หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1807

ขณะที่ชายคนนั้นกำลังตกตะลึงกับการโจมตีโต้กลับของฟ่านเจียง ฟ่านเจียงก็คว้าคอเสื้อชายคนนั้นแล้วลากเขาออกไปอย่างรวดเร็ว

ชายชุดดำพยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลัง แต่ก็ไม่เป็นผล เขาจึงหมดคำพูด

ตุ้บ!

ฟ่านเจียงโยนชายคนนั้นไปข้างหน้าอย่างตั้งใจ จนเขาล้มลงตรงหน้าเฉินผิงและถูกตรึงกับพื้นโดยฟ่านเจียงซึ่งเหยียบหลังของเขาซ้ำ

ชายในชุดดำชำเลืองมองเฉินผิงด้วยสายตาหวาดกลัว

"ตอบฉันมา ทำไมคุณถึงมาขวางทางเรา คุณค้นพบซากปรักหักพังแล้วใช่มั้ย?” เฉินผิงถามขณะจ้องไปยังชายในชุดดำ

แม้ว่าชายในชุดดำจะหวาดกลัว แต่เขาก็ยังปฏิเสธที่จะพูด เขายังคงปิดปากแน่น

ดูเหมือนว่าเขาคิดที่จะต่อต้านจนถึงที่สุด

เมื่อเห็นว่าชายผู้นี้เด็ดเดี่ยวเพียงใด เฉินผิงก็หัวเราะเยาะและเขียนยันต์ขึ้นในอากาศ

“คาถากลืนจิต!”

จากนั้นจุดเรืองแสงก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศในพริบตาก่อนจะเข้าสู่ร่างกายของชายคนนั้นอย่างช้าๆ

หูหม่าซือมองด้วยความอิจฉา เฉินผิงสามารถวาดเครื่องรางได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ได้อย่างไร

"อ๊าก!"

ในไม่ช้า ชายในชุดดำก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดในขณะที่ตัวสั่นไปทั้งตัว

เขารู้สึกราวกับมีมดจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังคลานไปทั่วร่างกายของเขา กัดแทะอวัยวะภายในของเขา

"ตกลง! ผมยอมแล้ว! ผมยอมพูดแล้ว!”

ชายในชุดดำไม่สามารถทนกับความทรมานนี้ได้ แต่เมื่อเขากำลังจะพูด หัวของเขาก็ระเบิดทันที

เฉินผิงขมวดคิ้วและมองดูสิ่งที่เหลืออยู่บนศีรษะของชายคนนั้น “บ้าเอ้ย! คนนี้ถูกคำสาปซะแล้ว!”

เขาไม่ได้คาดคิดว่าสำนักในต่างประเทศจะมีวิธีการสะกดจิตผู้ใต้บังคับบัญชาเพื่อป้องกันความล้มเหลวและป้องกันไม่ให้พวกเขาทรยศต่อสำนัก

“ฟ่านเจียง จับมาอีกคน” เฉินผิงสั่ง

พวกเขาอยู่ที่นี่มากว่าสามเดือน ฉันสงสัยเหลือเกินว่ามีอะไรหลงเหลืออยู่ในซากปรักหักพังโบราณให้เราค้นพบบ้าง