ทุกคนรอคอยการปรากฏของสมุนไพรหมื่นปี พร้อมเก็บงำเจตนาหลายอย่างไว้ในใจ
จู้ห่าวเริ่มเข้าไปหาหงเชียนจิ่วและพูดว่า “หงเชียนจิ่ว ผมคิดว่าเฉินผิงตั้งใจแน่วแน่ที่จะเอาสมุนไพรหมื่นปีไปเป็นของตัวเอง!”
“แล้วถ้าใช่ล่ะ? มันเกี่ยวอะไรกับผม?”
หงเชียนจิ่วแค่มาดูเรื่องสนุกๆ และไม่สนว่าใครจะได้สมุนไพรหมื่นปีไป
“เฉินผิงในตอนนี้ได้ชื่อว่าเป็นคนรุ่นใหม่ผู้มากพรสวรรค์แห่งยุทธภพ หงเชียนจิ่ว ตอนนี้ทุกคนรู้จักแต่เขา แล้วใครรู้จักคุณบ้าง? คุณจะต้องไม่ถูกเงาของเขาบดบัง! ถ้าเฉินผิงได้สมุนไพรหมื่นปีไป ความสามารถของเขาจะเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมากแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้น เราก็คงได้แต่ตะเกียกตะกายใต้เท้าเขา!” จู้ห่าวเกลี้ยกล่อมอีกฝ่ายเสียงเบา
อย่างไรก็ตาม หงเชียนจิ่วไม่ใช่คนโง่ ตอนที่สำนักมังกรจัดพิธีในครั้งนั้น เขาไปที่นั่นด้วยความตั้งใจที่จะหยุดยั้งไม่ให้เฉินผิงขึ้นสู่อำนาจ
แต่เพราะการปรากฏตัวของคุณชี่และทูตชาวต่าวกั๋วเท่านั้น ที่ทำให้ไม่มีใครกล้าเปิดศึกกับเฉินผิง
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หงเชียนจิ่วไม่ต้องการที่จะสู้กับเฉินผิง เพราะเขามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องทำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...