หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1924

“หนิงจื้อ นี่ยังไม่ใช่วิชาทั้งหมดของฉันนะ ฉันจะให้แกได้ลิ้มรสความสามารถของฉันให้เต็มที่”

แสงสีทองจางๆ ส่องออกมาจากมือของเฉินผิงระหว่างที่เขาพูด

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทั้งหนิงจื้อและวิญญาณในตัวเขาก็ตื่นตระหนก

หนิงจื้อไม่มีโอกาสชนะเมื่อต้องเจอกับเฉินผิง หูหม่าซือและเจียงเหวย อีกทั้งศัตรูของเขายังมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์

“หดร่างของแกสิ” วิญญาณแนะหนิงจื้อ

หนิงจื้อไม่มีทางเลือกนอกจากกัดฟันและทำตามคำแนะนำของวิญญาณ ร่างกายของเขาเริ่มหดตัวลงทันที และในที่สุดเขาก็หลุดพ้นจากบ่วงมัดเซียน

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาได้รับอิสรภาพ หมัดของเฉินผิงก็พุ่งลงมา

“หมัดเซิ่งกวง!”

หนิงจื้อไม่ได้หลบเมื่อการโจมตีที่น่าสะพรึงของเฉินผิงเข้ามาใกล้ เป็นผลให้หมัดอันทรงพลังทะลวงตรงๆ เข้าที่หน้าอกของหนิงจื้อ

หนิงจื้อกระอักเลือดออกมาเต็มปากและจ้องเฉินผิงเขม็ง “เฉินผิง กะ-แกจำเป็นต้องโหดเหี้ยมและกระหายที่จะกำจัดฉันขนาดนี้เลยหรือ?”

“ไร้สาระ ตัวปัญหาอย่างแกไม่ควรมีตัวตนอยู่ในโลกนี้”

สายตาของเฉินผิงนั้นเย็นชาและไม่มีความสงสารอยู่เลยแม้แต่น้อย วินาทีต่อมา เขาก็พุ่งเข้าไปหาหนิงจื้ออีกครั้ง

ตูม!

คราวนี้เฉินผิงปลดปล่อยพลังถึงขีดสุด ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เขาก็เกือบทำให้ร่างกายท่อนบนของหนิงจื้อแตกสลาย ทำเอาร่างท่อนบนชุ่มโชกไปด้วยเลือด แม้แต่รัศมีของเขาก็อ่อนแอลงอย่างมาก!

เมื่อเห็นหนิงจื้ออยู่ในสภาพนั้น หูหม่าซือและเจียงเหวยก็ระวังตัวน้อยลง เมื่อดูจากสภาพของหนิงจื้อในตอนนี้ เฉินผิงสามารถจัดการเขาได้ในหมัดเดียว

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงพบว่าสถานการณ์ดูแปลกไปเล็กน้อย หนิงจื้ออาจจะไม่ได้แข็งแกร่งเท่าฉันก็จริง แต่เขาก็ไม่น่าจะอ่อนแอถึงขนาดเกือบตายหลังจากรับหมัดของฉันแค่สองสามหมัด

ถึงกระนั้น ท่าทางใกล้ตายของหนิงจื้อก็ไม่ได้ดูเสแสร้งสำหรับเฉินผิง ซึ่งทำให้เฉินผิงไม่เข้าใจ

“เฉินผิง จำคำพูดของฉันเอาไว้ ถ้าฉันไม่ตายในวันนี้ ฉันจะฉีกแกให้เป็นชิ้นๆ” หนิงจื้อคำราม ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธระหว่างที่เขายังยั่วยุเฉินผิง

"ไปกันเถอะ เราก็จะไปที่สำนักมารด้วย ผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เป็นไปได้ไหมว่า สำนักมารกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะสมรู้ร่วมคิดกันจริงๆ?”

เฉินผิงต้องการตรวจสอบว่าสำนักมารตกอยู่ภายใต้การควบคุมของซ่งชิงผิงจริงหรือไม่

เฉินผิงพาหูหม่าซือไปที่สำนักมาร ขณะที่เจียงเหวยและยอดฝีมือของตระกูลเจียงก็ตามมาด้วย

เมื่อพวกเขามาถึงทางเข้าอาณาจักรลับของสำนักมาร พวกเขาก็เห็นว่าที่ประตูส่องแสงระยิบระยับ และคนๆ หนึ่งที่ร่างปกคลุมไปด้วยเลือดก็เดินโซเซออกมา

ชายคนนั้นเดินกะโผลกกระเผลกไปหาเฉินผิงและพรรคพวกของเขา โดยมีคนอื่นๆ อีกหลายคนไล่ตามมา

เมื่อเขาเข้ามาใกล้ เฉินผิงจึงตระหนักว่าชายผู้ตัวโชกเลือดไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลิวจวี่ชือ ซึ่งเขาเคยต่อสู้ด้วยมาก่อน

พวกที่ไล่ตามมาเป็นคนของสำนักมาร ซึ่งเฉินผิงเคยเจอมาก่อนในห้องโถงใหญ่ของสำนัก

เมื่อเห็นเฉินผิง หลิวจวี่ชือก็ชะงักไปสองสามวินาทีก่อนที่เขาจะพูดอย่างร้อนรน “เฉินผิง คุณมาได้ถูกจังหวะพอดี มีการก่อจลาจลเกิดขึ้นภายในสำนักมาร และคนพวกนั้นกลายเป็นผู้ติดตามของซ่งชิงผิง สำนักมารกับสำนักใจทมิฬได้รวมเป็นสำนักเดียวกันอย่างเหนียวแน่น ผมคิดว่าการเป็นพันธมิตรระหว่างคุณกับสำนักมารน่าจะเป็นเรื่องหลอกลวง คุณควรหนีไปซะในตอนที่คุณยังหนีได้”