หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1925

เฉินผิงรู้สึกหนาวยะเยือกเมื่อได้ยินคำพูดของหลิวจวี่ชือ สถานการณ์เป็นไปตามที่เขาคาดไว้

ซ่งชิงผิงดูไม่เหมือนกับคนเดิมที่เขาเคยเป็น เขาทะเยอทะยานจนน่ากลัว

“หลิวจวี่ชือ เกิดอะไรขึ้นกับสำนักมารกันแน่?” เฉินผิงถาม

หลิวจวี่ชือถอนหายใจและพูดว่า “ซ่งชิงผิงฆ่าเจ้าสำนักมารเมื่อนานมาแล้ว และเขาคอยควบคุมสำนักมารอย่างลับๆ พร้อมสร้างกองทัพของตัวเองนับตั้งแต่นั้น ตอนนี้เมื่อเวลามาถึง เขาจึงจะเข้ายึดครองสำนักมาร”

ขณะที่หลิวจวี่ชือพูด พวกระดับสูงหลายคนของสำนักมารก็ไล่ตามมาจนทัน

พวกนั้นประหลาดใจที่เห็นเฉินผิง คนหนึ่งชี้ไปที่หลิวจวี่ชือและพูดอย่างไม่พอใจ “หลิวจวี่ชือ เงียบปากแล้วมากับเราซะ นี่คือคำสั่งของคุณซ่ง ไม่อย่างนั้นเราก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้ความรุนแรง”

“ฮึ! พวกแกทุกคนล้วนเป็นคนทรยศ! นายของเราปฏิบัติต่อพวกแกเป็นอย่างดี ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครสนใจที่จะล้างแค้นให้กับการตายของเขา! ไอ้พวกทรยศ!” หลิวจวี่ชือถ่มน้ำลายใส่คนพวกนั้นด้วยความโกรธ

ใบหน้าของพวกเขาบึ้งตึงด้วยโทสะ ไม่มีใครชอบถูกเรียกว่าคนทรยศ

“หลิวจวี่ชือ เราทุกคนแค่พยายามเอาชีวิตรอด อย่าทำให้เรื่องมันยุ่งยากกว่านี้เลย”

ชายเหล่านั้นเริ่มเข้าใกล้หลิวจวี่ชือช้าๆ

หลิวจวี่ชือกัดฟัน ใบหน้าของเขาดูสิ้นหวัง

“พวกคุณมาจากสำนักเดียวกันแท้ๆ ทำไมเผลอแป๊บเดียวถึงหักหลังกันเสียแล้ว? ทั้งหมดนี้เป็นเพราะซ่งชิงผิงหรือเปล่าครับ?” เฉินผิงพูดพลางก้าวเข้าไปขวางระหว่างหลิวจวี่ชือกับชายเหล่านั้น

พวกเขาหันไปหาเฉินผิงด้วยสีหน้าเย็นชาและตอบอย่างเฉยเมย “อย่าเข้ามาสอด เฉินผิง นี่มันเรื่องของสำนักมาร! ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ อย่าเข้ามายุ่งจะดีกว่า!”

“ผมมีความสัมพันธ์ในทางธุรกิจกับสำนักมาร หากมีปัญหาภายในสำนัก ผมก็ต้องกังวลอยู่แล้ว พวกคุณจงไปซะ ไปบอกซ่งชิงผิงว่าผมมาที่นี่เพื่อฆ่าเขา” เฉินผิงประกาศด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน

ใบหน้าชายเหล่านั้นบิดเบี้ยวด้วยความโกรธที่มีต่อคำพูดของเฉินผิง