“พี่ตง ฉันไม่ได้โกหกพี่จริงๆ คุณเฉิน...”
แต่ผู้จัดการจังยังไม่ทันจะพูดจบ ก็ถูกผู้ชายคนั้นผลักออกโดยตรง "ถ้าวันนี้เขาไม่คุกเข่าลง แม้ว่าราชาแห่งสวรรค์จะอยู่ที่นี่ก็ไม่มีประโยชน์ ฉันจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น!"
หลังชายคนนั้นพูดจบ มองเพียงแวบเดียวก็จะให้ลูกน้องลงมือ!
ผู้จัดการจังเห็นสถานการณ์ ก็รีบขยิบตาให้พนักงานขายของ ให้เธอพาชุยจื้อหย่วนและคนอื่นๆ ออกไปโดยเร็ว เหตุการณ์แบบนี้ผู้คนเห็นยิ่งน้อยยิ่งดี ถ้าถูกเผยแพร่หรือบันทึกไว้ ชื่อเสียงผานหลงวานของพวกเขาก็จะลดลงอย่างฮวบฮาบ!
เมื่อพนักงานขายของเห็นสถานการณ์ ก็รีบบอกให้ชุยจื้อหย่วนและคนอื่นๆ ออกไป ชุยจื้อหย่วนมีความไม่เต็มใจเล็กน้อย เขาอยากเห็นเหตุการณ์ที่เฉินผิงถูกทุบตีด้วยตาของเขาเอง!
"เหตุการณ์น่าชมขนาดนี้ คาดไม่ถึงว่าจะไม่ให้ดู น่าเสียดายจริง ๆ ..."
ชุยจื้อหย่วนพูดอย่างผิดหวัง!
“แต่ไม่ใช่ ให้ไอ้เฉินผิงคนนี้เล่นตัวไปวันๆ คราวนี้เจอกับคนที่เก่งกล้า เป็นโชคร้ายของเขาแล้ว!”
หวังหลานหลานก็ยังหัวเราเยาะ!
มีเพียงซุนเสี่ยวเหมิงเท่านั้นที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ในใจมีความกังวลเล็กน้อย นี้ถ้าก่อเรื่องวุ่นวายถึงชีวิตจริงๆ ทำให้แก่ชีวิตของผู้คนจริงๆ มันจะเป็นปัญหา!
“เสี่ยวเหมิง คุณคงไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเฉินผิงอยู่ใช่ไหม คุณเกลียดเขามาตลอดไม่ใช่เหรอ”
หวังหลานหลานเห็นซุนเสี่ยวเหมิงแบบนั้น ดังนั้นจึงถาม
"เกลียดก็คือเกลียด แต่ไม่สามารถเห็นเขาทิ้งชีวิตโดยไม่สนใจ..."
ซุนเสี่ยวเหมิงหน้าตาดูเศร้า "ถ้างั้นพวกเราโทรแจ้งตำรวจเถอะ!"
“โทรแจ้งตำรวจอะไรล่ะ คุณไม่เห็นเหรอผู้ชายคนนั้นดุร้ายขนาดไหน ถ้ารู้ว่าพวกเราโทรแจ้งตำรวจ ดีไม่ดีอาจจะถูกเขาฆ่าทั้งครอบครัวก็ได้...”
ชุยจื้อหย่วนข่มขู่ซุนเสี่ยวเหมิง!
เมื่อพูดแบบนี้ ซุนเสี่ยวเหมิงตกใจมากและไม่กล้าพูดถึงเรื่องโทรแจ้งตำรวจอีกเลย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...