หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1926

โจวเจี๋ยพยายามยันตัวลุกขึ้นเมื่อเห็นซ่งชิงผิงเข้ามาในห้อง แต่เธอก็หมดเรี่ยวแรง

เธอจ้องไปที่ซ่งชิงผิง ความโกรธพุ่งพล่านในตัวเธอ ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคุณจะเป็นผู้ชายแบบนี้!

ซ่งชิงผิงเมินเฉยต่อสายตาอาฆาตของโจวเจี๋ย เขาค่อยๆ ย่อตัวลงมาอยู่ในระดับสายตาของเธอแล้วลูบแก้มเธอเบาๆ “อย่ามองผมแบบนั้นสิ ตอนนั่วทั้งสำนักมารเป็นของผมแล้ว และคุณจะเป็นว่าที่ภรรยาของเจ้าสำนักในอนาคตอันใกล้ คุณควรจะมีความสุข"

เขาโถมตัวเข้าหาโจวเจี๋ยและบังคับให้เธอจูบกับเขา

โจวเจี๋ยขัดขืน เธอกัดริมฝีปากของซ่งชิงผิงอย่างแรง

ซ่งชิงผิงถอยกลับด้วยความเจ็บปวดและตบเธอที่แก้มด้วยความโกรธ เลือดไหลออกจากมุมปากของเธอ

“ก็แค่ยอมรับมาว่าคุณเป็นของผม ทำไมถึงคุณยังทำตัวแบบนี้?”

เขาอุ้มเธอพาดไหล่แล้วพาเธอไปที่เตียงของเขา

โจวเจี๋ยหันหน้าหนีและร้องไห้อย่างเงียบๆ ไร้เรี่ยวแรงเกินกว่าจะขัดขืนได้อีก

ในขณะนั้น หลิวจวี่ชือกำลังพาเฉินผิงไปที่ห้องโถงใหญ่ของสำนักมาร

ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในห้องโถง ก็มีคนจำนวนหนึ่งล้อมพวกเขาไว้

หลิวจวี่ชือมองไปที่ชายเหล่านั้นทุกคน ใบหน้าของเขาดูเศร้าโศกเหลือหลาย

“พวกคุณล้วนเป็นคนของสำนักมาร ทำไมถึงได้กลายเป็นผู้ทรยศต่อสำนักได้? ซ่งชิงผิงอยู่ไหน” หลิวจวี่ชือตะโกนใส่คนที่อยู่รอบตัวเขา

ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ อันที่จริงไม่มีใครอยากสู้กับหลิวจวี่ชือเลย

“หลิวจวี่ชือ คุณควรใช้โอกาสนี้หนีไปในขณะที่คุณซ่งไม่อยู่แถวนี้ เราจะไม่หยุดคุณเอาไว้” สมาชิกระดับสูงของสำนักมารกล่าว

“ผมจะไม่หนี! ถ้าผมไปสำนักมารคงสูญสิ้น ผมพาคุณเฉินมาที่นี่เพื่อช่วยสำนักแห่งนี้ เราจะฆ่าซ่งชิงผิง!” หลิวจวี่ชือประกาศ

“ฮึ่ม! คุณจองหองเกินไปแล้ว หลิวจวี่ชือ! คิดว่าคุณสามารถฆ่าคุณซ่งได้จริงๆ เหรอ?”

คนของซ่งชิงผิงหลายคนเข้ามาหาหลิวจวี่ชือ คนเหล่านี้คือพวกที่สนับสนุนแผนการของซ่งชิงผิง

ตูม!