“พนักงานรักษาความปลอดภัยทั้งหมดมารวมกันในพื้นที่ A มีคนพุ่งชนเข้ามาในเขตชุมชน แถมยังลงมือกับฉัน…”
หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยใช้เครื่องวิทยุสื่อสารเพื่อเริ่มเรียกผู้คนโดยตรง
เขาแค่พยายามทำให้คู่ต่อสู้ชะลอ ให้เฉินผิงปล่อยตัวเอง จนกระทั่งเรื่องที่เฉินผิงไม่ใช่เจ้าของที่นี่ เขาจะไม่ไปถาม ใช้ตามองก็มองออกว่าเฉินผิงเป็นเจ้าของไม่ได้ !
“เจ้าหนุ่ม คนของฉันจะมาที่นี่ในไม่ช้า นายก็รอโดนตีเถอะ...”
หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยมองเฉินผิงพูดอย่างเย็นชา
ในเวลานี้ ผู้จัดการจังที่เพิ่งถอนหายใจด้วยความโล่งอก จู่ๆ ก็ได้ยินน้องชายของภรรยาตัวเองตะโกนใส่เครื่องวิทยุสื่อสาร และยังบอกว่ามีคนพุ่งชนเข้าไปในเขตชุมชนและตีเขา จู่ๆ หัวใจของผู้จัดการจังก็พองขึ้นทันที
ไม่ได้ห่วงน้องชายของภรรยา แต่กลัวน้องชายของภรรยาที่มีอาหารไม่พอ ทำอะไรได้จะเดือดร้อน น้องชายของภรรยาคนนี้เกียจคร้าน จนในที่สุดหลังจากอ้อนวอนเขาครึ่งวัน เขาถึงยอมให้มาเป็นหัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยที่นี่
เพิ่งมาที่นี่ได้สองวัน ไม่อยากทำอะไรเลย ยุ่งกับดอกไม้ทุกที่ พนักงานขายผู้หญิงในสำนักงานขายทุกคนคุ้นเคยกันดี
เมื่อผู้จัดการจังวิ่งไปที่พื้นที่ A พร้อมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำนวนมาก รถของเฉินผิงจอดอยู่ที่นั่นจากระยะไกล และเฉินผิงยืนอยู่ข้างรถ เหงื่อเย็นที่หน้าผากผู้จัดการจังไหลลงมาทันที
กลัวสิ่งไหนสิ่งนั้นกำลังจะเกิดขึ้น คราวนี้น้องชายภรรยาของตัวเองถือว่าเป็นหายนะครั้งใหญ่!
ผู้จัดการจังรีบวิ่งไป หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยเห็นพี่เขยของตัวเองพาคนมาด้วยตัวเอง รีบทักทายทันทีและพูดว่า “พี่เขย ผู้ชายคนนี้พุ่งชนเข้ามาในเขตชุมชน และเพิ่งลงมือกับผม จะต้องสั่งสอนบทเรียนที่ดีแก่เขา”
เมื่อชุยจื้อหย่วนเห็นผู้จัดการอสังหาริมทรัพย์พาพนักงานรักษาความปลอดภัยตามมาแล้ว รีบพูดอย่างเยาะเย้ยทันทีว่า "เฉินผิง ฉันดูสิว่านายจะหนีไปไหน แม้ว่าการคุยโม้ก็ไม่ผิดกฎหมาย แต่นายคุยโม้มากไป ก็ต้องจ่ายของแลกเปลี่ยน ยังกล้าพูดว่าตัวเองเป็นเจ้าของที่นี่ ยังอาศัยอยู่ในบ้านชั้นบนสุด ทำไมไม่บอกว่านายอาศัยอยู่บนท้องฟ้าล่ะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...