฉินผิงสามารถโยกคนได้ มุมปากกระตุก "มองไม่ออกจริงๆ นายยังสามารถโยกคนได้ด้วยเหรอ ฉันจะรอดูว่าคุณจะเรียกใคร..."