หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1906

ทุกคนรอคอยการปรากฏของสมุนไพรหมื่นปี พร้อมเก็บงำเจตนาหลายอย่างไว้ในใจ

จู้ห่าวเริ่มเข้าไปหาหงเชียนจิ่วและพูดว่า “หงเชียนจิ่ว ผมคิดว่าเฉินผิงตั้งใจแน่วแน่ที่จะเอาสมุนไพรหมื่นปีไปเป็นของตัวเอง!”

“แล้วถ้าใช่ล่ะ? มันเกี่ยวอะไรกับผม?”

หงเชียนจิ่วแค่มาดูเรื่องสนุกๆ และไม่สนว่าใครจะได้สมุนไพรหมื่นปีไป

“เฉินผิงในตอนนี้ได้ชื่อว่าเป็นคนรุ่นใหม่ผู้มากพรสวรรค์แห่งยุทธภพ หงเชียนจิ่ว ตอนนี้ทุกคนรู้จักแต่เขา แล้วใครรู้จักคุณบ้าง? คุณจะต้องไม่ถูกเงาของเขาบดบัง! ถ้าเฉินผิงได้สมุนไพรหมื่นปีไป ความสามารถของเขาจะเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมากแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้น เราก็คงได้แต่ตะเกียกตะกายใต้เท้าเขา!” จู้ห่าวเกลี้ยกล่อมอีกฝ่ายเสียงเบา

อย่างไรก็ตาม หงเชียนจิ่วไม่ใช่คนโง่ ตอนที่สำนักมังกรจัดพิธีในครั้งนั้น เขาไปที่นั่นด้วยความตั้งใจที่จะหยุดยั้งไม่ให้เฉินผิงขึ้นสู่อำนาจ

แต่เพราะการปรากฏตัวของคุณชี่และทูตชาวต่าวกั๋วเท่านั้น ที่ทำให้ไม่มีใครกล้าเปิดศึกกับเฉินผิง

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หงเชียนจิ่วไม่ต้องการที่จะสู้กับเฉินผิง เพราะเขามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องทำ

“จู้ห่าว หัดทำตัวเป็นคนเจ้าเล่ห์ตั้งแต่เมื่อไหร่? นี่คุณกำลังยั่วยุให้ผมไปจัดการกับเฉินผิงเหรอ? ฟังผมนะ อย่าคิดว่าจะหลอกผมได้ ไม่ว่าใครจะต้องการสมุนไพรหมื่นปีก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผม ผมมาที่นี่เพื่อดูเรื่องสนุกๆ ผมแน่ใจว่าสมุนไพรไม่ใช่เหตุผลแค่ข้อเดียวที่คุณพายอดฝีมือจำนวนมากมาที่นี่ เราทุกคนรู้ดีว่าอะไรที่สำคัญจริงๆ”

สีหน้าของจู้ห่าวเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมเมื่อถูกหงเชียนจิ่วตำหนิ แต่เขาก็ไม่กล้าพูดอะไร

ในตอนนั้นเอง คนสองคนที่สวมชุดดำซ่อนตัวอยู่ในความมืด มองดูผู้คนเบื้องหน้าพวกเขาที่อยู่ห่างไปไม่ไกลเงียบๆ

แม้ว่าจะมีขุนพลยุทธ์ขั้นสูงในหมู่ผู้คนที่มารวมตัวกันที่นั่น แต่ก็ไม่มีใครสังเกตเห็นทั้งสองคน

ทั้งคู่ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากซ่งชิงผิงและ หนิงจื้อ พวกเขากังวลเรื่องสมุนไพรหมื่นปีจนต้องมาดูถึงที่

พระจันทร์บนท้องฟ้ากลมโตขึ้นเรื่อยๆ อารมณ์ของทุกคนปั่นป่วนมากขึ้นเมื่อพวกเขาเห็นว่าเที่ยงคืนกำลังใกล้เข้ามา

บางคนเริ่มหายใจแรงๆ

หลังจากนั้นไม่นาน เมฆดำทะมึนก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ที่ทุกคนอยู่ เมฆเหล่านั้นบดบังดวงจันทร์และเกิดเสียงดังกัมปนาทตามมา

ปรากฏการณ์ผิดธรรมชาติดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที และพวกเขาต่างก็มองไปทางนั้น

“สมุนไพรหมื่นปีโผล่ออกมาแล้ว ไม่ได้อยู่ตรงนี้!”

ทุกคนรีบวิ่งไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ทันทีหลังจากมีคนตะโกนประโยคนั้น

เจียงเหวยจ้องมองปรากฏการณ์ผิดธรรมชาติในทิศทางนั้น และสงสัยจนอยากตามไปดูเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นเฉินผิงยืนนิ่งอยู่ เขาเลยถามด้วยความสงสัย “คุณไม่ไปตรงนั้นเหรอ คุณเฉิน? ไม่อยากได้สมุนไพรหมื่นปีแล้วเหรอครับ?”

อีกฝ่ายยิ้ม “อะไรก็ตามที่ปรากฏขึ้นตรงนั้นไม่ใช่สมุนไพรหมื่นปีแน่...”

เจียงเหวยชะงักกับคำพูดของเขา เขาไม่รู้ว่าทำไมเฉินผิงถึงมั่นใจนัก แต่เขาก็ไม่อาจห้ามความอยากรู้อยากเห็นของเขาได้ จึงมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้