หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1920

ดวงตาของโจวเจี๋ยไร้วิญญาณ เธอไม่รู้เลยว่าซ่งชิงผิงผู้สุภาพและอ่อนโยนไปอยู่ที่ไหน

ระหว่างที่กำลังถูกเขาข่มเหง ก็มีคนเปิดประตูเข้ามาในห้อง

ซ่งชิงผิงตกใจและหันไปด่าคนที่เพิ่งพรวดพราดเข้ามา อย่างไรก็ตาม เขาก็เงียบไปเมื่อเห็นหน้าผู้มาเยือนและสวมเสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ

"ท่านทูตมาร...” ซ่งชิงผิงทักทายอย่างนอบน้อม

แน่นอนว่าคนที่มาคือหนิงจื้อซึ่งสวมชุดสีดำ เขาเพ่งมองโจวเจี๋ยชั่วครู่ เธอรีบคลุมร่างของตัวเองด้วยผ้าห่ม

หนิงจื้อยิ้มเย้ย และเมื่อเขาพูด เสียงของเขาช่างแหบพร่า “ซ่งชิงผิง ฉันแปลกใจที่แกยังมีอารมณ์มาเล่นสนุกกับผู้หญิง ช่างวิเศษเหลือเกิน...”

ทันทีที่โจวเจี๋ยได้ยินเสียง เธอก็รู้ทันทีว่ามีวิญญาณอยู่ในตัวของชายผู้ยืนอยู่ที่ประตู

มีแต่ศิษย์ของสำนักใจทมิฬเท่านั้นที่จะถูกสิงแบบนี้ได้ เพราะการกระทำดังกล่าวเป็นสิ่งต้องห้ามในสำนักมาร

โจวเจี๋ยจ้องไปที่หนิงจื้อเขม็ง การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของคนที่ดูไม่คุ้นหน้าที่สำนักมาร ทำให้โจวเจี๋ยรู้สึกได้ถึงอันตราย