หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1912
“จู้ห่าว คุณไม่ควรจะดูถูกคนอื่น ตระกูลเจิ้งไม่ใช่พวกด้อยฝีมือ” เจิ้งอันกั๋วประกาศอย่างมั่นใจขณะที่เขากวัดแกว่งง้าว
“เจิ้งอันกั๋ว คุณคงอยากตายมากสินะ...” จู้ห่าวหรี่ตา เขาดึงพัดทองออกมาจากแขนเสื้อ แสงสีทองส่องสว่างในขณะที่เขาคลี่พัดที่ทำจากทองคำ รัศมีที่ปล่อยออกมาจากพัดนั้นน่ากลัวอย่างยิ่ง
เจิ้งอันกั๋วมีสีหน้าขุ่นมัวเมื่อเห็นว่าพัดทองก็เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์
นอกจากนั้น ชายสูงอายุที่ยืนอยู่ข้างจู้ห่าวก็ปลดปล่อยรัศมีที่แข็งแกร่งเช่นกัน
เขาเป็นขุนพลยุทธ์ระดับสูงสุด เป็นตัวตนที่ใกล้เคียงกับปราชญ์ยุทธ์มากที่สุด
คนที่จู้ห่าวพามาด้วยนั้นดูแกร่งกว่าขุนพลยุทธ์แห่งตระกูลเจิ้งอย่างเห็นได้ชัด
ขุนพลยุทธ์ส่วนใหญ่จากตระกูลเจิ้งอยู่ในระดับหนึ่งถึงระดับสอง แม้แต่เจิ้งอันกั๋วซึ่งแข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขาก็ยังเป็นเพียงระดับสี่
ในทางกลับกัน ระดับต่ำสุดของขุนพลยุทธ์จากตระกูลจู้คือระดับสี่!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...