หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1920

ดวงตาของโจวเจี๋ยไร้วิญญาณ เธอไม่รู้เลยว่าซ่งชิงผิงผู้สุภาพและอ่อนโยนไปอยู่ที่ไหน

ระหว่างที่กำลังถูกเขาข่มเหง ก็มีคนเปิดประตูเข้ามาในห้อง

ซ่งชิงผิงตกใจและหันไปด่าคนที่เพิ่งพรวดพราดเข้ามา อย่างไรก็ตาม เขาก็เงียบไปเมื่อเห็นหน้าผู้มาเยือนและสวมเสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ

"ท่านทูตมาร...” ซ่งชิงผิงทักทายอย่างนอบน้อม

แน่นอนว่าคนที่มาคือหนิงจื้อซึ่งสวมชุดสีดำ เขาเพ่งมองโจวเจี๋ยชั่วครู่ เธอรีบคลุมร่างของตัวเองด้วยผ้าห่ม

หนิงจื้อยิ้มเย้ย และเมื่อเขาพูด เสียงของเขาช่างแหบพร่า “ซ่งชิงผิง ฉันแปลกใจที่แกยังมีอารมณ์มาเล่นสนุกกับผู้หญิง ช่างวิเศษเหลือเกิน...”

ทันทีที่โจวเจี๋ยได้ยินเสียง เธอก็รู้ทันทีว่ามีวิญญาณอยู่ในตัวของชายผู้ยืนอยู่ที่ประตู

มีแต่ศิษย์ของสำนักใจทมิฬเท่านั้นที่จะถูกสิงแบบนี้ได้ เพราะการกระทำดังกล่าวเป็นสิ่งต้องห้ามในสำนักมาร

โจวเจี๋ยจ้องไปที่หนิงจื้อเขม็ง การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของคนที่ดูไม่คุ้นหน้าที่สำนักมาร ทำให้โจวเจี๋ยรู้สึกได้ถึงอันตราย

"ท่านทูตมาร ผะ-ผม—”

ซ่งชิงผิงอยากอธิบายให้เขาฟัง แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน

"พอแล้ว ฉันไม่ต้องการคำอธิบายของแก งานที่ฉันมอบหมายให้ไปถึงไหนแล้ว?” หนิงจื้อถาม

“เฉินผิงกินน้ำยาผกผันพลังแล้ว ผมเดาว่าตอนนี้เขาคงกลายเป็นคนธรรมดาเรียบร้อย” ซ่งชิงผิงตอบ

"ดี ทีนี้เราจะได้จัดการกับเฉินผิงซะที จากนั้นก็ถึงเวลาที่เราจะกำจัดกับคนเหล่านั้นบนเกาะเผิงไหล หลังจากวันนี้ แกจะได้เป็นรองเจ้าสำนักตัวจริง” หนิงจื้อพูดขณะตบไหล่ซ่งชิงผิง

“ขอบคุณครับ ท่านทูตมาร ผมจะไปดำเนินการทันที”

ซ่งชิงผิงหันมามองโจวเจี๋ยก่อนจะเดินออกจากห้องไป

ในไม่ช้าก็เหลือแค่โจวเจี๋ยและหนิงจื้อที่ยังอยู่ในห้อง

“นานมากแล้วที่สำนักของเราเกิดความขัดแย้งครั้งใหญ่กับคนอื่น”

พวกระดับสูงพากันคุยเรื่อยเปื่อย แต่หลิวจวี่ชือไม่เหมือนคนอื่นๆ เขากำลังขมวดคิ้วอยู่เงียบๆ

“หลิวจวี่ชือ วันนี้นายไม่ได้อยู่ที่สำนัก นายคงไม่รู้ว่าคุณซ่งพาพวกเราไปถล่มคู่ต่อสู้จนย่อยยับขนาดไหน” มีคนหนึ่งอธิบายให้หลิวจวี่ชือฟัง

ฝ่ายหลังพยักหน้า แต่ยังมีความกังวลบนใบหน้าของเขา

ดูเหมือนหลิวจวี่ชือจะได้เรียนรู้อะไรบางอย่าง

ไม่นานซ่งชิงผิงก็มาถึง และคนอื่นๆ ก็รีบเงียบปากและจับจองที่นั่ง

“ทุกคน ที่ผมเรียกพวกคุณมารวมกันที่นี่เพราะมีเรื่องจะประกาศ พวกคุณคงรู้เรื่องการฟื้นฟูพลังวิญญาณและความขัดแย้งครั้งใหม่แล้ว เหล่าสำนักที่อ้างว่าตนเป็นฝ่ายคุณธรรมจะพยายามกำจัดพวกเราวิญญาณปีศาจอย่างแน่นอน ดังนั้นเราจะผนึกกำลังกับสำนักใจทมิฬ ก่อนที่การฟื้นฟูพลังวิญญาณจะเริ่มขึ้น เราสองฝ่ายมีรากเหง้าเดียวกัน แล้วทำไมถึงต้องเป็นศัตรูกันด้วยล่ะ? ตราบใดที่เราร่วมมือกัน สำนักและตระกูลทรงอิทธิพลเหล่านั้นจะไม่ทางต่อกรเราได้ พวกเขาจะยอมศิโรราบต่อเรา!”

คำพูดของซ่งชิงผิงทำเอาฝูงชนแตกตื่น