หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1892

เฉินผิงไม่อยากจะเชื่อคำพูดของเจิ้งอันกั๋ว

“ทำไมตระกูลของคุณถึงยินดีช่วยผมตามหาสมุนไพรหมื่นปีโดยไม่เรียกร้องสิ่งใดตอบแทน? คุณใจกว้างถึงขนาดที่ทำแบบนี้เพราะความใจดีล้วนๆ เลยเหรอ?” เฉินผิงมองเจิ้งอันกั๋วอย่างเหลือเชื่อ

"คุณเฉิน ผมอยากจะสนิทชิดเชื้อกับคุณให้มากกว่านี้ เจตนาของผมคือการได้คุณมาเป็นพันธมิตร เพื่อที่ว่าหากตระกูลของเราต้องการความช่วยเหลือ ก็เป็นไปได้ว่าคุณอาจจะมาช่วยเรา” เจิ้งอันกั๋วเผย

“แค่นั้นเองเหรอ?” สีหน้าของเฉินผิงดูประหลาดใจ

“ใช่ครับ แค่นี้แหละ” เจิ้งอันกั๋วยืนยันด้วยการพยักหน้าอย่างจริงจัง

เนื่องจากเจิ้งอันกั๋วดูท่าว่าจะไม่ได้ล้อเล่น เฉินผิงจึงถาม “คุณเจิ้ง แล้วตระกูลเจิ้งนี่แข็งแกร่งแค่ไหน?”

เขาไม่รู้ว่าตระกูลเจิ้งทรงอิทธิพลขนาดไหน ถ้าหากว่าเจิ้งอันกั๋วเป็นขุนพลยุทธ์เพียงคนเดียวในตระกูล ไม่ว่าพวกเขาจะยื่นมือเข้าช่วยหรือไม่ ก็คงไม่ต่างจากเดิมมากนัก

“ในตระกูลมีขุนพลยุทธ์อยู่เจ็ดคนรวมถึงผมด้วย มีเจ้ายุทธ์ประมาณสิบกว่าคนและมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์หนึ่งชิ้น” เจิ้งอันกั๋วบอกเขาตามความเป็นจริง