เข้าสู่ระบบผ่าน

หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1910

“เฉินผิง ดอกเหอโส่วอูหมื่นปีไม่ได้เป็นของใคร ใครเอาไปได้ก็เป็นของคนนั้น ทำไมคุณถึงได้อ้างว่าตัวเองเป็นเจ้าของและขู่ให้เราออกไป ก่อนที่คุณจะเอามาเป็นของตัวเอง? นี่คุณจะไม่ไร้เหตุผลเกินไปหน่อยเหรอ?” จู้ห่าวเดินเข้าไปหาเฉินผิงและพูดอย่างเย็นชา

“จะออกไปหรือจะตาย เลือกเอาเลย!”

รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวแผ่ออกมาจากร่างของเฉินผิงทันทีในขณะที่เขาพูด แผ่กระจายไปทุกทิศทางอย่างรุนแรง

เฉินผิงรู้ว่าถ้าเขาห้ามคนเหล่านี้ไม่ได้เสียตั้งแต่ตอนนี้ เขาจะเจอปัญหาไม่รู้จบในอนาคตอันใกล้

ขณะที่ฝูงชนสัมผัสได้ถึงรัศมีอันน่าสะพรึงที่เฉินผิงเปล่งออกมา สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป ไม่ช้าบางคนก็เริ่มเซไปมา

พวกเขารู้ว่ามีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเอาสมุนไพรหมื่นปีมาได้ จึงไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป

“เฉินผิง หมอนี่คงจะเก่งกาจมาก เพราะเขากล้าลุกขึ้นสู้กับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้”

“เขาก่อตั้งสำนักมังกรตั้งแต่อายุยังน้อย แม้แต่คุณชี่ก็ยังหนุนหลังเขา ฉันว่าเราไปกันดีกว่า!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร