เมื่อได้ยินคำพูดของหูหม่าซือ ทุกคนก็แทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ พากันปิดปากเพื่อไม่ให้เสียงเล็ดรอดออกมา
แม้แต่หลิวจวี่ชือที่ดูร้อนรนตลอดเวลาก็ยังหัวเราะออกมา
“หรือคุณจะอยากให้ผมเห็นว่าเราต่างชั้นกันขนาดไหน? การโดนนอกใจนี่มันน่าทึ่งขนาดนั้นเลย?” เฉินผิงล้อเลียน
ใบหน้าของซ่งชิงผิงบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ กล้ามเนื้อกรามของเขากระตุกพลางคำราม “อยากหัวเราะเท่าไหร่ก็เชิญ เดี๋ยวก็เห็นว่าเวทย์วิญญาณพฤกษาของผมทรงพลังแค่ไหน!”
แล้วทุกคนก็ต้องประหลาดใจ เมื่อต้นอ่อนสีเขียวขนาดเล็กเริ่มงอกขึ้นบนหัวของซ่งชิงผิง เถาวัลย์เขียวขจีลำหนาโผล่ออกมาปกคลุมทั่วร่างซ่งชิงผิง
ดูราวกับว่าซ่งชิงผิงกำลังสวมเสื้อกั๊กที่ถักทอจากเถาวัลย์ มือของเขากลายเป็นเถาวัลย์ เขาพุ่งเข้าหาเฉินผิงด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ
แววตาของเฉินผิงเผยความตกใจเมื่อเห็นการกลายร่างของซ่งชิงผิง
ซ่งชิงผิงยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า? หรือเขาจะเป็นปีศาจต้นไม้ที่ปลอมตัวมา?
เฉินผิงตกอยู่ในสภาพมึนงงเมื่อเถาวัลย์เลื้อยพันรอบตัวเขา ยกเขาจากพื้นขึ้นสู่ในอากาศอย่างว่องไว
เฉินผิงพยายามดิ้นรนในทันใดเพื่อปลดปล่อยตัวเอง แต่เถาวัลย์รัดตัวเขาแน่นราวกับว่าพวกมันอยากจะรัดเขาให้ตาย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...