หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1932

เมื่อได้ยินคำพูดของหูหม่าซือ ทุกคนก็แทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ พากันปิดปากเพื่อไม่ให้เสียงเล็ดรอดออกมา

แม้แต่หลิวจวี่ชือที่ดูร้อนรนตลอดเวลาก็ยังหัวเราะออกมา

“หรือคุณจะอยากให้ผมเห็นว่าเราต่างชั้นกันขนาดไหน? การโดนนอกใจนี่มันน่าทึ่งขนาดนั้นเลย?” เฉินผิงล้อเลียน

ใบหน้าของซ่งชิงผิงบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ กล้ามเนื้อกรามของเขากระตุกพลางคำราม “อยากหัวเราะเท่าไหร่ก็เชิญ เดี๋ยวก็เห็นว่าเวทย์วิญญาณพฤกษาของผมทรงพลังแค่ไหน!”

แล้วทุกคนก็ต้องประหลาดใจ เมื่อต้นอ่อนสีเขียวขนาดเล็กเริ่มงอกขึ้นบนหัวของซ่งชิงผิง เถาวัลย์เขียวขจีลำหนาโผล่ออกมาปกคลุมทั่วร่างซ่งชิงผิง

ดูราวกับว่าซ่งชิงผิงกำลังสวมเสื้อกั๊กที่ถักทอจากเถาวัลย์ มือของเขากลายเป็นเถาวัลย์ เขาพุ่งเข้าหาเฉินผิงด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ

แววตาของเฉินผิงเผยความตกใจเมื่อเห็นการกลายร่างของซ่งชิงผิง

ซ่งชิงผิงยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า? หรือเขาจะเป็นปีศาจต้นไม้ที่ปลอมตัวมา?

เฉินผิงตกอยู่ในสภาพมึนงงเมื่อเถาวัลย์เลื้อยพันรอบตัวเขา ยกเขาจากพื้นขึ้นสู่ในอากาศอย่างว่องไว

เฉินผิงพยายามดิ้นรนในทันใดเพื่อปลดปล่อยตัวเอง แต่เถาวัลย์รัดตัวเขาแน่นราวกับว่าพวกมันอยากจะรัดเขาให้ตาย!

ซ่งชิงผิงตะโกนเสียงดัง “ฮ่า! เฉินผิง ผมน่ะไม่กระจอกหรอกนะ”

“นี่คุณเป็นมนุษย์หรือปีศาจ?” เฉินผิงรู้สึกสับสน

ซ่งชิงผิงกลายเป็นสิ่งนี้ได้ยังไงกัน?

“ผมเป็นทั้งมนุษย์และเป็นปีศาจด้วย คุณกลัวหรือยังล่ะ?” ซ่งชิงผิงเย้ยหยัน

เขาเปลี่ยนไปอย่างมาก รูปลักษณ์ที่อ่อนโยนในอดีตของเขาถูกแทนที่ด้วยใบหน้าที่ไม่น่ามอง

ที่ประตู โจวเจี๋ยนึกอย่ากจะอาเจียนเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่เคยใช้ร่วมกันเมื่อแต่ก่อน

เธอไม่เคยคิดฝันเลยว่าชายที่เธอรักจะกลายเป็นสัตว์ประหลาด!

"กลัวเหรอ? ผมไม่เคยกลัวอะไรทั้งนั้น ถ้าคุณเป็นปีศาจ ผมก็จะเป็นคนสังหารปีศาจเอง” เฉินผิงป่าวประกาศ

แสงสีทองเจิดจ้าไปทั่วโดยไม่ทันตั้งตัว และกระบี่พิฆาตมังกรอันแข็งแกร่งก็ผุดขึ้นมาจากอากาศ มันตวัดลงไปด้วยคมดาบอันสง่างาม

ฉับ!