หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1805

ดูเหมือนโจเอลจะเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่ได้รับผลกระทบจากสิ่งที่เกิดขึ้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อชุ่มในขณะที่เขายังคงสั่นกระดิ่งทองสัมฤทธิ์ของเขา โดยหวังว่าจะทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาหลุดจากสภาวะที่บ้าคลั่ง

แต่ไม่ว่าเขาจะสั่นกระดิ่งนั่นดังแค่ไหน ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผล

ในท้ายที่สุด โจเอลจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากวางกระดิ่งลงและหันหลังวิ่งหนีไป

เขาได้ตัดสินใจที่จะทอดทิ้งลูกน้องของเขา

“เราจะทำยังไงดี คุณเฉิน?” ฟ่านเจียงถามพร้อมกับมองไปที่เฉินผิง

เฉินผิงชำเลืองมองแดนนี่ที่กำลังตาแดงก่ำ ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจลงมือทำอะไรบางอย่าง เขาคว้าข้อมือของแดนนี่ไว้ก่อนที่จะปล่อยพลังวิญญาณเข้าสู่ร่างกายของเขา

แดนนี่รู้สึกตัวทันที เมื่อเขาเห็นเฉินผิงและพรรคพวกก็ยิ่งทำให้เขาตกใจ

“คุณ... คุณยังไม่ตายอีกเหรอ?”

แดนนี่คิดว่าเฉินผิงและพรรคพวกจะต้องถูกปีศาจเสือกินไปเรียบร้อยแล้ว

"เอาไว้ค่อยคุยกันทีหลังเถอะ ตอนนี้เราควรออกไปจากที่นี่ก่อน”

เฉินผิงกังวลว่าแดนนี่จะถูกหมอกกวนใจและถูกควบคุมอีกครั้ง ด้วยเหตุนี้ เขาจึงรีบหนีออกจากหมอกพร้อมกับแดนนี่และคนอื่นๆ

แดนนี่มองดูผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาอย่างช่วยไม่ได้ พวกเขาตกอยู่ในการควบคุมของหมอกนั่นจนเกิดความบ้าคลั่งและกระหายเลือดจนเข่นฆ่ากันเองอย่างไร้ความปราณี แม้ว่าเขาจะไม่อยากที่จะจากไป แต่ก็ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้

เฉินผิงและพรรคพวกรีบออกมาจากหมอกทันที ไม่นาน พวกเขาหันกลับไปมองข้างหลังและพบว่าหมอกจางหายไปแล้ว

บนพื้นหิมะมีศพจำนวนมากมายนอนเกลื่อนอยู่ทั่วทุกที่ พวกเขาทุกคนล้วนมาจากสำนักเทพอัคคี

“แดนนี่!” โจเอลอุทานขึ้น ดูเหมือนว่าเขาจะสัมผัสได้ถึงรัศมีของแดนนี่

โจเอลหนีจากหมอกเพียงลำพังโดยไม่เหลียวแลผู้อื่น ด้วยเหตุนี้ เขาจึงรู้สึกแปลกใจที่เขายังสัมผัสได้ถึงรัศมีของแดนนี่

“ผมอยู่นี่ครับ คุณโจเอล!” แดนนี่ตอบ

เขายังคงไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น ถ้าพวกเขามีพลังมากมายขนาดนั้นจริง แล้วพวกเขาถูกฉันขู่ได้ได้ยังไงกัน?

“เราปิดบังพลังของเราไว้ก็เพื่อหลอกคนอย่างแกไง เจ้าโง่ตาบอด! แกคิดว่าแกทรงพลังจริงๆ หรือ? แกดูทำตัวลึกลับ สั่นกระดิ่งสีทองเหลืองโง่ๆ แล้วพึมพำออกไป ถ้าไม่ใช่เพราะฉันล่ะก็แกก็พังบาเรียนั่นไม่ได้! แกกล้าดียังไงมาขู่พวกเรา! ฉันว่าแกต้องถูกสั่งสอนสักหน่อยแล้วนะ ไอ้แก่!” หูหม่าซือตะคอกใส่

หูหม่าซือโกรธจนหน้าเขียว เขาก้าวไปข้างหน้าและตบหน้าโจเอลไปถึงสองครั้ง

การตบทั้งสองครั้งบนใบหน้าของโจเอล มันรวดเร็วและรุนแรงเกินกว่าที่เขาจะหลบได้ทัน

ในขณะนั้น สีหน้าของโจเอลมืดลงทันที เขาไม่กล้าพูดอะไรสักคำ

ในทางกลับกัน แดนนี่มีความรู้สึกมากมายปะปนไปหมดเมื่อเขาเหลือบมองโจเอล ผู้ซึ่งกำลังหวาดกลัวจนไม่สามารถแม้แต่จะแอบมองได้

ถ้าเขาฟังฉันก่อนหน้านี้และไม่บังคับให้เฉินผิงและพรรคพวกของเขาต้องต่อสู้กับปีศาจเสือ เขาคงไม่ถูกตบเช่นนี้ ลูกศิษย์ทั้งหมดของสำนักเทพอัคคีก็คงไม่ต้องมาล้มตายเช่นกัน แต่มันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะมานั่งเสียใจเอาตอนนี้

“ไปกันเถอะ หูหม่าซือ” เฉินผิงพูด

เขากังวลว่าหูหม่าซือจะฆ่าโจเอลเสียก่อน