เฉินผิงใช้เรี่ยวแรงมากเกินไปในการปลดปล่อยเพลงดาบเทพเจ้าเก้าเงาและการสร้างร่างเงาห้าร่างของตัวเอง
ลำแสงที่เปล่งออกมาจากร่างเงานั้นก่อเกิดจากความแข็งแกร่งในตัวเฉินผิงเช่นกัน
หากร่างเงาเป็นเพียงภาพลวงตา พวกมันก็จะไม่สามารถโจมตีได้เลย
ซ่งชิงผิงอ้าปากค้างใส่เฉินผิงด้วยความประหลาดใจ เขางัดเอากระบวนท่าไม้ตายออกมาใช้ แต่ก็ยังไม่สามารถกำราบเฉินผิงได้ แถมยังสะกดการเคลื่อนไหวของเฉินผิงไม่สำเร็จอีกต่างหาก
จากนั้นซ่งชิงผิงก็เหลือบไปเห็นว่าเฉินผิงหอบหายใจหนักหน่วง มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อยเมื่อมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นในหัวของเขา
“ไม่ว่าคุณจะใช้วิชาอะไรก็ตาม เฉินผิง คุณมีแต่จะเสียพลังวิญญาณจำนวนมากเท่านั้น ส่วนทางผมมีพลังแห่งกฎอยู่ในกำมือ เวลาของคุณหมดแล้ว! เตรียมพบกับความตายได้เลย!”
ซ่งชิงผิงรู้ว่าเฉินผิงถึงขีดจำกัดแล้ว
เขาเปลี่ยนท่วงท่าของตัวเอง จากนั้นซ่งชิงผิงก็ยืนนิ่งตรงจุดนั้นอย่างมั่นคง และส่งเถาวัลย์แทงลึกลงไปใต้ดิน วินาทีต่อมา รัศมีของเขาก็ทวีความเข้มข้นขึ้น
เถาวัลย์จำนวนนับไม่ถ้วนเริ่มบิดขณะที่พวกมันพันรอบกัน โบกสะบัดไปมากลางอากาศด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้น
ทันใดนั้น พายุทอร์นาโดก็ถูกเสกขึ้นมาบนท้องฟ้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...