หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1926
โจวเจี๋ยพยายามยันตัวลุกขึ้นเมื่อเห็นซ่งชิงผิงเข้ามาในห้อง แต่เธอก็หมดเรี่ยวแรง
เธอจ้องไปที่ซ่งชิงผิง ความโกรธพุ่งพล่านในตัวเธอ ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคุณจะเป็นผู้ชายแบบนี้!
ซ่งชิงผิงเมินเฉยต่อสายตาอาฆาตของโจวเจี๋ย เขาค่อยๆ ย่อตัวลงมาอยู่ในระดับสายตาของเธอแล้วลูบแก้มเธอเบาๆ “อย่ามองผมแบบนั้นสิ ตอนนั่วทั้งสำนักมารเป็นของผมแล้ว และคุณจะเป็นว่าที่ภรรยาของเจ้าสำนักในอนาคตอันใกล้ คุณควรจะมีความสุข"
เขาโถมตัวเข้าหาโจวเจี๋ยและบังคับให้เธอจูบกับเขา
โจวเจี๋ยขัดขืน เธอกัดริมฝีปากของซ่งชิงผิงอย่างแรง
ซ่งชิงผิงถอยกลับด้วยความเจ็บปวดและตบเธอที่แก้มด้วยความโกรธ เลือดไหลออกจากมุมปากของเธอ
“ก็แค่ยอมรับมาว่าคุณเป็นของผม ทำไมถึงคุณยังทำตัวแบบนี้?”
เขาอุ้มเธอพาดไหล่แล้วพาเธอไปที่เตียงของเขา
โจวเจี๋ยหันหน้าหนีและร้องไห้อย่างเงียบๆ ไร้เรี่ยวแรงเกินกว่าจะขัดขืนได้อีก
ในขณะนั้น หลิวจวี่ชือกำลังพาเฉินผิงไปที่ห้องโถงใหญ่ของสำนักมาร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...