หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1926

โจวเจี๋ยพยายามยันตัวลุกขึ้นเมื่อเห็นซ่งชิงผิงเข้ามาในห้อง แต่เธอก็หมดเรี่ยวแรง

เธอจ้องไปที่ซ่งชิงผิง ความโกรธพุ่งพล่านในตัวเธอ ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคุณจะเป็นผู้ชายแบบนี้!

ซ่งชิงผิงเมินเฉยต่อสายตาอาฆาตของโจวเจี๋ย เขาค่อยๆ ย่อตัวลงมาอยู่ในระดับสายตาของเธอแล้วลูบแก้มเธอเบาๆ “อย่ามองผมแบบนั้นสิ ตอนนั่วทั้งสำนักมารเป็นของผมแล้ว และคุณจะเป็นว่าที่ภรรยาของเจ้าสำนักในอนาคตอันใกล้ คุณควรจะมีความสุข"

เขาโถมตัวเข้าหาโจวเจี๋ยและบังคับให้เธอจูบกับเขา

โจวเจี๋ยขัดขืน เธอกัดริมฝีปากของซ่งชิงผิงอย่างแรง

ซ่งชิงผิงถอยกลับด้วยความเจ็บปวดและตบเธอที่แก้มด้วยความโกรธ เลือดไหลออกจากมุมปากของเธอ

“ก็แค่ยอมรับมาว่าคุณเป็นของผม ทำไมถึงคุณยังทำตัวแบบนี้?”

เขาอุ้มเธอพาดไหล่แล้วพาเธอไปที่เตียงของเขา

โจวเจี๋ยหันหน้าหนีและร้องไห้อย่างเงียบๆ ไร้เรี่ยวแรงเกินกว่าจะขัดขืนได้อีก

ในขณะนั้น หลิวจวี่ชือกำลังพาเฉินผิงไปที่ห้องโถงใหญ่ของสำนักมาร

ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในห้องโถง ก็มีคนจำนวนหนึ่งล้อมพวกเขาไว้

หลิวจวี่ชือมองไปที่ชายเหล่านั้นทุกคน ใบหน้าของเขาดูเศร้าโศกเหลือหลาย

“พวกคุณล้วนเป็นคนของสำนักมาร ทำไมถึงได้กลายเป็นผู้ทรยศต่อสำนักได้? ซ่งชิงผิงอยู่ไหน” หลิวจวี่ชือตะโกนใส่คนที่อยู่รอบตัวเขา

ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ อันที่จริงไม่มีใครอยากสู้กับหลิวจวี่ชือเลย

“หลิวจวี่ชือ คุณควรใช้โอกาสนี้หนีไปในขณะที่คุณซ่งไม่อยู่แถวนี้ เราจะไม่หยุดคุณเอาไว้” สมาชิกระดับสูงของสำนักมารกล่าว

“ผมจะไม่หนี! ถ้าผมไปสำนักมารคงสูญสิ้น ผมพาคุณเฉินมาที่นี่เพื่อช่วยสำนักแห่งนี้ เราจะฆ่าซ่งชิงผิง!” หลิวจวี่ชือประกาศ

“ฮึ่ม! คุณจองหองเกินไปแล้ว หลิวจวี่ชือ! คิดว่าคุณสามารถฆ่าคุณซ่งได้จริงๆ เหรอ?”

คนของซ่งชิงผิงหลายคนเข้ามาหาหลิวจวี่ชือ คนเหล่านี้คือพวกที่สนับสนุนแผนการของซ่งชิงผิง

ตูม!

เฉินผิงลงมือข่มขวัญ เพราะเขารู้ว่าวิธีจัดการกับคนเหล่านั้นที่ดีที่สุดคือทำให้พวกเขาตกใจและหวาดกลัว

แน่นอนว่าการระเบิดพลังของเฉินผิงทำให้พวกเขาทุกคนตกตะลึง

แม้แต่พวกที่ภักดีต่อซ่งชิงผิงก็ยังดูหวาดกลัวขณะที่พวกเขาเริ่มถอยห่าง

“ไปตามซ่งชิงผิงมา ไม่อย่างนั้นพวกคุณจะต้องตายกันหมด…” เฉินผิงย้ำด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

ชายเหล่านั้นมองดูศพที่แหลกเละของสหายและรีบไปในทันที

สมาชิกที่เหลือของสำนักมารไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ พวกเขาไม่คาดคิดว่าพลังของเฉินผิงจะน่ากลัวถึงเพียงนี้

ในขณะนั้น ซ่งชิงผิงยังคงสนุกสนานกับการหยอกเย้าโจวเจี๋ยยู่ในห้อง

ประตูเปิดออกและคนของเขาหลายคนรีบเข้ามา

แต่แล้วพวกเขาก็หยุดอยู่กับที่ ชะงักเมื่อเห็นภาพตรงหน้า