หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1892

เฉินผิงไม่อยากจะเชื่อคำพูดของเจิ้งอันกั๋ว

“ทำไมตระกูลของคุณถึงยินดีช่วยผมตามหาสมุนไพรหมื่นปีโดยไม่เรียกร้องสิ่งใดตอบแทน? คุณใจกว้างถึงขนาดที่ทำแบบนี้เพราะความใจดีล้วนๆ เลยเหรอ?” เฉินผิงมองเจิ้งอันกั๋วอย่างเหลือเชื่อ

"คุณเฉิน ผมอยากจะสนิทชิดเชื้อกับคุณให้มากกว่านี้ เจตนาของผมคือการได้คุณมาเป็นพันธมิตร เพื่อที่ว่าหากตระกูลของเราต้องการความช่วยเหลือ ก็เป็นไปได้ว่าคุณอาจจะมาช่วยเรา” เจิ้งอันกั๋วเผย

“แค่นั้นเองเหรอ?” สีหน้าของเฉินผิงดูประหลาดใจ

“ใช่ครับ แค่นี้แหละ” เจิ้งอันกั๋วยืนยันด้วยการพยักหน้าอย่างจริงจัง

เนื่องจากเจิ้งอันกั๋วดูท่าว่าจะไม่ได้ล้อเล่น เฉินผิงจึงถาม “คุณเจิ้ง แล้วตระกูลเจิ้งนี่แข็งแกร่งแค่ไหน?”

เขาไม่รู้ว่าตระกูลเจิ้งทรงอิทธิพลขนาดไหน ถ้าหากว่าเจิ้งอันกั๋วเป็นขุนพลยุทธ์เพียงคนเดียวในตระกูล ไม่ว่าพวกเขาจะยื่นมือเข้าช่วยหรือไม่ ก็คงไม่ต่างจากเดิมมากนัก

“ในตระกูลมีขุนพลยุทธ์อยู่เจ็ดคนรวมถึงผมด้วย มีเจ้ายุทธ์ประมาณสิบกว่าคนและมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์หนึ่งชิ้น” เจิ้งอันกั๋วบอกเขาตามความเป็นจริง

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงและหูหม่าซือก็ผงะไป

พวกเขาไม่รู้เลยว่าตระกูลเจิ้งจะมีความสามารถมากถึงเพียงนี้ แม้จะอยู่ในเมืองหนานหูซึ่งเป็นเมืองชายขอบขนาดเล็ก

"คุณเจิ้ง คุณมีความสามารถมากพอที่จะก่อตั้งสำนักในจิงตูได้เลย ทำไมคุณถึงเลือกที่จะอยู่ในเมืองหนานหู?” เฉินผิงถาม

เจิ้งอันกั๋วรีบอธิบาย “ในจิงตูอาจมีวัตถุดิบอยู่มากก็จริง แต่ก็เป็นที่ตั้งของสำนักและตระกูลชั้นสูงหลายแห่ง ดังนั้นเราคงไม่ได้อะไรมากนักหากเราไปอยู่ที่นั่น นอกจากนี้ วัตถุดิบส่วนใหญ่ยังอยู่ในความควบคุมของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาของสำนักและตระกูลชั้นสูงทั้งหลาย รวมถึงอุปสรรคต่อการเข้าถึงวัตถุดิบที่เหลืออยู่ เมืองหนานหูมักถูกมองข้ามเนื่องจากความกว้างใหญ่และประชากรที่เบาบาง ส่งผลให้ตระกูลของเรามีวัตถุดิบมากมายโดยไม่ต้องกลัวว่าจะต้องแข่งกับใคร ถ้าสมุนไพรหมื่นปีไม่ได้ปรากฏขึ้น เราคงไม่ได้เห็นพวกยอดฝีมือหลั่งไหลเข้ามาสู่เมืองของเรา ต่อให้เราจะเชิญพวกเขามา พวกเขาก็ไม่สนใจที่จะเดินทางมาที่นี่”

เฉินผิงครุ่นคิดและตระหนักว่าเขาพูดถูก สำนักและตระกูลชั้นสูงในจิงตูมุ่งเป้าไปที่การวางแผนขัดขากันเอง นอกจากนี้สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ยังควบคุมการใช้ทรัพยากรอย่างเข้มงวด ส่งผลให้เกิดสภาพแวดล้อมที่ขัดขวางการพัฒนาทุกรูปแบบ

"คุณเจิ้ง ผมเชื่อว่าคุณจริงใจและพร้อมแบ่งปันข้อมูลกับผม ดังนั้นผมยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะยอมรับข้อเสนอของคุณ ตราบใดที่คุณสามารถช่วยผมหาสมุนไพรหมื่นปีมาได้ สำนักมังกรก็ยินดีเป็นพันธมิตรกับคุณ หากมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณหรือตระกูลของคุณ เราจะไปหาเพื่อให้ความช่วยเหลือด้วยทุกสิ่งที่เรามี!” เฉินผิงสัญญากับเจิ้งอันกั๋วพลางทุบอกอย่างมั่นใจ

“ใช่ครับ เขานั่นแหละ คุณรู้จักอาจารย์ว่านด้วยเหรอครับ? คุณเฉิน” เจิ้งอันกั๋วรู้สึกสงสัย ฉันสงสัยว่าพวกเขารู้จักกันได้ยังไง

เจิ้งอันกั๋วมองจอมเวทย์หน้าด่างก่อนจะถามว่า “คุณเฉิน ท่านนี้คือ...”

“นี่คือคุณหูหม่าซือ ผู้เชี่ยวชาญด้านเครื่องราง ไม่มีใครเทียบเขาได้ถ้าเป็นเรื่องวิชาสำรวจสุสาน” เฉินผิงชมหูหม่าซืออย่างออกนอกหน้า

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจิ้งอันกั๋วก็ทักทายหูหม่าซืออย่างสุภาพในทันที “คุณหูหม่าซือ ยินดีที่ได้รู้จัก โปรดยอมรับคำขอโทษของผมที่ทำตัวไม่ให้เกียรติ”

หูหม่าซือพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการทักทาย

เฉินผิงพูดอย่างเคร่งขรึม “คุณเจิ้ง คุณถูกว่านหงหลอกเข้าแล้ว”

เจิ้งอันกั๋วงงงวย “ยังไงนะครับ คุณเฉิน?”