หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1905
“ผมก็แค่พาคนของผมมาร่วมสนุก!” เจียงเหวยพูดพร้อมยิ้มน้อยๆ
“เจียงเหวย คุณเพิ่งบอกว่าหงเชียนจิ่วไม่ได้คุยโต หรือว่าตระกูลหงจะไม่สนสมุนไพรหมื่นปีจริงๆ?” เฉินผิงถาม
เจียงเหวยพยักหน้า "ใช่แล้ว เท่าที่ผมรู้ ตระกูลของพวกเขาแทบจะไม่ขาดแคลนวัตถุดิบ พวกเขาเป็นเจ้าของแดนไร้รากซึ่งสามารถปลูกสมุนไพรหายากได้มากมาย พวกเขาจึงมีวัตถุดิบมากที่สุด!”
“แดนไร้รากคืออะไรกันแน่?” เฉินผิงถาม
แทนที่จะพูดให้หายข้องใจ เจียงเหวยกลับยิ้มแหยๆ “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมเพิ่งเคยได้ยินนี่แหละ!”
เมื่อเฉินผิงเห็นว่าเจียงเหวยก็ไม่รู้เช่นกัน เขาจึงไม่ได้ซักไซ้ แต่ถามว่า “เจียงเหวย คุณรู้เรื่องการปรากฏของสมุนไพรหมื่นปีได้ยังไง? คุณพาคนของคุณมาที่นี่เพื่อเอาสมุนไพรหรือเปล่า?”
เจียงเหวยยิ้มให้คำถามของเขา “ผมไม่ได้ตั้งใจจะคุยโวนะ คุณเฉิน แต่สมุนไพรหมื่นปีต้นเดียวก็ไม่คุ้มกับการที่ผมต้องเดินทางไกลแถมยังต้องพาคนมาด้วยหรอก เรามีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการ เราได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ในระหว่างที่ผ่านมาที่นี่ เราจึงตัดสินใจที่จะมาดูสักหน่อย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...