หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1840

บางคนพนันว่าเฉินผิงจะชนะ แต่คนส่วนใหญ่พนันว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะเป็นฝ่ายชนะ คนเหล่านี้เห็นพ้องต้องกันว่าเฉินผิงไม่มีความสามารถเทียบเท่ากับคู่ต่อสู้ของเขา

สมาชิกเสื้อคลุมสีเงินรมดำทั้งเจ็ดคนของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้รวมตัวกันเพื่อดู เฉินผิงประชาสัมพันธ์งานประลอง พวกเขาสงสัยว่าเฉินผิงเสียสติไปแล้ว

“เหล่าต้า เฉินผิงคิดอะไรอยู่กันแน่? เขายั่วยุสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้โดยไม่เกรงกลัวเลยหรือไงกัน?” เหล่าซานถาม

“ใช่ มีบางอย่างที่แปลกไป เขาเป็นเพียงขุนพลยุทธ์ ทำไมเขาถึงกล้าท้าทายพวกเราเจ็ดคนพร้อมกัน? นอกจากนี้ เรายังมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์อีกสองชิ้น เห็นได้ชัดว่าเฉินผิงจะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน เขามีแผนอะไรกันนะ? เขาจะมีวัตุประสงค์อื่นแอบแฝงหรือเปล่า?” เหล่าอู่ถาม

มีบางอย่างได้บอกเขาว่าเฉินผิงกระทำการผิดปกติ

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อเฉินผิงกระจายข่าวออกไปแล้ว เราต้องยอมรับคำท้าประลองของเขา ท่านทูตมารให้เวลาพวกเราเพียงสามวันในการจับตัวเขา เมื่อเผชิญหน้ากับพลังที่แท้จริง ลูกไม้ใดๆ ก็ไม่จำเป็นพูดถึง” เหล่าต้าประกาศ ดวงตาของเขาเย็นชาราวกับก้อนน้ำแข็ง

ทันใดนั้น เหล่าเอ้อก็เกิดความคิดขึ้น “เหล่าต้า ฉันมีคำแนะนำที่จะทำให้เฉินผิง รู้สึกกระวนกระวายใจและขัดขวางแผนการของเขาไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม”

"มันคืออะไร?" ความสนใจของเหล่าต้านั้นเพิ่มขึ้น

เหล่าเอ้อรีบบอกแผนการของเขาต่อเหล่าต้าโดยกระซิบข้างหูของอีกฝ่าย

ริมฝีปากของเหล่าต้าโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มออกมาหลังจากที่เขาได้ยินความคิดของเหล่าเอ้อ "นั่นเป็นความคิดที่ดี ฉันจะให้คุณเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้”

เหล่าเอ้อพยักหน้าและจากไป

ในไม่ช้าเขาก็มาถึงคุกใต้ดินที่ซูอวี่ฉีถูกกักขังไว้

รอยยิ้มเย็นยะเยือกเผยขึ้นทั่วริมฝีปากเมื่อเห็นซูอวี่ฉีถูกขังอยู่ในห้องขัง

ซูอวี่ฉีขมวดคิ้วเมื่อรู้ว่าเหล่าเอ้อเป็นคนอันตราย

แม้จะถูกกักขังเป็นเวลานาน แต่เธอก็ไม่เคยถูกทรมานหรือทุบตี

เลือดของซูอวี่ฉีเป็นอัญมณีแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานที่หายาก ไม่มีใครสามารถแตะต้องเธอได้โดยไม่ได้รับคำสั่งจากต้าเหนิง

ที่นอกคุกใต้ดิน เหล่าเอ้อโพสต์วิดีโอที่เขาเพิ่งบันทึกไว้ลงในสภายุทธจักร

เพียงไม่นาน วิดีโอดังกล่าวทำให้เกิดความโกลาหลเมื่อทุกคนเริ่มวิพากษ์วิจารณ์กลุ่มสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ว่ามีการทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่งอย่างไร้เหตุผล

อย่างไรก็ตาม คนส่วนใหญ่กลับวิจารณ์เฉินผิงว่าเป็นคนเลวที่ไม่สนใจความเป็นอยู่ของแฟนสาวของเขา

“เฉินผิง...” หลงซิงซูมาที่ห้องของเฉินผิงอย่างลังเล ดูเหมือนเขาจะมีเรื่องอะไรบางอย่างจะพูด

"อะไรรึ?" เฉินผิงถาม

หลงซิงซูได้แต่ก้มหน้า ไม่รู้ว่าจะอธิบายสถานการณ์อย่างไร

เฉินผิงขมวดคิ้ว “ถ้าคุณมีอะไรจะพูดก็พูดมา มิฉะนั้นก็ไปให้พ้น อย่าลืมว่าคุณเป็นรองหัวหน้าของสำนักมังกรที่มีผู้ติดตามนับพัน ถึงเวลาที่คุณควรจะเลิกลังเลได้แล้ว”

เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความโกรธของเฉินผิง หลงซิงซูรีบแสดงโทรศัพท์ของเขาให้เฉินผิงดู “เฉินผิง ลองดูวิดีโอนี้สิ สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้โพสต์เมื่อสักครู่ที่ผ่านมาครับ”