“หนิงจื้อ นี่ยังไม่ใช่วิชาทั้งหมดของฉันนะ ฉันจะให้แกได้ลิ้มรสความสามารถของฉันให้เต็มที่”
แสงสีทองจางๆ ส่องออกมาจากมือของเฉินผิงระหว่างที่เขาพูด
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทั้งหนิงจื้อและวิญญาณในตัวเขาก็ตื่นตระหนก
หนิงจื้อไม่มีโอกาสชนะเมื่อต้องเจอกับเฉินผิง หูหม่าซือและเจียงเหวย อีกทั้งศัตรูของเขายังมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์
“หดร่างของแกสิ” วิญญาณแนะหนิงจื้อ
หนิงจื้อไม่มีทางเลือกนอกจากกัดฟันและทำตามคำแนะนำของวิญญาณ ร่างกายของเขาเริ่มหดตัวลงทันที และในที่สุดเขาก็หลุดพ้นจากบ่วงมัดเซียน
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาได้รับอิสรภาพ หมัดของเฉินผิงก็พุ่งลงมา
“หมัดเซิ่งกวง!”
หนิงจื้อไม่ได้หลบเมื่อการโจมตีที่น่าสะพรึงของเฉินผิงเข้ามาใกล้ เป็นผลให้หมัดอันทรงพลังทะลวงตรงๆ เข้าที่หน้าอกของหนิงจื้อ
หนิงจื้อกระอักเลือดออกมาเต็มปากและจ้องเฉินผิงเขม็ง “เฉินผิง กะ-แกจำเป็นต้องโหดเหี้ยมและกระหายที่จะกำจัดฉันขนาดนี้เลยหรือ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...