หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1899

ว่านหงยังคงสงบนิ่ง ในขณะที่เขาออกท่าทางให้วิหคเพลิงเคลื่อนไหวอย่างไม่ร้อนใจ

ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

ปีกของวิหคเพลิงเพลิงกระพืออย่างต่อเนื่อง ทำให้เกิดเปลวไฟลุกขึ้นบนท้องฟ้า ทำเอาฟ้าครึ่งหนึ่งเป็นสีแดง

สัตว์ร้ายที่ถูกอัญเชิญมาด้วยเครื่องรางของหูหม่าซือคำรามท่ามกลางเปลวเพลิง แต่พวกมันทุกตัวก็ถูกไฟเผาและเลือนหายไปอย่างไร้ร่องรอยในที่สุด

หูหม่าซือประสานอินอีกครั้งอย่างรวดเร็ว และเครื่องรางของเขาก็ลอยขึ้นไปในอากาศอีกครั้ง

“ยันต์มหาวารี!” เขาตะโกน และพื้นดินรอบตัวเขาก็แตกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อสายน้ำพวยพุ่งขึ้นฟ้า

สายน้ำรวมตัวกันจนกลายพายุทอร์นาโดซึ่งพัดไปยังวิหคเพลิง

วิหคเพลิงพ่นเปลวไฟที่โหมกระหน่ำออกมา แต่แล้วก็ต้องดับลงเมื่อสัมผัสกับน้ำ และพายุทอร์นาโดน้ำก็เข้ากลืนวิหคเพลิงอย่างรวดเร็ว สายน้ำโถมเข้าใส่ไม่หยุด

เปลวไฟบนร่างของวิหคเพลิงไม่ใช่เพลิงวิญญาณหรืออัคคีแท้จริงแห่งสมาธิ ดังนั้นพวกมันจึงริบหรี่ลงเรื่อยๆ เมื่อเผชิญกับปริมาณน้ำปริมาณมหาศาล

ในขณะที่วิหคเพลิงกำลังจะถูกพายุทอร์นาโดกลืนกิน หูหม่าซือก็หยุด เขานึกขึ้นได้ว่าวิหคเพลิง เป็นสิ่งสุดท้ายของเสี่ยวหยูที่ยังเหลืออยู่บนโลกใบนี้

แต่แล้วเมื่อหูหม่าซือกำลังลังเลอยู่นั้น ว่านหงก็สั่งให้วิหคเพลิงบินฝ่าพายุทอร์นาโดและพุ่งเข้าใส่หูหม่าซือ พร้อมกับปลดปล่อยเสียงคำรามแหลมสูง

หูหม่าซือไม่สามารถหลบได้ทันและถูกซัดกระเด็นเมื่อวิหคเพลิงพุ่งเข้าชนเขา จนเขากระอักเลือดออกมาในระหว่างนั้น

เมื่อพายุทอร์นาโดน้ำปราศจากผู้ควบคุม มันก็กลายเป็นแอ่งน้ำและเจิ่งนองไปทั่วพื้น

เปลวไฟบนร่างของวิหคเพลิงลุกโชติช่วงอีกครั้ง