หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1893

เฉินผิงเล่าสิ่งที่เขาพบเจอในเขตตะวันตกของเมืองหนานหูให้เจิ้งอันกั๋วฟัง

เขายังเปิดเผยว่าว่านหงกางวงแหวนอาคมไว้ล่วงหน้าในบริเวณที่สมุนไพรหมื่นปีจะโผล่ออกมา

เจิ้งอันกั๋วเต็มไปด้วยความรู้สึกหวาดกลัวลึกๆ ที่ฝังแน่นเหมือนตะกั่วในท้องของเขา แต่ความรู้สึกนั้นก็ถูกแทนที่อย่างรวดเร็วด้วยความโกรธที่พลุ่งพล่านผ่านเส้นเลือดของเขา

“เขากล้าดียังไง? เขารู้แน่ชัดว่าสมุนไพรอันล้ำค่าจะเกิดขึ้นที่ไหน แต่เขากลับปิดบังข้อมูลนี้จากผมและบอกผมแค่ตำแหน่งคร่าวๆ เท่านั้น แถมเขายังไปที่นั่นเพื่อวางวงแหวนอาคมเอาไว้ล่วงหน้า! ดูเหมือนว่าเขาก็ตั้งใจจะเก็บเอาสมุนไพรมาเป็นของตัวเองเช่นกัน ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมไว้ใจเขามากพอจนให้วัตถุดิบมากมายกับเขา!”

แก้มของเจิ้งอันกั๋วแดงก่ำด้วยความโกรธขณะที่เขาบอกกับเจิ้งไค “เจิ้งไค มุ่งหน้าเข้าไปในเมืองและไปตามล่าว่านหง พอพบตัวเขาแล้วจงพามาหาพ่อ จำไว้ว่าให้พายอดฝีมือไปมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะชายผู้นี้แข็งแกร่งเป็นพิเศษ!”

“พ่อไม่ต้องห่วง ผมไม่ชอบไอ้แก่นั่นตั้งแต่แรกแล้ว!” เจิ้งไคเห็นด้วยเป็นมั่นเป็นเหมาะ

จากนั้นเขาก็ออกไปพร้อมกับขุนพลยุทธ์สองคน