หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1934

ด้วยการสะบัดมือของเขา เฉินผิงเหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นไปบนท้องฟ้า

กระบี่พิฆาตมังกรหมุนกลางอากาศก่อนจะพุ่งไปทางซ่งชิงผิง

ซ่งชิงผิงตกใจรีบถอยหลังไปหลายก้าว อย่างไรก็ตาม พายุทอร์นาโดก็สงบลงทันทีหลังจากถูกแสงสีทองของกระบี่พิฆาตมังกรจู่โจม

พลังที่น่าหวาดกลัวกระจายไปทั่วราวกับไฟป่า เพราะแบบนั้นเฉินผิงจึงถูกพัดกลับมาครั้งแล้วครั้งเล่า

สถานการณ์ดูไม่เป็นใจกับซ่งชิงผิงนัก ในขณะเขาพยายามสกัดกระบี่พิฆาตมังกรและดาบวิญญาณไว้ด้วยเถาวัลย์ของเขา

แต่แล้วเถาวัลย์ทั้งหมดของเขาก็ถูกตัดขาดด้วยแสงอันคมกริบที่ปล่อยออกมาจากกระบี่พิฆาตมังกร

ตูม!

กระบี่พิฆาตมังกรฟันเข้าที่ซ่งชิงผิงอย่างไร้ปราณี

เพียงเท่านั้น แขนของซ่งชิงผิงก็ถูกตัดขาด เลือดสีแดงเข้มเริ่มไหลซึมออกมาขณะที่รัศมีของเขาจางหายไป

พอมองดูแขนที่ขาดอยู่บนพื้น เขาก็สติแตก

เสียงแห่งความสิ้นหวังดังท่วมท้นในตัวเขา เวทย์วิญญาณพฤกษาสลายตัวอย่างสิ้นเชิง เขากลับคืนสู่ร่างที่แท้จริงพร้อมคุกเข่าลง

“ดะ-ได้ไง... เป็นไปได้ยังไงกัน?” เขาพึมพำกับตัวเอง

เขาเป็นถึงขุนพลยุทธ์ระดับสูงสุด และเขากำลังยืนอยู่ในอาณาจักรลับของสำนักมาร ไม่เพียงแต่เขาจะได้เปรียบจากการควบคุมพลังแห่งกฎเท่านั้น แต่เขายังใช้กระทั่งเวทย์วิญญาณพฤกษา

ทำไมมันถึงลงเอยแบบนี้ล่ะ?

จากนั้นซ่งชิงผิงก็เบนสายตาไปที่เฉินผิงอย่างไม่อยากจะเชื่อ

เฉินผิงเป็นเพียงขุนพลยุทธ์ระดับกลาง ไม่มีทางที่เขาจะเอาชนะฉันได้!

เมื่อกระบี่พิฆาตมังกรกลับมาอยู่ในมือของเฉินผิง เขาก็ชูกระบี่ขึ้นและชี้ไปที่ซ่งชิงผิงผู้พ่ายหมดรูป “ถ้ายังเหลือวิชาอื่นอยู่อีกก็แสดงออกมา ไม่อย่างนั้นก็ตายซะถ้าคุณหมดน้ำยาแล้ว!”

เขาพร้อมแล้วที่จะฟาดกระบี่พิฆาตมังกรใส่ซ่งชิงผิงทันทีที่พูดจบ